Prevodi za „zanést“ v slovarju nemško » poljski

zu̱gfest PRID. TEH.

zugfest

wytrzymały na rozciąganie

zạnken [ˈtsaŋkən] GLAG. nepreh. glag., povr. glag.

zanken

kłócić [dov. obl. po‑] się

zanken

sprzeczać [dov. obl. po‑] się

sich mit jdm um etw zanken

handryczyć się z kimś o coś pog.

sie zankt sich mit ihrem Bruder um das Buch

[ona] kłóci się ze swoim bratem o książkę

Bie̱st <‑[e]s, ‑er> [biːst] SAM. sr. spol slabš. pog. (Tier, Mensch)

Biest

bestia ž. spol a. fig a. pog.

sie ist wirklich ein süßes Biest

naprawdę słodka z niej bestia šalj. pog.

e̱hest [ˈeːəst] PRISL. avstr. (baldmöglichst)

ehest

jak najwcześniej [lub najprędzej]

Ge̱e̱st <‑, ‑en> [geːst] SAM. ž. spol

Geest [ˈgeːstlant] SAM. sr. spol <‑[e]s, brez mn. >:

Geest GEO, GEO

wysoko położony płaski obszar wybrzeża w północnych Niemczech, północnej Holandii i Danii

li̱e̱st [liːst] GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

liest 2. und 3. pers präs von lesen

glej tudi lesen

I . le̱sen <liest, las, gelesen> [ˈleːzən] GLAG. preh. glag.

1. lesen (erfassen):

lesen

czytać [dov. obl. prze‑]

gerne Krimis lesen

pochłaniać kryminały pog.

Zeitung lesen

czytać gazetę

in der Zeitung ist zu lesen, dass ...

w gazecie można przeczytać, że...

ich lese an einem Roman von Allende

czytam powieść Allende

leicht/schwer zu lesen (Text)

przystępnie/zawile sformułowany

die Schrift ist kaum zu lesen

to pismo ledwo można odczytać

maschinell gelesen

automatycznie odczytywany

Messe lesen

czytać [dov. obl. odczytać] mszę

2. lesen (erkennen):

etw in jds Augen daj. lesen

czytać [dov. obl. wy‑] coś w czyichś oczach fig

aus seinen Zeilen las sie einen Vorwurf

w jego zdaniach wyczytała wyrzut

jdm aus der Hand lesen

wróżyć [dov. obl. wy‑] komuś z dłoni

in ihrem Gesicht war Verärgerung zu lesen

z jego twarzy można było wyczytać irytację

jds Gedanken lesen

czytać w czyiś myślach

3. lesen (ernten):

lesen Weintrauben, Beeren, Ähren

zbierać [dov. obl. zebrać]

Raupen von befallenen Bäumen lesen

zbierać [dov. obl. zebrać] gąsiennice z zaatakowanych drzew

4. lesen (sortieren):

lesen Erbsen, Obst

przebierać [dov. obl. przebrać]

II . le̱sen <liest, las, gelesen> [ˈleːzən] GLAG. nepreh. glag.

1. lesen (mit den Augen erfassen):

laut/leise lesen

czytać głośno/cicho

fließend lesen

czytać płynnie

lesen lernen

uczyć się czytać

stör mich nicht beim Lesen!

nie przeszkadzaj mi w czytaniu!

2. lesen (vorlesen):

er liest aus seinen Werken

on czyta fragmenty swoich prac

3. lesen (Vorlesungen halten):

über etw lesen

wykładać [dov. obl. wyłożyć] coś

über etw lesen

prowadzić [dov. obl. po‑] wykład z czegoś

Podẹst <‑[e]s, ‑e> [po​ˈdɛst] SAM. sr. spol o m. spol

1. Podest (Podium):

Podest

podest m. spol

2. Podest REG (Treppenabsatz):

Podest

spocznik m. spol

Arrẹst <‑[e]s, ‑e> [a​ˈrɛst] SAM. m. spol

1. Arrest PRAVO:

Arrest (Beschlagnahmung)

sądowe zabezpieczenie sr. spol mienia

Arrest (Freiheitsentzug)

areszt m. spol

dinglicher Arrest

rzeczowe zabezpieczenie mienia przez sąd

persönlicher Arrest

zabezpieczenie mienia przez areszt [lub ograniczenie wolności] dłużnika

mit Arrest belegt sein

być obłożonym aresztem

2. Arrest alt (Nachsitzen in der Schule):

Arrest

koza ž. spol šalj.

Asbẹst <‑[e]s, ‑e> [as​ˈbɛst] SAM. m. spol

Asbest

azbest m. spol

Attẹst <‑[e]s, ‑e> [a​ˈtɛst] SAM. sr. spol

Attest

zaświadczenie sr. spol lekarskie

Inzẹst <‑[e]s, ‑e> [ɪn​ˈtsɛst] SAM. m. spol ur. jez.

Inzest

kazirodztwo sr. spol

Ö̱lpest <‑, brez mn. > SAM. ž. spol

Ölpest

zanieczyszczenie sr. spol ropą naftową

Triẹst <‑s, brez mn. > [tri​ˈɛst] SAM. sr. spol

Triest

Triest m. spol

Nẹst <‑[e]s, ‑er> [nɛst] SAM. sr. spol

1. Nest:

Nest (Brutstätte: eines Vogels, von Bienen)

gniazdo sr. spol

Nest (von Maüsen)

nora ž. spol

sich ins gemachte Nest setzen pog. (heiraten)

wżenić się w rodzinę pog.

sich ins gemachte Nest setzen (profitieren)

przychodzić [dov. obl. przyjść] na gotowe pog.

das eigene Nest beschmutzen

kalać własne gniazdo

2. Nest slabš. pog. (Kaff):

Nest

dziura ž. spol slabš. pog.

3. Nest pog. (Schlupfwinkel):

Nest

kryjówka ž. spol

za̱hnen [ˈtsaːnən] GLAG. nepreh. glag.

zahnen

ząbkować

das Zahnen

ząbkowanie sr. spol

der Kleine zahnt

mały m. spol ząbkuje pog.