poljsko » nemški

Prevodi za „ukazati“ v slovarju poljsko » nemški (Skoči na nemško » poljski)

Pokaži vse zadetke

ukazać: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
ukarać: II. prehodni glagol
ukaz: samostalnik
kazać: neprehodni glagol
skaza: samostalnik
okazać
skazać
kazanie: samostalnik
skazany: pridevnik in prislov
kazaski: pridevnik in prislov
okazale: prislov
okazały: pridevnik in prislov

Ogledujete si podobne rezultate: ukazać , okazały , okazale , kazaski , skazany , kazanie , skazać , okazać , skaza , kazać , ukaz in ukarać

I . ukazać [ukazatɕ] dov. obl., ukazywać [ukazɨvatɕ] <‑zuje; pret. ‑zuj> GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. ukazać (prezentować):

2. ukazać (opisywać):

erscheinen lassen

II . ukazać [ukazatɕ] dov. obl., ukazywać [ukazɨvatɕ] <‑zuje; pret. ‑zuj> GLAG. povr. glag. ur. jez.

1. ukazać:

ukazać (pojawiać się) (duch)

ukazać (słońce)

ukazać (słońce)

sich tož. zeigen

ukazać (światło)

ukazać (światło)

sich tož. zeigen

2. ukazać:

ukazać (być publikowanym) (czasopismo, książka)

I . ukarać <‑arze; pret. ukarz> [ukaratɕ]

ukarać dov. obl. od karać

II . ukarać <‑arze; pret. ukarz> [ukaratɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

ukarać kogoś przykładnie

an jdm ein Exempel statuieren

kogo Bóg chce ukarać, temu rozum odbiera preg.

wen Gott m. spol bestrafen möchte, dem nimmt er den Verstand

glej tudi karać

karać <karze; pret. karz; dov. obl. u‑> [karatɕ] GLAG. preh. glag.

karać kogoś za coś

jdn für etw bestrafen

karać kogoś grzywną/śmiercią/więzieniem

jdn zu einem Bußgeld/zum Tode/zu einer Freiheitsstrafe verurteilen

karać kogoś mandatem

jdm einen Strafzettel geben

nicht vorbestraft

nie był jeszcze karany

er ist nicht vorbestraft [o. hat keine Vorstrafen]

ukaz <rod. ‑u, mn. ‑y> [ukas] SAM. m. spol

1. ukaz ZGOD.:

ukaz

Erlass m. spol

wydać ukaz

einen Erlass herausgeben

2. ukaz t. šalj. pog. (polecenie):

ukaz

Anordnung ž. spol

ukaz

Anweisung ž. spol

dostałem ukaz od szefa, by przyspieszyć pracę

ich bekam vom Chef die Anweisung, die Arbeit voranzutreiben

kazać <każe> [kazatɕ] GLAG. nepreh. glag.

kazać komuś coś zrobić

jdn etw machen lassen

kazać komuś coś zrobić

jdn anweisen, etw zu tun

rób, co ci każę

mach [o. tu] , was ich [dir] sage

kazać komuś na siebie czekać

jdn auf sich tož. warten lassen

jak każe zwyczaj

wie es die Sitte ž. spol gebietet ur. jez.

jak każe zwyczaj

wie es sich gehört

skaza <rod. ‑zy, mn. ‑zy> [skaza] SAM. ž. spol

1. skaza (rysa):

Macke ž. spol

2. skaza fig. (hańba):

skaza na honorze

Schandfleck m. spol

3. skaza MED.:

Diathese ž. spol

okazać [okazatɕ]

okazać dov. obl. od okazywać

glej tudi okazywać

I . okazywać <‑zuje; dov. obl. okazać> [okazɨvatɕ] GLAG. preh. glag.

1. okazywać (pokazywać):

okazywać bilet, paszport

okazywać bilet, paszport

2. okazywać (objawiać):

okazywać gniew, niepokój, współczucie, zdumienie

okazać pomoc

3. okazywać (przejawiać):

okazywać odwagę

okazywać odwagę

okazywać zainteresowanie

okazywać zainteresowanie

bekunden ur. jez.

II . okazywać <‑zuje; dov. obl. okazać> [okazɨvatɕ] GLAG. povr. glag. (wyjaśnić się)

okazało się, że...

es hat sich herausgestellt [o. erwiesen] , dass ...

jak się okazuje

wie es sich herausstellt

jak się okazało

wie es sich herausstellte [o. erwies]

to się dopiero okaże

das wird sich erst zeigen

skazać [skazatɕ]

skazać dov. obl. od skazywać

glej tudi skazywać

I . skazywać <‑zuje; dov. obl. skazać> [skazɨvatɕ] GLAG. preh. glag. PRAVO

II . skazywać <‑zuje; dov. obl. skazać> [skazɨvatɕ] GLAG. povr. glag.

skazywać się na coś

sich tož. zu etw verurteilen

kazanie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [kazaɲe] SAM. sr. spol

1. kazanie (przemówienie):

Predigt ž. spol

wygłosić kazanie

eine Predigt halten

wygłosić kazanie

siedzieć jak na tureckim kazaniu

[immer] nur Bahnhof verstehen pog.

2. kazanie fig. (strofowanie):

[Straf]predigt ž. spol

prawić [lub palnąć] komuś kazanie

jdm eine Strafpredigt halten

prawić [lub palnąć] komuś kazanie

jdm die Leviten lesen

skazany¹ [skazanɨ] PRID.

1. skazany PRAVO:

2. skazany fig. (nieuchronnie narażony):

skazany na porażkę [lub niepowodzenie]

zum Scheitern verurteilt

kazaski [kazaski] PRID.

kazaski → kazachski

glej tudi kazachski

kazachski [kazaxski] PRID.

kazachskie pochodzenie

kasachische Herkunft ž. spol

okazale [okazale] PRISL.

prezentować się okazale

prächtig aussehen

okazały [okazawɨ] PRID.

1. okazały (pokaźny):

okazały człowiek

okazały pałac

okazały pałac

2. okazały (wspaniały):

okazały przyjęcie

okazały przyjęcie

Bi želeli dodati besede, fraze ali prevode?

Predlagajte nov vnos.

Preiščite slovar.

poljščina

Stran Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski