Prevodi za „Streptopelia“ v slovarju nemško » poljski

I . stre̱i̱ten <streitet, stritt, gestritten> [ˈʃtraɪtən] GLAG. nepreh. glag.

1. streiten (in Streit geraten, sein):

[mit jdm][um etw] streiten

sprzeczać [dov. obl. po‑] się [z kimś][o coś]

2. streiten (diskutieren):

[mit jdm] über etw tož. streiten

rozprawiać [z kimś] o czymś

II . stre̱i̱ten <streitet, stritt, gestritten> [ˈʃtraɪtən] GLAG. povr. glag.

1. streiten (zanken):

sich streiten

kłócić [dov. obl. po‑] się

sie streitet sich mit ihm wegen jeder Kleinigkeit

ona kłóci się z nim z powodu każdej drobnostki

wenn zwei sich streiten, freut sich der Dritte preg.

gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta preg.

2. streiten (diskutieren):

sich [darüber] streiten, wer/wie ...

spierać się [o to], kto/jak...

darüber lässt sich streiten

o to można się spierać

stre̱i̱tig PRID.

1. streitig (strittig):

streitig Angelegenheit, Frage

problematyczny

streitig Angelegenheit, Frage

budzący wątpliwości

jdm etw streitig machen

kwestionować czyjeś prawa do czegoś

jdm etw streitig machen

odmawiać komuś praw[a] do czegoś

jdm den Vorrang streitig machen

kwestionować [dov. obl. za‑] czyjeś pierwszeństwo

2. streitig PRAVO (umstritten):

streitig Ansprüche, Tatsachen

sporny

eine streitige Verhandlung

postępowanie sr. spol sporne