Prevodi za „pryzslaniac“ v slovarju poljsko » nemški

I . przysłaniać <‑ia; dov. obl. przysłonić> [pʃɨswaɲatɕ] GLAG. preh. glag.

przysłaniać oczy, lampę, słońce

abschirmen

przysłaniać widok

verhüllen

II . przysłaniać <‑ia; dov. obl. przysłonić> [pʃɨswaɲatɕ] GLAG. povr. glag.

przysłaniać

abschirmen

przysłaniać

sich tož. bedecken

I . przesłaniać <‑ia; dov. obl. przesłonić> [pʃeswaɲatɕ] GLAG. preh. glag.

1. przesłaniać (zakrywać):

przesłaniać

verhüllen

przesłaniać

verdecken

ona przesłania mu cały świat

sie nimmt ihn ganz in Anspruch

ona przesłania mu cały świat

sie absorbiert ihn völlig

2. przesłaniać fig. (uniemożliwiać właściwą ocenę):

przesłaniać komuś rzeczywistość

jdm die Wahrnehmung der Wirklichkeit verschleiern

II . przesłaniać <‑ia; dov. obl. przesłonić> [pʃeswaɲatɕ] GLAG. povr. glag. (zakryć się)

przesłaniać

verdeckt werden

księżyc zakrył się chmurami

der Mond m. spol wurde von den Wolken verdeckt

poosłaniać <‑ia> [pooswaɲatɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

poosłaniać

bedecken

poosłaniać

verhüllen

pozasłaniać [pozaswaɲatɕ]

pozasłaniać dov. obl. od zasłaniać

glej tudi zasłaniać

I . zasłaniać <‑ia; dov. obl. zasłonić> [zaswaɲatɕ] GLAG. preh. glag.

1. zasłaniać (zakrywać):

zasłaniać

bedecken

zasłaniać

zudecken

zasłaniać twarz

verhüllen

zasłaniać twarz

verschleiern

zasłaniać widok, światło

verdecken

zasłaniać okno

verhängen

2. zasłaniać (bronić):

zasłaniać

schützen

zasłaniać

abschirmen

zasłaniać oczy przed słońcem

die Augen vor der Sonne schützen

II . zasłaniać <‑ia; dov. obl. zasłonić> [zaswaɲatɕ] GLAG. povr. glag.

1. zasłaniać (zakrywać się):

zasłaniać

sich tož. verhüllen [o. zudecken]

2. zasłaniać (bronić się):

zasłaniać

sich tož. schützen

3. zasłaniać več. nedov. obl. (wykorzystywać jako pretekst):

zasłaniać się czymś

sich tož. hinter etw verstecken pog.

zasłaniać się czymś

etw vorschützen

pozganiać [pozgaɲatɕ]

pozganiać dov. obl. od zganiać

glej tudi zganiać , zganiać

I . zganiać² <‑ia> [zgaɲatɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. pog. (zmęczyć chodzeniem)

zganiać

ablaufen

zganiał całe miasto, szukając garnituru

er ist die ganze Stadt nach einem Anzug abgelaufen

II . zganiać² <‑ia> [zgaɲatɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl. (zmęczyć się)

zganiać

sich daj. die Füße ablaufen [o. wundlaufen]

zganiać¹ <‑ia; dov. obl. zegnać [lub zgonić]> [zgaɲatɕ] GLAG. preh. glag.

1. zganiać (spędzać):

zganiać bydło

zusammentreiben

2. zganiać (odganiać):

zganiać muchę

verscheuchen