Prevodi za „obligated“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

obligacja <rod. ‑ji, mn. ‑je> [obligatsja] SAM. ž. spol nav. v mn.

obligacja EKON, FINAN.

[Staats]anleihe ž. spol

obligacja EKON, FINAN.

Obligation ž. spol

obligacja EKON, FINAN.

Bond m. spol

kupić/sprzedać obligacje

Obligationen kaufen/verkaufen

obligacja imienna

Namensschuldverschreibung ž. spol

obligacja konwersyjna

Wandelobligation ž. spol

obligacja premiowa

Prämienbond m. spol

obligacja uprawniająca do udziału w zysku

Gewinnschuldverschreibung ž. spol

obligacje o stałym oprocentowaniu

festverzinsliche Obligationen

obligacje podlegające wykupowi

einlösbare Obligationen

obligacje skarbu państwa

Staatsanleihen ž. spol mn.

zainwestować w obligacje

in Obligationen investieren

obligować <‑guje; dov. obl. z‑> [obligovatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

obligować kogoś do czegoś

jdn zu etw verpflichten

oblig <rod. ‑u, mn. ‑i> [oblik] SAM. m. spol

1. oblig:

oblig EKON, FINAN.

Schuldschein m. spol ž. spol

2. oblig przest (zobowiązanie):

oblig

Verbindlichkeit ž. spol ur. jez.

oblig

Pflicht ž. spol

obligo [obligo] SAM. sr. spol nesprem.

obligo FINAN., TRG.

Obligo sr. spol

obligo kredytowe

Kreditobligo sr. spol

aligator <rod. ‑a, mn. ‑y> [aligator] SAM. m. spol ZOOL.

aligator

Alligator m. spol

polować na aligatory

Alligatoren jagen

polować na aligatory

eine Jagd auf Aligatoren machen

oblicze <rod. ‑cza, mn. ‑cza> [oblitʃe] SAM. sr. spol

1. oblicze ur. jez. (twarz):

oblicze

Antlitz sr. spol ur. jez.

oblicze

Gesicht sr. spol

w obliczu trudności

angesichts der Schwierigkeiten

w obliczu prawa

vor dem Gesetz

stanąć w obliczu śmierci fig.

dem Tod ins Gesicht sehen fig. [o. in die Augen blicken]

Janusowe oblicze

Januskopf m. spol

2. oblicze (charakter):

ukazać prawdziwe oblicze

sein wahres Gesicht zeigen

I . oblizać [oblizatɕ] dov. obl., oblizywać [oblizɨvatɕ] <‑zuje> GLAG. preh. glag.

oblizać

ablecken

oblizać usta

die Lippen ablecken

II . oblizać [oblizatɕ] dov. obl., oblizywać [oblizɨvatɕ] <‑zuje> GLAG. povr. glag.

oblizać sobie palce/usta

sich daj. die Finger/Lippen [ab]lecken

oblat <rod. ‑a, mn. ‑aci> [oblat] SAM. m. spol REL.

1. oblat mn. (zakon):

oblat

Oblatenmissionare m. spol mn.

2. oblat (zakonnik):

oblat

Oblate m. spol

3. oblat ZGOD.:

oblat

Oblate m. spol

obligacyjny [obligatsɨjnɨ] PRID.

obligacyjny EKON, FINAN.

Obligations-

fundusz obligacyjny

Obligationsfonds m. spol

umowa obligacyjna

Obligationsvertrag m. spol

obligatoryjny [obligatorɨjnɨ] PRID. ur. jez.

obligatoryjny przedmiot:

obligatoryjny

Pflicht-

obligatoryjnie [obligatorɨjɲe] PRISL. ur. jez.

obligatoryjnie

obligatorisch

obligatoryjnie

verbindlich

ustalić coś obligatoryjnie

etw verbindlich festlegen

obliczalny [oblitʃalnɨ] PRID. ur. jez.

obliczalny

berechenbar

obliczalne zyski

berechenbare Gewinne m. spol mn.

zobligować [zobligovatɕ]

zobligować dov. obl. od obligować

glej tudi obligować

obligować <‑guje; dov. obl. z‑> [obligovatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

obligować kogoś do czegoś

jdn zu etw verpflichten