poljsko » nemški

trafienie <rod. ‑nia, mn. ‑nia> [trafjeɲe] SAM. sr. spol

I . trafiać <‑ia> [trafjatɕ], trafić [trafitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

trafiać (strzelić):

II . trafiać <‑ia> [trafjatɕ], trafić [trafitɕ] dov. obl. GLAG. nepreh. glag.

1. trafiać (nie chybiać):

etw/in etw tož. treffen

5. trafiać (zjawić się w danym momencie):

den Moment erwischen, in dem ... pog.

III . trafiać <‑ia> [trafjatɕ], trafić [trafitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

2. trafiać (występować rzadko):

trafiony [trafjonɨ] PRID. pog.

utrafiać <‑ia> [utrafjatɕ], utrafić [utrafitɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl. ur. jez.

1. utrafiać več. dov. obl. (trafić):

2. utrafiać samo v dov. obl. (trafić w czyjeś upodobania):

3. utrafiać samo v dov. obl. (zdążyć dokładnie na czas):

4. utrafiać samo v dov. obl. (dokładnie wymierzyć):

5. utrafiać samo v dov. obl. (odwzorować):

Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?

Predlagajte nov vnos.

Stran Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski