Prevodi za „pomoučit“ v slovarju poljsko » nemški

pomocnik¹ (-ica) <rod. ‑a, mn. ‑icy> [pomotsɲik] SAM. m. spol (ž. spol)

1. pomocnik (osoba pomagająca):

pomocnik (-ica)

Helfer(in) m. spol (ž. spol)

pomocnik (-ica)

Gehilfe(Gehilfin) m. spol (ž. spol) ur. jez.

2. pomocnik ŠPORT:

pomocnik (-ica)

Mittelfeldspieler(in) m. spol (ž. spol)

pomornik <rod. ‑a, mn. ‑i> [pomorɲik] SAM. m. spol BOT.

pomornik

Bergwohlverleih m. spol

pomost <rod. ‑u, mn. ‑y> [pomost] SAM. m. spol

1. pomost (kładka na jeziorze):

pomost

Brücke ž. spol

pomost

Steg m. spol

2. pomost (część tramwaju):

pomost

Plattform ž. spol

jechać na pomoście

auf der Plattform fahren

3. pomost RAČ.:

pomost

Bridge ž. spol

pomost z CPU

CPU-Bridge ž. spol

4. pomost fig. (coś, co łączy):

pomost

Bindeglied sr. spol fig.

jej twórczość jest pomostem łączącym dwie epoki

ihr Schaffen sr. spol ist das Bindeglied sr. spol zwischen zwei Epochen

pomocnica [pomotsɲitsa] SAM. ž. spol

pomocnica → pomocnik

glej tudi pomocnik , pomocnik

pomocnik² <rod. ‑a, mn. ‑i> [pomotsɲik] SAM. m. spol (mebel)

pomocnik

Anrichte ž. spol

pomocnik¹ (-ica) <rod. ‑a, mn. ‑icy> [pomotsɲik] SAM. m. spol (ž. spol)

1. pomocnik (osoba pomagająca):

pomocnik (-ica)

Helfer(in) m. spol (ž. spol)

pomocnik (-ica)

Gehilfe(Gehilfin) m. spol (ž. spol) ur. jez.

2. pomocnik ŠPORT:

pomocnik (-ica)

Mittelfeldspieler(in) m. spol (ž. spol)

pomologia <rod. ‑ii, brez mn. > [pomologja] SAM. ž. spol

pomologia AGR., BOT.

Pomologie ž. spol

pomocnictwo <rod. ‑wa, brez mn. > [pomotsɲitstfo] SAM. sr. spol PRAVO

pomocnictwo

Beihilfe ž. spol

pomocowy [pomotsovɨ] PRID. ur. jez.

pomocowy

Hilfs-

organizacje pomocowe

Hilfsorganisationen ž. spol mn.

pomoczyć [pomotʃɨtɕ]

pomoczyć dov. obl. od moczyć

glej tudi moczyć

I . moczyć <moczy; pret. mocz> [motʃɨtɕ] GLAG. preh. glag.

1. moczyć < dov. obl. z‑> (zwilżać):

moczyć włosy

nass machen

2. moczyć < dov. obl. na‑> <[lub za‑]>:

moczyć (zanurzać w płynie) bieliznę

einweichen

moczyć (trzymać coś w płynie) śledzie

wässern

moczyć kij šalj.

den Wurm [o. Würmer] baden šalj. pog.

II . moczyć <moczy; pret. mocz> [motʃɨtɕ] GLAG. povr. glag.

1. moczyć (być moczonym):

bielizna się moczy

die Wäsche ž. spol wird eingeweicht

2. moczyć < dov. obl. z‑> (bezwiednie oddawać mocz):

moczyć

einnässen

moczyć

das Bett nässen ur. jez.

moczyć

ins Bett machen

pomorski [pomorski] PRID.

pomorski

pommersch

pomorski

Küsten-

wał pomorski

Küstenwall m. spol

pomocniczy [pomotsɲitʃɨ] PRID.

pomocniczy

Hilfs-

nauki pomocnicze

Hilfswissenschaften ž. spol mn.

pomoc <rod. ‑y, mn. ‑e> [pomots] SAM. ž. spol

1. pomoc brez mn. (pomaganie):

pomoc

Hilfe ž. spol

pomoc

Beistand m. spol ur. jez.

odmówić pomocy

Hilfe verweigern

prosić o pomoc

um Hilfe bitten

pomoc humanitarna

humanitäre Hilfe

pomoc prawna

Rechtsbeistand m. spol

pomoc sądowa

Gerichtshilfe ž. spol

pomoc przy korekcie

Korrekturhilfe ž. spol

przyjść komuś z pomocą

jdm zu Hilfe kommen

z czyjąś pomocą, przy czyjejś pomocy

mit jds Hilfe

za [lub z] pomocą czegoś

mittels etw rod.

za [lub z] pomocą czegoś

mit Hilfe von etw

2. pomoc brez mn. (ratunek):

pomoc

Hilfe ž. spol

pierwsza pomoc

erste Hilfe

na pomoc!, pomocy!

[zu] Hilfe!

wzywać pomocy

um Hilfe rufen

3. pomoc (grupa ratownicza):

pomoc nadeszła zbyt późno

die Hilfe kam zu spät

sprowadzić pomoc

Hilfe [herbei]rufen

pomoc drogowa

Pannendienst m. spol

pomoc społeczna pis. jez.

Sozialhilfe ž. spol

4. pomoc brez mn. (wsparcie):

pomoc

Unterstützung ž. spol

pomoc finansowa

Finanzhilfe ž. spol

5. pomoc (osoba):

pracować w knajpie jako pomoc

als Aushilfe ž. spol in der Kneipe arbeiten

pomoc domowa

Haushaltshilfe ž. spol

6. pomoc brez mn. (przedmiot):

pomoc dydaktyczna [lub naukowa]

Lehrmittel sr. spol

7. pomoc ŠPORT:

pomoc

Mittelfeld sr. spol

pomocny [pomotsnɨ] PRID.

pomocny słownik

hilfreich

pomocny człowiek

hilfsbereit

fraza:

podać komuś pomocną dłoń

jdm eine hilfreiche Hand bieten

pomolog <rod. ‑a, mn. ‑lodzy [lub ‑owie]> [pomolok] SAM. m. spol

pomolog AGR., BOT.

Pomologe(Pomologin) m. spol (ž. spol)

pomotać <‑ta> [pomotatɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. pog.

1. pomotać (splątać):

pomotać

durcheinander bringen

pomotała wełnę

sie brachte die Wolle durcheinander

2. pomotać fig. (powikłać):

pomotać

verwirren

I . pomówić <‑wi> [pomuvitɕ]

pomówić dov. obl. od pomawiać

II . pomówić <‑wi> [pomuvitɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl. (porozmawiać)

pomówić

reden

pomówić

sprechen

glej tudi pomawiać

I . pomawiać <‑ia; dov. obl. pomówić> [pomavjatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

pomawiać kogoś o coś

jdn einer S. rod. beschuldigen

pomówić kogoś o to, że...

jdm nachsagen, dass ...

pomówić kogoś o to, że...

jdm unterstellen, dass ...

II . pomawiać <‑ia; dov. obl. pomówić> [pomavjatɕ] GLAG. povr. glag. ur. jez.

pomawiać

sich [o. einander] beschuldigen