stinken <stank, gestunken> [ˈʃtɪŋkən] GLAG. nepreh. glag.
2. stinken sleng (verdächtig sein) Sache, Angelegenheit:
| ich | stinke |
|---|---|
| du | stinkst |
| er/sie/es | stinkt |
| wir | stinken |
| ihr | stinkt |
| sie | stinken |
| ich | stank |
|---|---|
| du | stankst |
| er/sie/es | stank |
| wir | stanken |
| ihr | stankt |
| sie | stanken |
| ich | habe | gestunken |
|---|---|---|
| du | hast | gestunken |
| er/sie/es | hat | gestunken |
| wir | haben | gestunken |
| ihr | habt | gestunken |
| sie | haben | gestunken |
| ich | hatte | gestunken |
|---|---|---|
| du | hattest | gestunken |
| er/sie/es | hatte | gestunken |
| wir | hatten | gestunken |
| ihr | hattet | gestunken |
| sie | hatten | gestunken |
PONS OpenDict
Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?
Prosimo, pošljite nam nov vnos za PONS OpenDict. Oddane predloge pregleda uredniška ekipa PONS in jih ustrezno vključi v rezultate.
Ni primerov
Poskusite z drugačnim vnosom.