poljsko » nemški

Prevodi za „rozwinięciem“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

Pokaži vse zadetke

rozwinięcie: samostalnik
rozwidlenie: samostalnik
rozwinięty: pridevnik in prislov
rozwiązanie: samostalnik
rozwiesić: prehodni glagol
rozwiercać: prehodni glagol
rozwścieczać: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
rozwścieczenie: samostalnik
rozwinąć
rozwieść
rozwiert: samostalnik
rozwieźć
rozwidlić
rozwierać: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
rozwiewać: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
rozwiertak: samostalnik
rozwielitka: samostalnik

Ogledujete si podobne rezultate: rozwinięcie , rozwidlenie , rozwścieczać , rozwiercić , rozwiesić , rozwiązanie , rozwinięty , rozwścieczenie , rozwielitka , rozwiertak , rozwiercać , rozwieszać , rozwiewać , rozwierać , rozwidlić , rozwieźć , rozwiert , rozwieść in rozwinąć

rozwinięcie <rod. ‑ia, brez mn. > [rozviɲeɲtɕe] SAM. sr. spol

1. rozwinięcie GEOGR.:

rozwinięcie biegu rzeki

Flussentwicklung ž. spol

2. rozwinięcie LIT.:

rozwinięcie akcji

Handlungsentwicklung ž. spol

3. rozwinięcie MAT.:

rozwinięcie dziesiętne

Dezimalentwicklung ž. spol

rozwidlenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [rozvidleɲe] SAM. sr. spol ur. jez. (dróg)

rozwidlenie

Gabelung ž. spol

rozwinięty [rozviɲentɨ] PRID.

rozwinięty

zdanie rozwinięte LINGV.

zusammengesetzter Satz m. spol

rozwiązanie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [rozvjow̃zaɲe] SAM. sr. spol

1. rozwiązanie (wynik: zadania, zagadki, problemu):

rozwiązanie

Lösung ž. spol

problem czeka na rozwiązanie

das Problem sr. spol muss noch gelöst werden

rozwiązanie konfliktu

Konfliktlösung ž. spol

2. rozwiązanie (unieważnienie: parlamentu, małżeństwa):

rozwiązanie

Auflösung ž. spol

3. rozwiązanie MED.:

rozwiązanie

Entbindung ž. spol

4. rozwiązanie ARHIT.:

rozwiązanie

Ausführung ž. spol

rozwiesić [rozvjeɕitɕ] dov. obl., rozwieszać [rozvjeʃatɕ] <‑sza; pret. ‑aj> GLAG. preh. glag.

rozwiercać <‑ca; pret. ‑aj> [rozvjertsatɕ], rozwiercić [rozvjertɕitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

rozwiercać

rozwiercać dziurę w ścianie

ein Loch in der Wand aufbohren

I . rozwścieczać <‑cza; pret. ‑aj; dov. obl. rozwścieczyć> [rozfɕtɕetʃatɕ] GLAG. preh. glag.

rozwścieczać

rozwścieczać

rozwścieczać

in Rage bringen

rozwścieczać

jego zachowanie rozwścieczyło ją

sein Verhalten sr. spol brachte sie auf

II . rozwścieczać <‑cza; pret. ‑aj; dov. obl. rozwścieczyć> [rozfɕtɕetʃatɕ] GLAG. povr. glag.

rozwścieczać

rozwścieczać

pies rozwścieczył się na kota

der Hund m. spol wurde auf die Katze wütend

rozwścieczenie <rod. ‑ia, brez mn. > [rosfɕtɕetʃeɲe] SAM. sr. spol (złość)

rozwścieczenie

Raserei ž. spol

rozwścieczenie

Wut ž. spol

rozwścieczenie

Zorn m. spol

rozwinąć [rozvinoɲtɕ]

rozwinąć dov. obl. od rozwijać

glej tudi rozwijać

I . rozwijać <‑ja; dov. obl. rozwinąć> [rozvijatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozwijać (rozkręcać):

rozwijać rolkę, film

rozwijać rolkę, film

2. rozwijać (rozpościerać):

rozwijać skrzydła

rozwijać sztandar

3. rozwijać (odpakowywać):

rozwijać paczkę, kwiaty

4. rozwijać (poszerzać):

rozwijać temat, zamiłowanie, zdolności

5. rozwijać (czynić intensywniejszym):

rozwijać działalność

rozwijać działalność

II . rozwijać <‑ja; dov. obl. rozwinąć> [rozvijatɕ] GLAG. povr. glag.

1. rozwijać:

rozwijać (rozprostowywać się) (drut)

2. rozwijać (rosnąć):

sich tož. entwickeln

3. rozwijać (doskonalić się):

sich tož. vervollkommnen

4. rozwijać (poszerzać się):

sich tož. ausdehnen

rozwieść [rozvjeɕtɕ]

rozwieść dov. obl. od rozwodzić

glej tudi rozwodzić

I . rozwodzić <‑dzi; pret. ‑odź; dov. obl. rozwieść> [rozvodʑitɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozwodzić (udzielać rozwodu):

sędzia rozwiódł moich rodziców

der Richter m. spol hat meine Eltern geschieden

2. rozwodzić (przyczynić się do rozwodu):

jdn zur Scheidung bringen

II . rozwodzić <‑dzi; pret. ‑odź; dov. obl. rozwieść> [rozvodʑitɕ] GLAG. povr. glag.

1. rozwodzić (uzyskiwać rozwód):

sich scheiden lassen

[ona] rozwodzi się z mężem

sie lässt sich von ihrem Mann scheiden

2. rozwodzić ur. jez. (mówić długo i szczegółowo):

sich tož. [weitschweifig] über etw tož. auslassen

weitschweifige Ausführungen über etw tož. machen

rozwodzić się na temat podatków

sich über das Steuerthema [o. die Steuern] auslassen

rozwodzić się nad utratą majątku

sich über den Vermögensverlust auslassen

rozwiert <rod. ‑u, mn. ‑y> [rozvjert] SAM. m. spol RUD.

Bohrloch sr. spol

wykonać rozwiert

ein Bohrloch ausführen

rozwieźć [rozvjeɕtɕ]

rozwieźć dov. obl. od rozwozić

glej tudi rozwozić

rozwozić <‑zi; dov. obl. rozwieźć> [rozvoʑitɕ] GLAG. preh. glag.

rozwozić pocztę:

rozwidlić [rozvidlitɕ]

rozwidlić dov. obl. od rozwidlać

I . rozwierać <‑ra; pret. ‑aj; dov. obl. rozewrzeć> [rozvjeratɕ] GLAG. preh. glag.

rozwarł szeroko oczy ze zdziwienia

vor Erstaunen riss er die Augen weit auf

II . rozwierać <‑ra; pret. ‑aj; dov. obl. rozewrzeć> [rozvjeratɕ] GLAG. povr. glag.

sich auftun ur. jez.

drzwi rozwarły się

die Tür ž. spol tat sich auf ur. jez.

I . rozwiewać <‑wa; dov. obl. rozwiać> [rozvjevatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozwiewać (rozpraszać):

rozwiewać dym, mgłę

rozwiewać dym, mgłę

auseinander wehen

2. rozwiewać fig. (odsuwać):

rozwiewać nadzieje, wątpliwości

in Nichts auflösen

rozwiewać nadzieje, wątpliwości

3. rozwiewać:

rozwiewać (targać) (włosy)

rozwiewać (targać) (włosy)

II . rozwiewać <‑wa; dov. obl. rozwiać> [rozvjevatɕ] GLAG. povr. glag.

1. rozwiewać:

rozwiewać (rozpraszać się) (dym)

rozwiewać (mgła)

sich tož. auflösen

2. rozwiewać:

rozwiewać (przestawać istnieć) (nadzieje, wątpliwości)

sich tož. zerstreuen

rozwiewać (przestawać istnieć) (nadzieje, wątpliwości)

sich tož. in Nichts auflösen

rozwiertak <rod. ‑a, mn. ‑i> [rozvjertak] SAM. m. spol TEH.

Reibwerkzeug sr. spol

Aufreiber m. spol

rozwielitka <rod. ‑ki, mn. ‑ki> [rozvjelitka] SAM. ž. spol ZOOL.

rozwielitka

Wasserfloh m. spol

Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?

Predlagajte nov vnos.

Preiščite slovar.

poljščina

Stran Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski