Prevodi za „zrazu“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

zraz <rod. ‑u [lub ‑a], mn. ‑y> [zras] SAM. m. spol GASTR.

zraz

Rinderroulade ž. spol

zrazić [zraʑitɕ]

zrazić dov. obl. od zrażać

glej tudi zrażać

I . zrażać <‑ża; dov. obl. zrazić> [zraʒatɕ] GLAG. preh. glag. (zniechęcać)

zrażać kogoś do siebie

es sich daj. mit jdm verderben

zrażać kogoś do siebie

jdn gegen sich tož. einnehmen

II . zrażać <‑ża; dov. obl. zrazić> [zraʒatɕ] GLAG. povr. glag. (zniechęcać się)

zrazić się do kogoś

von jdm enttäuscht werden

zrazić się do czegoś

Gefallen an etw daj. verlieren

nie zrażać się niepowodzeniami

sich tož. durch Misserfolge nicht entmutigen lassen

zrazik <rod. ‑a, mn. ‑i> [zraʑik] SAM. m. spol

1. zrazik pog. pomanjš. od zraz

2. zrazik ANAT.:

zrazik

Läppchen sr. spol

glej tudi zraz

zraz <rod. ‑u [lub ‑a], mn. ‑y> [zras] SAM. m. spol GASTR.

zraz

Rinderroulade ž. spol

zrzut <rod. ‑u, mn. ‑y> [zʒut] SAM. m. spol

zrzut

Abwurf m. spol

zrzut bomb

Bombenabwurf m. spol

gazu [gazu] MEDM. pog.

wsiadaj na motor i gazu

setz dich auf das Motorrad und gib Gas!

I . zraszać <‑sza; dov. obl. zrosić> [zraʃatɕ] GLAG. preh. glag.

zraszać

besprengen

zraszać

berieseln

zraszać pole

Feld besprengen

II . zraszać <‑sza; dov. obl. zrosić> [zraʃatɕ] GLAG. povr. glag. ur. jez.

1. zraszać (zostać pokrytym kropelkami cieczy):

czoło zrosiło się potem

Schweiß m. spol benetzte die Stirn ur. jez.

2. zraszać (pokryć się rosą):

zraszać

sich tož. mit Tau bedecken

I . zrażać <‑ża; dov. obl. zrazić> [zraʒatɕ] GLAG. preh. glag. (zniechęcać)

zrażać kogoś do siebie

es sich daj. mit jdm verderben

zrażać kogoś do siebie

jdn gegen sich tož. einnehmen

II . zrażać <‑ża; dov. obl. zrazić> [zraʒatɕ] GLAG. povr. glag. (zniechęcać się)

zrazić się do kogoś

von jdm enttäuscht werden

zrazić się do czegoś

Gefallen an etw daj. verlieren

nie zrażać się niepowodzeniami

sich tož. durch Misserfolge nicht entmutigen lassen

zranić [zraɲitɕ]

zranić dov. obl. od ranić

glej tudi ranić

I . ranić <rani; pret. rań; dov. obl. z‑> [raɲitɕ] GLAG. preh. glag.

1. ranić samo v dov. obl. (zranić):

ranić

verletzen

ranić

verwunden

morderca ranił go nożem

der Mörder m. spol hat ihn mit dem Messer verletzt

2. ranić samo v nedov. obl. fig. ur. jez. (urażać):

ranić uczucia, dumę, ambicje

verletzen

ranić uczucia, dumę, ambicje

missachten

ranić serce

verletzen

ranić serce

brechen

ranić czyjeś uczucia

jds Gefühle verletzen

3. ranić (kaleczyć):

ranić

verletzen

ostra krawędź raniła palce

der scharfe Rand m. spol hat die Finger verletzt

II . ranić <rani; pret. rań; dov. obl. z‑> [raɲitɕ] GLAG. povr. glag.

1. ranić samo v dov. obl. (skaleczyć się):

ranić

sich tož. verletzen

zranić się w palec

sich tož. am Finger verletzen

zranić się w palec

sich daj. den Finger verletzen

2. ranić samo v nedov. obl. fig. ur. jez. (zadać ból):

ranić

sich tož. gegenseitig verletzen

małżonkowie ranią się przy okazji każdej sprzeczki

die Ehepartner m. spol mn. verletzen sich gegenseitig bei jedem Streit

3. ranić samo v nedov. obl. (zostać skaleczonym):

ranić

verletzt werden

palce ranią się przy zrywaniu agrestu

die Finger m. spol mn. werden beim Stachelbeerpflücken verletzt

zrzuta <rod. ‑ty, mn. ‑ty> [zʒuta] SAM. ž. spol pog. (składka)

zrzuta

Geldsammeln sr. spol

zraszacz <rod. ‑a, mn. ‑e> [zraʃatʃ] SAM. m. spol AGR.

zraszacz

Regner m. spol