Prevodi za „rzucać“ v slovarju poljsko » nemški

I . rzucać <‑ca; dov. obl. rzucić> [ʒutsatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rzucać (miotać, ciskać):

rzucać piłkę, kamień, kostkę

werfen

rzucić kotwicę

Anker werfen

rzucić kotwicę

vor Anker gehen

rzuć broń! VOJ.

Waffe fallen lassen!

rzucać monetą

mit der Münze werfen

to nie rzuca mnie na kolana pog.

das reißt mich nicht vom Hocker pog.

2. rzucać (kierować):

rzucać spojrzenie

werfen

rzucać spojrzenie

lenken

rzucić okiem na coś

auf etw tož. einen Blick werfen

rzucić czar/urok na kogoś

jdn behexen

rzucić podejrzenie na kogoś

auf jdn einen Verdacht werfen [o. fallen lassen]

3. rzucać (porzucać):

rzucać rodzinę, dom, chłopaka

verlassen

rzucać palenie, wódkę, pracę

aufgeben

4. rzucać (mówić):

rzucać uwagę, słówko

in den Raum werfen

rzucać uwagę, słówko

fallen lassen

rzucać pytanie

aufwerfen

rzucać oskarżenia pod czyimś adresem

jdm Vorwürfe an den Kopf werfen

II . rzucać <‑ca; dov. obl. rzucić> [ʒutsatɕ] GLAG. nepreh. glag.

rzucać (trząść) (autobus, samochód)

durchgerüttelt werden

III . rzucać <‑ca; dov. obl. rzucić> [ʒutsatɕ] GLAG. povr. glag.

1. rzucać (miotać się):

rzucać

sich tož. hin und her werfen

2. rzucać (skakać: z mostu, pod pociąg):

rzucać

sich tož. werfen

rzucać

sich tož. stürzen

rzucać się na łóżko

sich tož. aufs Bett werfen

nie rzuca się w oczy

das fällt [o. springt] nicht ins Auge

nie rzuca się w oczy

das fällt nicht auf

3. rzucać pog. (oburzać się):

nie rzucaj się!

reg dich ab! pog.

4. rzucać (ściskać kogoś):

rzucać się komuś na szyję

jdm um den Hals fallen

5. rzucać (napadać):

rzucić się na kogoś z nożem

sich tož. mit einem Messer auf jdn werfen [o. stürzen]

rzucić się na kogoś z nożem

jdn mit einem Messer angreifen

6. rzucać (odskakiwać):

rzucać się do ucieczki

die Flucht ergreifen

Primeri uporabe besede rzucać

rzucać monetą

eine Münze werfen

rzucać mięsem pog.

vom Leder ziehen

rzucać ringiem

mit dem Ring werfen

rzucać monetą

mit der Münze werfen

rzucać perły przed wieprze ur. jez.

Perlen vor die Säue werfen

rzucać na kogoś urok

jdn verzaubern [o. verhexen]

rzucać na kogoś inwektywy

sich tož. in Invektiven gegen jdn ergehen

rzucać grochem o ścianę

tauben Ohren predigen

rzucać się na łóżko

sich tož. aufs Bett werfen

rzucać na kogoś kalumnie

jdn verleumden

rzucać się w oczy

ins Auge [o. in die Augen] fallen [o. springen]

rzucać słowa na wiatr

[nur so] daherreden

rzucać na kogoś oszczerstwa

jdn verleumden

rzucać czymś o coś

etw nach etw werfen

rzucać się do ucieczki

die Flucht ergreifen

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Aby nie rzucać się w oczy, nosił polski strój, nie zgolił jednak brody, którą podobno zakrywał chusteczką.

pl.wikipedia.org

Weterynarzom udało się poskładać nogę, jednak gdy klacz zaczęła wybudzać się z narkozy, wciąż będąc w szoku, zaczęła rzucać się na podłodze.

pl.wikipedia.org

SS-man nakazał rzucać kamieniami, jednak więźniowie umyślnie chybiali celu, za co zaczęto ich bić kijami.

pl.wikipedia.org

Poprosili więc władcę Olimpu o towarzyszy i to on nakazał im rzucać kości tej, która ich zrodziła.

pl.wikipedia.org

Diabeł lubił pod nią siadać i rzucać kamieniami na przejeżdżających drogą kupców i miejscową ludność.

pl.wikipedia.org

Balista (od gr. βαλλειν – „rzucać”) – starożytna neurobalistyczna machina miotająca, najczęściej używana przy oblężeniu miast i umocnień, wystrzeliwująca pociski po torze płaskim.

pl.wikipedia.org

Euprepiste: gr. ευπρεπιστος euprepistos „bardzo ładny”, forma wyższa od ευπρεπης euprepēs „przystojny, urodziwy”, od ευ eu „dobry”; πρεπω prepō „rzucać się w oczy”.

pl.wikipedia.org

Mówił mi, abym się ulitował, ochłonął i przestał tak rzucać.

pl.wikipedia.org

Aby ułatwić sobie zadanie grający mogą używać dodatkowego uzbrojenia, rzucać zaklęcia przy pomocy magicznych zwojów, dokonywać zwiadu do nowych pomieszczeń lub używać mysich zdolności.

pl.wikipedia.org

Niektórzy zawodowi prestidigitatorzy i szulerzy potrafią jednak rzucać monetą tak aby wykonała ona z góry założoną przez nich liczbę obrotów – w sposób nieodróżnialny od zwykłego losowego rzutu.

pl.wikipedia.org