Prevodi za „zwerbował“ v slovarju poljsko » nemški

zwerbować [zverbovatɕ]

zwerbować dov. obl. od werbować

glej tudi werbować

werbować <‑buje; dov. obl. z‑> [verbovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. werbować ur. jez. (namówić kogoś do czegoś):

werbować

[an]werben

werbować ochotników

Freiwillige werben

2. werbować przest (zaciągać do wojska):

werbować

anwerben

werbować

rekrutieren

werbować <‑buje; dov. obl. z‑> [verbovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. werbować ur. jez. (namówić kogoś do czegoś):

werbować

[an]werben

werbować ochotników

Freiwillige werben

2. werbować przest (zaciągać do wojska):

werbować

anwerben

werbować

rekrutieren

zwerbalizować [zverbalizovatɕ]

zwerbalizować dov. obl. od werbalizować

glej tudi werbalizować

werbalizować <‑zuje; pret. ‑zuj; dov. obl. z‑> [verbalizovatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

werbalizować

verbalisieren ur. jez.

werbalizować

in Worte fassen

zwerbalizować swoje myśli

seine Gedanken in Worte fassen

zafarbować [zafarbovatɕ]

zafarbować dov. obl. od farbować

glej tudi farbować

I . farbować <‑buje dov. obl. u‑ [lub po‑] [lub za‑]> [farbovatɕ] GLAG. preh. glag. (barwić)

farbować odzież, włosy

färben

farbowany lis

Betrüger m. spol

farbowany lis

Blender m. spol

II . farbować <‑buje> [farbovatɕ] GLAG. nepreh. glag. (puszczać kolor)

farbować

abfärben

III . farbować <‑buje dov. obl. u‑ [lub po‑] [lub za‑]> [farbovatɕ] GLAG. povr. glag.

farbować (barwić się)

sich tož. färben

farbować (barwić włosy)

sich daj. die Haare färben

pofarbowała się na rudo

sie hat sich die Haare rot gefärbt

zwekslować [zvekslovatɕ]

zwekslować dov. obl. od wekslować

glej tudi wekslować

wekslować <‑luje; pret. ‑luj; dov. obl. z‑> [vekslovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. wekslować ŽEL.:

wekslować wagon

rangieren

wekslować pociąg

den Zug auf ein anderes Gleis fahren

2. wekslować fig. pog. (zmieniać temat rozmowy):

wekslować

das Thema wechseln

wekslować na inny temat

zu einem anderen Thema übergehen

zweryfikować [zverɨfikovatɕ]

zweryfikować dov. obl. od weryfikować

glej tudi weryfikować

weryfikować <‑kuje; dov. obl. z‑> [verɨfikovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. weryfikować ur. jez. fakty, opinie:

weryfikować

verifizieren ur. jez.

życie weryfikuje radykalne poglądy

das Leben sr. spol bringt radikale Ansichten auf den Prüfstein

2. weryfikować pis. jez. kwalifikacje:

weryfikować

überprüfen

komisja zajmuje się weryfikowaniem kandydatów na urzędników

die Kommission ž. spol beschäftigt sich tož. mit der Überprüfung der Beamtenanwärter