Prevodi za „vôtre“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

votum [votum] SAM. sr. spol

votum → wotum

glej tudi wotum

wotum <mn. ‑ta, rod. mn. ‑tów> [votum] SAM. sr. spol nepreg. v ed.

1. wotum PRAVO:

wotum zaufania/nieufności

Vertrauens-/Misstrauensvotum sr. spol

2. wotum REL.:

wotum

Weihgeschenk sr. spol

wotum

Weihgabe ž. spol

voto [voto]

primo/secundo voto pis. jez.

erster/zweiter Familienname m. spol

Ewa z Markowskich primo voto Grajewska, secundo voto Nowak pis. jez.

Ewa, geborene Markowska, erst verheiratete Grajewska, später verheiratete Nowak

dotrzeć [dotʃetɕ]

dotrzeć dov. obl. od docierać

glej tudi docierać

I . docierać <‑ra; dov. obl. dotrzeć> [dotɕeratɕ] GLAG. preh. glag.

1. docierać TEH. (dopasowywać):

docierać samochód

einfahren

docierać łożyska

einlaufen [lassen]

dotarty silnik

warmgelaufener Motor m. spol

2. docierać TEH. (wygładzać papierem ściernym):

docierać metalową powierzchnię

mit Schleifpapier glätten

3. docierać pog. (ucierać więcej):

docierać chrzanu

noch mehr reiben

4. docierać pog. (dopasowywać do siebie):

docierać poglądy

sich daj. anpassen

II . docierać <‑ra; dov. obl. dotrzeć> [dotɕeratɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. docierać (dochodzić, dostawać się):

po 3 godzinach dotarłem wreszcie do domu

nach drei Stunden traf ich endlich zu Hause ein

po długich poszukiwaniach dotarliśmy do właściwego lekarza

nach langem Suchen trafen wir auf [o. gerieten wir an] den richtigen Arzt

2. docierać (rozprzestrzeniać się):

docierać do czegoś

zu etw gelangen [o. vordringen]

gwar ulicy docierał aż do ostatniego piętra

der Straßenlärm m. spol drang bis in den letzten Stock

docierać do kogoś fig.

jdm bewusst werden

docierać do kogoś fig.

zu jds Bewusstsein kommen

nie dotarło jeszcze do ciebie, że musisz się zmienić?

hast du noch nicht eingesehen, dass du dich ändern musst?

III . docierać <‑ra; dov. obl. dotrzeć> [dotɕeratɕ] GLAG. povr. glag.

1. docierać:

docierać (zostać dotartym) (samochód)

eingefahren werden

2. docierać pog. (dopasowywać się):

docierać

sich tož. [aneinander] anpassen

potrzeć [potʃetɕ]

potrzeć dov. obl. od pocierać, trzeć

glej tudi trzeć , pocierać

I . trzeć <trze; pret. trzyj; pret tarł> [tʃetɕ] GLAG. preh. glag.

1. trzeć (pocierać):

trzeć coś czymś czoło, powieki

sich daj. etw mit etw reiben

trzeć czymś [o coś]

etw mit [etw] reiben

błotnik samochodu tarł o asfalt

der Kotflügel m. spol schleifte auf dem Asphalt

2. trzeć (rozdrabniać):

trzeć marchew, ziemniaki

reiben

3. trzeć TEH.:

trzeć powierzchnię

schmirgeln

4. trzeć (ciąć drewno na deski):

trzeć

zerschneiden

II . trzeć <trze; pret. trzyj; pret tarł> [tʃetɕ] GLAG. povr. glag.

1. trzeć (pocierać się):

trzeć

sich daj. reiben

2. trzeć ZOOL.:

trzeć (odbywać tarło) (ryby)

laichen

I . pocierać <‑ra; dov. obl. potrzeć> [potɕeratɕ] GLAG. preh. glag.

pocierać coś czymś

etw mit etw reiben

pocierać czoło dłonią

sich daj. mit der Hand die Stirn reiben

potrzeć zapałkę

ein Streichholz anzünden

II . pocierać <‑ra; dov. obl. potrzeć> [potɕeratɕ] GLAG. povr. glag.

pocierać się czymś

sich tož. mit etw reiben

volley [volej] SAM. m. spol

volley → wolej

glej tudi wolej

wolej <rod. ‑a, mn. ‑e> [volej] SAM. m. spol ŠPORT

wolej

Volley m. spol

wolej

Flugball m. spol

otrzeć [otʃetɕ]

otrzeć dov. obl. od ocierać

glej tudi ocierać

I . ocierać <‑ra; dov. obl. otrzeć> [otɕeratɕ] GLAG. preh. glag.

1. ocierać (osuszać):

ocierać ręce, usta

abwischen

ocierać ręce, usta

abtrocknen

2. ocierać (ranić):

ocierać kostkę

abschürfen

II . ocierać <‑ra; dov. obl. otrzeć> [otɕeratɕ] GLAG. povr. glag.

1. ocierać (osuszać się):

ocierać

sich tož. abwischen

ocierać

sich tož. abtrocknen

2. ocierać (dotykać się):

ocierać

sich tož. berühren

ocierać

sich tož. reiben

3. ocierać fig. (mieć kontakt):

otrzeć się o kogoś

mit jdm Bekanntschaft machen

otrzeć się o coś

etw daj. begegnen

potraw <rod. ‑u, mn. ‑y> [potraf] SAM. m. spol AGR.

potraw

Grum[me]t sr. spol

potruć [potrutɕ]

potruć dov. obl. od truć

glej tudi truć

I . truć <truje; pret. truj> [trutɕ] GLAG. preh. glag.

1. truć < dov. obl. struć> (uśmiercać):

truć kogoś czymś

jdn mit etw vergiften

2. truć:

truć (niepokoić) (myśli, obawy)

besorgt machen

II . truć <truje; pret. truj> [trutɕ] GLAG. nepreh. glag. pog.

1. truć (nawijać):

truć

quatschen slabš. pog.

2. truć (zrzędzić):

truć

[herum]nörgeln slabš.

truć komuś dupę vulg.

jdn nerven

III . truć <truje; pret. truj> [trutɕ] GLAG. povr. glag.

1. truć (popełniać samobójstwo):

truć

sich tož. vergiften

2. truć (niepokoić się):

truć się czymś

sich tož. über etw tož. grämen ur. jez.