Prevodi za „zerknallen“ v slovarju nemško » poljski

zerknụ̈llen* GLAG. preh. glag.

zerknüllen Papier, Brief:

zerknüllen

zgniatać [dov. obl. zgnieść]

I . verknạllen* GLAG. preh. glag. pog.

verknallen Knallkörper

wystrzelić

verknallen Geld

trwonić

verknallen Geld

marnować

II . verknạllen* GLAG. povr. glag. pog.

sich [in jdn] verknallen

zabujać się w [kimś] pog.

in jdn verknallt sein

być w kimś zadurzonym

I . zu̱|knallen GLAG. preh. glag. pog.

zuknallen Tür:

zuknallen

zatrzaskiwać [dov. obl. zatrzasnąć]

II . zu̱|knallen GLAG. nepreh. glag. +sein pog.

zuknallen

zatrzaskiwać [dov. obl. zatrzasnąć] się

zerfạllen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. zerfallen:

zerfallen (auseinander fallen) (Gebäude)

zawalić się

zerfallen (Körper)

rozkładać [dov. obl. rozłożyć] się

zerfallen (Materie)

rozpadać [dov. obl. rozpaść] się

zerfallene Gebäude

zawalone budynki m. spol mn.

zu Staub zerfallen

rozpaść się w pył

2. zerfallen:

zerfallen (untergehen) (Reich, Kultur)

upadać [dov. obl. upaść]

3. zerfallen PHYS:

zerfallen

rozpadać [dov. obl. rozpaść] się

4. zerfallen (sich gliedern):

in etw tož. zerfallen

dzielić się na coś

5. zerfallen (sich zerstreiten):

mit jdm zerfallen sein

być [lub żyć] z kimś w niezgodzie

er war mit sich und der Welt zerfallen

był niezadowolony z siebie i ze świata

verkrạllen* GLAG. povr. glag.

sich in etw verkrallen (Mensch)

zanurzyć rękę

sich in etw verkrallen (Katze)

wbić się pazurami

der Autofahrer hat sich im Lenkrad verkrallt

kierowca m. spol trzymał się kurczowo kierownicy

ạb|knallen GLAG. preh. glag. slabš. pog.

abknallen

zastrzelić

abknallen

kropnąć pog.

I . hịn|knallen GLAG. nepreh. glag. +sein pog.

hinknallen

wywalać [dov. obl. wywalić] się pog.

II . hịn|knallen GLAG. preh. glag. pog.

etw auf den Tisch hinknallen

rzucić [lub walnąć pog. ] coś na stół

... und damit knallte er seinem Chef die Kündigung hin

...i tak rzucił swojemu szefowi wymówienie pog.

zerka̱u̱en* GLAG. preh. glag.

1. zerkauen (zermahlen):

zerkauen Fleisch, Bissen

pogryźć

zerkauen Tablette

rozgryzać [dov. obl. rozgryźć]

2. zerkauen (zerbeißen):

zerkauen Fingernägel

obgryzać [dov. obl. obgryźć]

zerkauen Leine

przegryzać [dov. obl. przegryźć]

zerkrạtzen* GLAG. preh. glag.

1. zerkratzen (Kratzer machen):

zerkratzen Möbel, Spiegel

porysować

2. zerkratzen (verletzen):

zerkratzen Haut

podrapać

eine Katze hat ihm das Gesicht zerkratzt

kot m. spol podrapał mu twarz

ich habe mir an den Sträuchern das Bein zerkratzt

podrapałem sobie nogę o krzaki

zerknịttern* GLAG. preh. glag.

zerknittern Kleider, Papier:

zerknittern

miąć [dov. obl. z‑]

zerknittern

gnieść [dov. obl. po‑]

ein zerknittertes Gesicht fig

pomarszczona twarz ž. spol fig

er war ganz zerknittert fig

[on] był bardzo skruszony fig

zerschẹllen* [tsɛɐ̯​ˈʃɛlən] GLAG. nepreh. glag. +sein

[an etw daj.] zerschellen (Schiff)

rozbijać [dov. obl. rozbić] się [o coś]

[an etw daj.] zerschellen (Flugzeug)

roztrzaskać się [o coś]

zu̱|schnallen GLAG. preh. glag.

zuschnallen

zapinać [dov. obl. zapiąć]

ich habe zugenommen, ich kann den Gürtel kaum noch zuschnallen

przytyłem, ledwie mogę jeszcze zapiąć [lub dopiąć] pasek

zerkna̱u̱tschen* GLAG. preh. glag. pog.

zerknautschen

miąć [dov. obl. z‑]

zerknautschen

miętosić [dov. obl. z‑]

total zerknautscht aussehen

sprawiać wrażenie totalnie wymiętego fig

durch|knallen GLAG.

Geslo uporabnika

durchknallen nepreh. glag. pog.

oszaleć

durchknallen nepreh. glag. pog.

zbzikować