Prevodi za „stolzer“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

stoper² <rod. ‑a, mn. ‑erzy> [stoper] SAM. m. spol ŠPORT

stoper

Stopper(in) m. spol (ž. spol)

stoper

Mittelläufer(in) m. spol (ž. spol)

stoper

Manndecker(in) m. spol (ž. spol)

stolec <rod. ‑lca, mn. ‑lce> [stolets] SAM. m. spol MED.

stolec

Stuhl[gang] m. spol

stola <rod. ‑li, mn. ‑le> [stola] SAM. ž. spol ZGOD.

stola

Stola ž. spol

stolik <rod. ‑a, mn. ‑i> [stolik] SAM. m. spol

1. stolik (mebel):

stolik

kleiner Tisch m. spol

2. stolik (w restauracji):

stolik

Tisch m. spol

stołek <rod. ‑łka, mn. ‑łki> [stowek] SAM. m. spol

1. stołek (mebel):

stołek

Schemel m. spol

stołek

Hocker m. spol

stołek barowy

Barhocker m. spol

2. stołek pog. (stanowisko):

stołek

Amt sr. spol

stołek

Position ž. spol

stolica <rod. ‑cy, mn. ‑ce> [stolitsa] SAM. ž. spol

stolica (kraju)

Hauptstadt ž. spol

stolica (okręgu)

Landeshauptstadt ž. spol

stolnik <rod. ‑a, mn. ‑icy> [stolɲik] SAM. m. spol ZGOD.

stolnik

Truchsess m. spol

stolarz <rod. ‑a, mn. ‑e> [stolaʃ] SAM. m. spol

stolarz

Tischler(in) m. spol (ž. spol)

stolarz

Schreiner(in) m. spol (ž. spol)

stożek <rod. ‑żka, mn. ‑żki> [stoʒek] SAM. m. spol

1. stożek (przedmiot):

stożek

Kegel m. spol

2. stożek MAT.:

stożek

Konus m. spol

stożek

Kegel m. spol

3. stożek GEOGR.:

stożek wulkaniczny

Vulkankegel m. spol

4. stożek BOT.:

stożek wzrostu

[Apikal]meristem sr. spol

stożek wzrostu

Scheitelbildungsgewebe sr. spol

I . stoczyć <‑czy> [stotʃɨtɕ]

stoczyć dov. obl. od staczać

II . stoczyć <‑czy> [stotʃɨtɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. (zniszczyć)

stoczyć

beschädigen

stoczyć

zerfressen

rdza stoczyła karoserię samochodu

der Rost m. spol hat sich durch die Karosserie des Autos gefressen

korniki stoczyły dębowy stół

Borkenkäfer m. spol mn. haben den Eichentisch beschädigt

glej tudi staczać

I . staczać <‑cza dov. obl. stoczyć> [statʃatɕ] GLAG. preh. glag.

1. staczać (spychać w dół):

staczać bryłę, kamień

hinunterwälzen

2. staczać (rozgrywać):

stoczyć pojedynek

ein Duell austragen

stoczyć bitwę

eine Schlacht schlagen

II . staczać <‑cza dov. obl. stoczyć> [statʃatɕ] GLAG. povr. glag.

1. staczać:

staczać (zsuwać się) (kamień)

herunterrollen

2. staczać fig. (podupadać moralnie):

staczać

verkommen

staczać się na [samo] dno

unter die Räder kommen pog.