Prevodi za „zaniecha��“ v slovarju poljsko » nemški

zaniechać <‑cha> [zaɲexatɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. ur. jez.

zaniechać

aufgeben

zaniechać

fallen lassen [o. fallenlassen] fig.

zaniechać czegoś

auf etw tož. verzichten

zaniechać czegoś

von etw absehen

zaniechanie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [zaɲexaɲe] SAM. sr. spol PRAVO

zaniechanie

Unterlassung ž. spol

sprawa o zaniechanie

Unterlassungsklage ž. spol

zaniechanie stosowania prawa

Rechtsverweigerung ž. spol

zaniedbać [zaɲedbatɕ]

zaniedbać dov. obl. od zaniedbywać

glej tudi zaniedbywać

I . zaniedbywać <‑buje; dov. obl. zaniedbać> [zaɲedbɨvatɕ] GLAG. preh. glag.

zaniedbywać dom, pracę:

zaniedbywać

vernachlässigen

II . zaniedbywać <‑buje; dov. obl. zaniedbać> [zaɲedbɨvatɕ] GLAG. povr. glag.

1. zaniedbywać (przestać dbać o wygląd):

zaniedbywać

sich tož. gehen lassen [o. gehenlassen] fig.

2. zaniedbywać (przestać wypełniać obowiązki):

zaniedbywać się w obowiązkach

seine Pflichten vernachlässigen

zaniedbany [zaɲedbanɨ] PRID.

zaniedbany dziecko, pies

vernachlässigt

zaniedbany dziecko, pies

verwahrlost

zaniedbany mieszkanie

verwahrlost

zaniedbany obowiązki

vernachlässigt

poniechać <‑cha> [poɲexatɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. ur. jez.

poniechać czegoś

etw sein lassen

poniechać czegoś

etw aufgeben

zaniedbanie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [zaɲedbaɲe] SAM. sr. spol

1. zaniedbanie (brak dbałości o coś):

zaniedbanie

Vernachlässigung ž. spol

zaniedbanie w obowiązkach

Pflichtvernachlässigung ž. spol

2. zaniedbanie PRAVO:

zaniedbanie

Versäumung ž. spol

zaniedbanie

Versäumnis sr. spol

zaniedbanie środka prawnego

Rechtsmittelversäumung ž. spol

zanieczyścić [zaɲetʃɨɕtɕitɕ]

zanieczyścić dov. obl. od zanieczyszczać

glej tudi zanieczyszczać

I . zanieczyszczać <‑cza; dov. obl. zanieczyścić> [zaɲetʃɨʃtʃatɕ] GLAG. preh. glag.

zanieczyszczać

verunreinigen

zanieczyszczać

verschmutzen

zanieczyszczać środowisko naturalne

die Umwelt verschmutzen

II . zanieczyszczać <‑cza; dov. obl. zanieczyścić> [zaɲetʃɨʃtʃatɕ] GLAG. povr. glag.

zanieczyszczać

verschmutzen

powietrze szybko się zanieczyszcza

Luft ž. spol verschmutzt schnell

zaniemóc <‑może; pret ‑ógł, ‑ogła, ‑ogli> [zaɲemuts] GLAG. nepreh. glag. dov. obl. ur. jez.

zaniemóc

erkranken

zaniemóc

krank werden

zaniemówić <‑wi> [zaɲemuvitɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl.

zaniemówić

sprachlos sein

zaniemówił z gniewu/ze zdziwienia/z oburzenia

er war sprachlos vor Wut/Erstaunen/Empörung

zanieść [zaɲeɕtɕ]

zanieść dov. obl. od zanosić

glej tudi zanosić

I . zanosić <‑si; dov. obl. zanieść> [zanoɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. zanosić (dostarczać):

zanosić

[hin]bringen

zanieść dziecko do łóżka

das Kind ins Bett bringen

zanieść komuś wiadomość

jdm eine Nachricht überbringen

2. zanosić (unosić):

zanosić

treiben

prąd zaniósł łódkę w szuwary

die Strömung ž. spol trieb das Boot ins Schilf

3. zanosić (pokryć czymś sypkim, lotnym):

wiatr zaniósł śniegiem pola

die Felder ntpl waren vom Schnee verweht

wiatr zaniósł śniegiem pola

der Wind m. spol wehte Schnee auf die Felder

II . zanosić <‑si; dov. obl. zanieść> [zanoɕitɕ] GLAG. povr. glag. (być opanowanym jakimś uczuciem)

zanosić

übermannt [o. befallen] werden

zanosić się od płaczu/śmiechu [lub płaczem/śmiechem]

in Tränen/Gelächter ausbrechen

III . zanosić <‑si; dov. obl. zanieść> [zanoɕitɕ] GLAG. povr. glag., brezos.

zanosić (być prawdopodobnym):

zanosić

bevorstehen

zanosić

aussehen

fraza:

zanosi się na deszcz/awanturę

es sieht nach Regen/Ärger aus