Prevodi za „vystrašiť“ v slovarju poljsko » nemški

wystroić [vɨstroitɕ]

wystroić dov. obl. od stroić

glej tudi stroić

I . stroić <‑oi; pret. ‑rój> [stroitɕ] GLAG. preh. glag.

1. stroić ur. jez. (ubierać):

stroić dziecko

[aus]putzen

stroić dziecko

herausputzen pog.

2. stroić ur. jez. (ozdabiać):

stroić choinkę

schmücken

3. stroić t. GLAS. (zmieniać częstotliwość):

stroić radio, instrument

[ab]stimmen

stroić radio, instrument

einstellen

fraza:

stroić miny

eine Fratze [o. Grimasse pog. ] schneiden

II . stroić <‑oi; pret. ‑rój> [stroitɕ] GLAG. nepreh. glag. ur. jez. (być ozdobą)

stroić

schmücken

stroić

für Glanz sorgen

III . stroić <‑oi; pret. ‑rój> [stroitɕ] GLAG. povr. glag. ur. jez. (ubierać się)

stroić

sich tož. [aus]putzen

stroić

sich tož. herausputzen pog.

dystrofia <rod. ‑ii, brez mn. > [dɨstrofja] SAM. ž. spol MED.

dystrofia

Dystrofie ž. spol

I . wystraszać <‑sza; pret. ‑szaj> [vɨstraʃatɕ], wystraszyć [vɨstraʃɨtɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. več. dov. obl.

wystraszać

aufschrecken

wystraszać

erschrecken

wystraszać

in Schrecken versetzen

wystraszać

verscheuchen

wystraszać

vertreiben

wystraszać mamę

die Mutti pog. erschrecken

nagły wybuch wystraszył wszystkich

die plötzliche Detonation ž. spol schreckte alle auf

wystraszone dzieci

aufgeschreckte Kinder ntpl

pies wystraszył rabusia

der Hund m. spol vertrieb den Räuber

II . wystraszać <‑sza; pret. ‑szaj> [vɨstraʃatɕ], wystraszyć [vɨstraʃɨtɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. več. dov. obl.

wystraszyć się czegoś

vor etw erschrecken

wystraszać się psa

[sich tož. ] vor dem Hund erschrecken

dystrofizm <rod. ‑u, loc ‑zmie, brez mn. > [dɨstrofism] SAM. m. spol GEOGR.

dystrofizm

Diastrophismus m. spol

I . wystrzelać [vɨstʃelatɕ] dov. obl., wystrzelić [vɨstʃelitɕ] dov. obl., wystrzeliwać [vɨstʃelivatɕ] <‑wuje> GLAG. nepreh. glag.

1. wystrzelać (strzelić z broni palnej):

wystrzelać

schießen

wystrzelać

einen Schuss abgeben

2. wystrzelać:

wystrzelać (wznieść się w górę) (iskry)

in die Höhe schießen

wystrzelać (wznieść się w górę) (iskry)

stieben

wystrzelać (wznieść się w górę) (iskry)

sprühen

II . wystrzelać [vɨstʃelatɕ] dov. obl., wystrzelić [vɨstʃelitɕ] dov. obl., wystrzeliwać [vɨstʃelivatɕ] <‑wuje> GLAG. preh. glag.

1. wystrzelać (wyrzucić):

wystrzelać strzałę, pocisk

abschießen

2. wystrzelać (wysłać):

wystrzelać prom kosmiczny, rakietę

starten

3. wystrzelać (zużyć):

wystrzelać amunicję

verschießen

wystrzelać amunicję

verfeuern

wystrzępić [vɨstʃempitɕ]

wystrzępić dov. obl. od strzępić

glej tudi strzępić

I . strzępić <‑pi> [stʃempitɕ] GLAG. preh. glag. materiał, rękawy

strzępić

ausfransen

fraza:

strzępić sobie język

sich tož. den Mund [o. in Fransen] fransig reden

II . strzępić <‑pi> [stʃempitɕ] GLAG. povr. glag. (rękawy)

strzępić

sich tož. ausfransen

strzępić

sich tož. ausfasern