Prevodi za „złupić“ v slovarju poljsko » nemški

złupić [zwupitɕ]

złupić dov. obl. od łupić

glej tudi łupić

I . łupić <‑pi; pret. łup dov. obl. z‑> [wupitɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. łupić samo v nedov. obl. (wyzyskiwać):

łupić

ausbeuten

łupić robotników

Arbeiter ausbeuten

2. łupić przest (ograbiać):

łupić

[aus]plündern

łupić kogoś ze skóry

jdm das Fell über die Ohren ziehen

II . łupić <‑pi; pret. łup> [wupitɕ] GLAG. povr. glag.

1. łupić (wyzyskiwać się nawzajem):

łupić

sich tož. gegenseitig ausbeuten

głupi sam się ze skóry łupi preg.

ein Narr m. spol und sein Geld sr. spol sind bald geschieden

2. łupić (obłupywać się):

łatwo się łupić (orzeszki)

leicht geknackt werden können

łatwo się łupić (kora, ziemniaki)

sich tož. leicht schälen

łatwo się łupić (jajka)

sich tož. leicht pellen

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Pokonał go w bitwie nad Łabą i złupił ziemie serbskie, zmuszając pozostałych przy życiu wodzów do kapitulacji.

pl.wikipedia.org

Następny cios zadali wyspie piraci, którzy złupili ją w roku 69 p.n.e.

pl.wikipedia.org

Na przełomie lata i jesieni 1238 r. wojska księcia pomorskiego Świętopełka złupiły i spaliły gród.

pl.wikipedia.org

Złupili świątynie i zabrali do niewoli kilkunastu mieszkańców wioski.

pl.wikipedia.org

Kolejny najazd w roku 752 miał za cel jedynie złupić miasto.

pl.wikipedia.org

W 1918 roku klasztor zajęli bolszewicy i złupili go poszukując ukrytych kosztowności.

pl.wikipedia.org