poljsko » nemški

Prevodi za „organizowaniu“ v slovarju poljsko » nemški (Skoči na nemško » poljski)

Pokaži vse zadetke

organizować: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
uorganizowany: pridevnik in prislov
zorganizowany: pridevnik in prislov
zorganizować
organizacyjnie: prislov
niezorganizowany: pridevnik in prislov
organizacja: samostalnik
organizator: samostalnik
organicznie: prislov
organicznik: samostalnik
reorganizować: prehodni glagol
zreorganizować
dezorganizować: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
organicznikowski: pridevnik in prislov
organizm: samostalnik
organizer: samostalnik
organizacyjny: pridevnik in prislov
organista: samostalnik
organiczny: pridevnik in prislov
organowy: pridevnik in prislov

Ogledujete si podobne rezultate: zorganizowany , uorganizowany , organizować , zorganizować , organizacyjnie , niezorganizowany , reorganizować , organicznik , organicznie , organizator , organizacja , dezorganizować , zreorganizować , organicznikowski , organologia , organowy , organiczny , organista , organizacyjny , organizer in organizm

I . organizować <‑zuje; dov. obl. z‑> [orgaɲizovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. organizować (urządzać):

organizować wycieczkę, bal, spotkanie

organizować wycieczkę, bal, spotkanie

2. organizować (regulować):

organizować przebieg, tryb

3. organizować (zakładać):

organizować komitet, spółkę

4. organizować pog. (załatwiać):

organizować

organisieren pog.

organizować

beschaffen pog.

organizować

besorgen pog.

II . organizować <‑zuje; dov. obl. z‑> [orgaɲizovatɕ] GLAG. povr. glag.

1. organizować (zrzeszać się):

organizować się w związki

sich tož. in Gewerkschaften organisieren

2. organizować (być urządzanym):

organizować

organisiert werden

uorganizowany [uorgaɲizovanɨ] PRID. BIOL.

uorganizowany

einer bestimmten Rangordnung angehörend

uorganizowane zwierzęta

Tiere ntpl einer bestimmten Rangordnung

zorganizowany [zorgaɲizovanɨ] PRID.

zorganizowany

dobrze zorganizowane przyjęcie

eine gut organisierte Party ž. spol

zorganizować [zorgaɲizovatɕ]

zorganizować dov. obl. od organizować

glej tudi organizować

I . organizować <‑zuje; dov. obl. z‑> [orgaɲizovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. organizować (urządzać):

organizować wycieczkę, bal, spotkanie

organizować wycieczkę, bal, spotkanie

2. organizować (regulować):

organizować przebieg, tryb

3. organizować (zakładać):

organizować komitet, spółkę

4. organizować pog. (załatwiać):

organizować

organisieren pog.

organizować

beschaffen pog.

organizować

besorgen pog.

II . organizować <‑zuje; dov. obl. z‑> [orgaɲizovatɕ] GLAG. povr. glag.

1. organizować (zrzeszać się):

organizować się w związki

sich tož. in Gewerkschaften organisieren

2. organizować (być urządzanym):

organizować

organisiert werden

organizacyjnie [orgaɲizatsɨjɲe] PRISL.

organizacyjnie

organisatorisch

organizacyjnie tworzyć całość

als Organisation ž. spol eine Einheit bilden

być utalentowanym [lub uzdolnionym] organizacyjnie

ein Organisationstalent sr. spol sein

niezorganizowany [ɲezorgaɲizovanɨ] PRID.

1. niezorganizowany ur. jez. (nieporządny):

niezorganizowany

niezorganizowany pracownik

unorganisierter Arbeiter m. spol

2. niezorganizowany (samodzielny):

niezorganizowana grupa

unorganisierte Gruppe ž. spol

organizacja <rod. ‑ji, mn. ‑je> [orgaɲizatsja] SAM. ž. spol

1. organizacja brez mn. (system zarządzania):

organizacja

Organisation ž. spol

organizacja

Organisierung ž. spol

dobra organizacja pracy

gute Arbeitsorganisation ž. spol

podjąć się organizacji wycieczki

die Organisation eines Ausflugs übernehmen

2. organizacja (stowarzyszenie):

organizacja

Organisation ž. spol

Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna

Internationale Organisation für Normung

organizacja bojowa

Kampforganisation ž. spol

organizacja państwowa

staatliche Organisation ž. spol

organizacja państwowa

Staatsorganisation ž. spol

organizacja pozarządowa

Nichtregierungsorganisation ž. spol

organizacja pozarządowa

NGO ž. spol

organizator(ka) <rod. ‑a, mn. ‑orzy> [orgaɲizator] SAM. m. spol(ž. spol)

organizator(ka)

Organisator(in) m. spol (ž. spol)

organizator(ka)

Veranstalter(in) m. spol (ž. spol)

być organizatorem czegoś

der Organisator [o. Veranstalter] von etw sein

dobry organizator

ein guter Organisator

organicznie [orgaɲitʃɲe] PRISL. ur. jez.

organicznie kogoś/czegoś nie znosić/nie cierpieć

eine unüberwindliche Abneigung gegen jdn/etw haben/empfinden

filozofia jest organicznie powiązana z naukami ścisłymi

Philosophie ž. spol und Naturwissenschaften ž. spol mn. bilden ein organisches Ganzes [o. sind untrennbar miteinander verbunden]

organicznik <rod. ‑a, mn. ‑icy> [orgaɲitʃɲik] SAM. m. spol

organicznik ZGOD., LIT.

Organizist m. spol

długo sympatyzował z organicznikami

er stand lange den Organizisten nahe

reorganizować <‑zuje; dov. obl. z‑> [reorgaɲizovatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

reorganizować

reorganizować

reorganizować gospodarkę

Wirtschaft reorganisieren

zreorganizować [zreorgaɲizovatɕ]

zreorganizować dov. obl. od reorganizować

glej tudi reorganizować

reorganizować <‑zuje; dov. obl. z‑> [reorgaɲizovatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

reorganizować

reorganizować

reorganizować gospodarkę

Wirtschaft reorganisieren

I . dezorganizować <‑zuje; dov. obl. z‑> [dezorgaɲizovatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez. (niszczyć ład, organizację)

dezorganizować

desorganisieren ur. jez.

II . dezorganizować <‑zuje; dov. obl. z‑> [dezorgaɲizovatɕ] GLAG. povr. glag. ur. jez. (ulegać dezorganizacji)

dezorganizować

in Unordnung geraten

dezorganizować

im Chaos versinken

organicznikowski [orgaɲitʃɲikofski] PRID.

organicznikowski ZGOD., LIT.

ruch organicznikowski

Organizismus m. spol

organizm <rod. ‑u, mn. ‑y> [orgaɲism] SAM. m. spol

1. organizm BIOL.:

Organismus m. spol

organizm autochtoniczny

autochthone Art ž. spol

organizm człowieka

menschlicher Organismus

genetyczny skład organizmu

Genotyp m. spol

koński organizm pog.

Pferdenatur ž. spol pog.

organizm kosmopolityczny

kosmopolitische Art ž. spol

żywy organizm

lebender Organismus

żywy organizm

Lebewesen sr. spol

2. organizm (współdziałająca całość):

organizm państwowy

Staatsgebilde sr. spol

organizm państwowy

Staatsapparat m. spol

organizer <rod. ‑a, mn. ‑y> [orgaɲizer] SAM. m. spol

Organizer m. spol

elektroniczny organizer

elektronischer Organizer

organizacyjny [orgaɲizatsɨjnɨ] PRID.

organizacyjny działalność

organisatorisch

organizacyjny zdolności

organisatorisch

organizacyjny zdolności

Organisations-

organista (-tka) <rod. ‑a, mn. ‑iści> [orgaɲista] SAM. m. spol (ž. spol) sklan. jak f w lp GLAS.

organista (-tka)

Organist(in) m. spol (ž. spol)

organista (-tka)

Orgelspieler(in) m. spol (ž. spol)

organiczny [orgaɲitʃnɨ] PRID.

1. organiczny KEM.:

chemia organiczna

organische Chemie ž. spol

2. organiczny ur. jez. (nierozerwalny):

stanowić organiczną całość

ein organisches Ganzes bilden

czuć organiczny wstręt do kogoś/czegoś

unüberwindlichen Ekel vor jdm/etw empfinden

organowy [organovɨ] PRID. GLAS.

Orgel-

koncert organowy

Orgelkonzert sr. spol

Bi želeli dodati besede, fraze ali prevode?

Predlagajte nov vnos.

Preiščite slovar.

poljščina

Stran Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski