Prevodi za „zniżek“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

znaczek <rod. ‑czka, mn. ‑czki> [znatʃek] SAM. m. spol

1. znaczek (pocztowy):

znaczek

Briefmarke ž. spol

znaczek

Postwertzeichen sr. spol

znaczek na list/pocztówkę

Briefmarke für einen Brief/eine Postkarte

2. znaczek (odznaka):

znaczek

Abzeichen sr. spol

znaczek

Plakette ž. spol

3. znaczek (graficzny w tekście):

znaczek

Zeichen sr. spol

mniszek <rod. ‑szka, mn. ‑szki> [mɲiʃek] SAM. m. spol BOT.

mniszek

Löwenzahn m. spol

śnieżek <rod. ‑żku, brez mn. > [ɕɲeʒek] SAM. m. spol pog.

śnieżek pomanjš. od śnieg

prószy śnieżek

es schneit

glej tudi śnieg

śnieg <rod. ‑u, mn. ‑i> [ɕɲek] SAM. m. spol

śnieg

Schnee m. spol

pada/prószy/sypie śnieg

es schneit

śnieg z deszczem

Schneeregen m. spol

śnieg skrzypi pod nogami

der Schnee knirscht unter den Füßen

miękki/puszysty/zbity/twardy śnieg

weicher/flockiger/fester/harter Schnee

fraza:

ktoś/coś obchodzi kogoś tyle, co zeszłoroczny śnieg

jd/etw interessiert jdn nicht die Bohne pog.

I . zniżać <‑ża; dov. obl. zniżyć> [zɲiʒatɕ] GLAG. preh. glag.

1. zniżać (przesuwać w dół, opuszczać):

zniżać

senken

zniżać

verringern

zniżać lot

tiefer fliegen

zniżać lot

die Flughöhe reduzieren [o. verringern]

zniżać głos

die Stimme senken

2. zniżać (zmniejszać):

zniżać ceny, podatek

senken

zniżać ceny, podatek

reduzieren

II . zniżać <‑ża; dov. obl. zniżyć> [zɲiʒatɕ] GLAG. povr. glag.

1. zniżać (opadać):

zniżać

fallen

zniżać

sinken

2. zniżać več. nedov. obl.:

zniżać (stawać się coraz niższym) (teren)

abfallen

3. zniżać (dostosowywać się):

zniżać się do czegoś

sich tož. an etw tož. anpassen

4. zniżać (poniżać się):

nie zniżać się do czegoś

etw unter seiner Würde finden

zniżka <rod. ‑ki, mn. ‑ki> [zɲiʃka] SAM. ž. spol

zniżka

[Preis]nachlass m. spol

zniżka

Rabatt m. spol

ze zniżką

mit Ermäßigung

ze zniżką

ermäßigt

50% zniżki

50% Rabatt [o. Preisnachlass]

otrzymać zniżkę

eine Ermäßigung erhalten

korzystać ze zniżki

eine Ermäßigung genießen

udzielić [komuś] zniżki

[jdm] eine Ermäßigung gewähren

być uprawnionym do zniżki

Anspruch auf Ermäßigung haben

przysługuje mi zniżka

ich habe einen Anspruch auf Ermäßigung

zniżyć [zɲiʒɨtɕ]

zniżyć dov. obl. od zniżać

glej tudi zniżać

I . zniżać <‑ża; dov. obl. zniżyć> [zɲiʒatɕ] GLAG. preh. glag.

1. zniżać (przesuwać w dół, opuszczać):

zniżać

senken

zniżać

verringern

zniżać lot

tiefer fliegen

zniżać lot

die Flughöhe reduzieren [o. verringern]

zniżać głos

die Stimme senken

2. zniżać (zmniejszać):

zniżać ceny, podatek

senken

zniżać ceny, podatek

reduzieren

II . zniżać <‑ża; dov. obl. zniżyć> [zɲiʒatɕ] GLAG. povr. glag.

1. zniżać (opadać):

zniżać

fallen

zniżać

sinken

2. zniżać več. nedov. obl.:

zniżać (stawać się coraz niższym) (teren)

abfallen

3. zniżać (dostosowywać się):

zniżać się do czegoś

sich tož. an etw tož. anpassen

4. zniżać (poniżać się):

nie zniżać się do czegoś

etw unter seiner Würde finden

znicz <rod. ‑a, mn. ‑e> [zɲitʃ] SAM. m. spol

znicz

Grablicht sr. spol

znicz olimpijski

olympisches Feuer sr. spol

zapalić znicz

ein Grablicht anzünden

znieść [zɲeɕtɕ]

znieść dov. obl. od znosić

glej tudi znosić

I . znosić <‑si; dov. obl. znieść> [znoɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. znosić (przenosić w dół):

znosić

hinuntertragen

znosić

heruntertragen

2. znosić (niosąc, zabrać):

znieść piłkarza z boiska

einen Fussballspieler vom Feld tragen

3. znosić < dov. obl. na‑> (gromadzić):

znosić

zusammentragen

znosić

zusammenbringen

4. znosić (powodować zmianę kursu):

znosić

vom Kurs abkommen lassen

znosić samolot, statek, łódź

abtreiben

5. znosić (przesuwać siłą nurtu):

znosić

abtragen

znosić most

wegschwemmen

znosić most

fortschwemmen

znosić tamę

durchbrechen

znieść coś z powierzchni ziemi

etw dem Erdboden gleichmachen

6. znosić:

znosić (złożyć jaja) (kura) jajka

legen

7. znosić (unieważniać):

znosić ustawę

aufheben

znosić ustawę

außer Kraft setzen

znosić kontrolę, ograniczenia, zakaz

aufheben

8. znosić (być cierpliwym wobec jakiejś niedogodności):

znosić ból, niewygody

ertragen

znosić ból, niewygody

erdulden

9. znosić (być podatnym na wpływ):

znosić

vertragen

znosić

aushalten

arbuzy źle znoszą transport

Wassermelonen ž. spol mn. vertragen den Transport [nur] sehr schlecht

10. znosić (tolerować):

znosić

aushalten

znosić

leiden

nie znoszę go

ich kann ihn nicht ausstehen [o. riechen pog. ]

II . znosić <‑si; dov. obl. znieść> [znoɕitɕ] GLAG. povr. glag.

1. znosić (tolerować się nawzajem):

znosić

sich tož. vertragen

znosić

miteinander auskommen

oni się nie znoszą

sie können sich nicht ausstehen [o. riechen pog. ]

2. znosić (neutralizować się):

znosić

sich tož. aufheben

znikać <‑ka; dov. obl. zniknąć> [zɲikatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. znikać (chować się):

znikać

verschwinden

słońce zniknęło za chmurami

die Sonne ž. spol verschwand [o. verbarg sich] hinter den Wolken

statek zniknął za horyzontem

das Schiff sr. spol entschwand am Horizont ur. jez.

zniknąć z pola widzenia

von der Bildfläche [o. aus dem Blickfeld] verschwinden

2. znikać (odchodzić):

znikać

verschwinden

znikać

untertauchen pog.

znikać bez śladu

spurlos verschwinden

zniknąć w tłumie

in der Menge untertauchen pog.

zniknąć jak kamfora

sang- und klanglos verschwinden

znikać ze sceny

die Bühne verlassen

znikać ze sceny

von der Bühne abtreten [o. verschwinden]

znikać z czyjegoś życia

aus jds Leben verschwinden

3. znikać (być kradzionym):

znikać

verschwinden

znikać

gestohlen sein

4. znikać (przestać istnieć):

uśmiech zniknął z jej twarzy

das Lächeln sr. spol schwand aus ihrem Gesicht ur. jez.

budynek zniknął z powierzchni ziemi

das Gebäude sr. spol verschwand von der Erde

znikąd [zɲikont] PRISL.

znikąd

nirgendher

znikąd

von nirgends [o. nirgendwo]

człowiek znikąd

Nobody m. spol

znikąd nie otrzymać pomocy

von nirgendwoher [o. niemandem] Hilfe bekommen

guzek <rod. ‑zka, mn. ‑zki> [guzek] SAM. m. spol

1. guzek (bąbel, nierówność):

guzek

kleine Beule ž. spol

2. guzek MED.:

guzek

Knötchen sr. spol

guzki krwawicze

Hämorrhoiden mn.

wózek <rod. ‑zka, mn. ‑zki> [vuzek] SAM. m. spol

1. wózek (pojazd do przewożenia):

wózek

Karre ž. spol

wózek

Karren m. spol

wózek dziecięcy

Kinderwagen m. spol

wózek spacerowy

[Kinder]sportwagen m. spol

wózek spacerowy

Buggy m. spol

jechać na jednym [lub tym samym] wózku pog.

in einem [o. im selben] [o. im gleichen] Boot sitzen pog.

2. wózek (szpitalny):

wózek

[fahrbare] Liege ž. spol

wózek

[fahrbares] Bett sr. spol

3. wózek (inwalidzki):

wózek

Rollstuhl m. spol

być przykutym do wózka

an den Rollstuhl gefesselt sein fig.

4. wózek TEH.:

wózek górniczy

Hund m. spol

wózek suwnicy

Laufkatze ž. spol

byczek <rod. ‑czka, mn. ‑czki> [bɨtʃek] SAM. m. spol

1. byczek (młody byk):

byczek

Bullenkalb sr. spol

2. byczek fig. (rosły mężczyzna):

byczek

junger, gesunder Mann m. spol

byczek

Bulle m. spol pog.

bączek <rod. ‑czka, mn. ‑czki> [bontʃek] SAM. m. spol

1. bączek pog. pomanjš. od bąk ZOOL.

bączek

Bremse ž. spol

bączek

Hummel ž. spol

2. bączek pog. pomanjš. od bąk

bączek

Kreisel m. spol

bączek

Knirps m. spol

3. bączek (łódź wiosłowa):

bączek

Beiboot sr. spol

glej tudi bąk

bąk <rod. ‑a, mn. ‑i> [boŋk] SAM. m. spol

1. bąk pog. (trzmiel):

bąk

Brummer m. spol pog.

bąk

Hummel ž. spol

2. bąk ZOOL. (owad dwuskrzydły):

bąk

Bremse ž. spol

bąk

Bremsfliege ž. spol

pijany jak bąk pog.

blau wie ein Veilchen sr. spol pog.

pijany jak bąk pog.

voll wie eine Strandhaubitze ž. spol pog.

opić się jak bąk pog. (napić się czegoś w dużej ilości)

sich tož. voll trinken

opić się jak bąk (upić się)

sich tož. voll laufen lassen pog.

zbijać bąki pog.

Däumchen drehen pog.

zbijać bąki pog.

auf der faulen Haut liegen pog.

3. bąk (zabawka):

bąk

Kreisel m. spol

4. bąk pog. (dziecko):

bąk

Fratz m. spol pog.

bąk

Knirps m. spol pog.

5. bąk pog. (wiatry):

bąk

Pup[s] m. spol pog.

bąk

Furz m. spol pog.

puścić bąka

einen fahren lassen pog.

puścić bąka

pup[s]en pog.

puścić bąka

furzen pog.

koczek <rod. ‑czka, mn. ‑czki> [kotʃek] SAM. m. spol

koczek pomanjš. od kok

koczek

[kleiner] Knoten m. spol

koczek

[kleiner] Dutt m. spol

glej tudi kok , kok

kok² <rod. ‑a, mn. ‑owie> [kok] SAM. m. spol (kucharz okrętowy)

kok

Schiffskoch m. spol

kok

Smutje m. spol

kok¹ <rod. ‑a, mn. ‑i> [kok] SAM. m. spol (fryzura)

kok

Haarknoten m. spol

kok

Dutt m. spol pog.

włosy upięte w kok

hochgestecktes Haar sr. spol

loczek <rod. ‑czka, mn. ‑czki> [lotʃek] SAM. m. spol

loczek

Löckchen sr. spol

łuczek <rod. ‑czku, mn. ‑czki> [wutʃek] SAM. m. spol pog.

łuczek pomanjš. od łuk

łuczek

kleiner Bogen m. spol

glej tudi łuk

łuk <rod. ‑u, mn. ‑i> [wuk] SAM. m. spol

1. łuk (broń):

łuk

Bogen m. spol

napiąć łuk

den Bogen spannen

świetnie strzelał z łuku

er war ein hervorragender Bogenschütze m. spol

tere-fere kuku, strzela baba z łuku pog.

es ist nur blödes Geschwätz sr. spol

2. łuk ARHIT.:

łuk

Bogen m. spol

łuk gotycki

gotischer Bogen

łuk tryumfalny

Triumphbogen m. spol

łuk romański

romanischer Bogen

3. łuk (półkole):

łuk

Bogen m. spol

nagle wygiął się w łuk

plötzlich bog er sich krum

na łuku drogi

in der Kurve

łuk elektryczny ELEK.

Lichtbogen m. spol

łuk elektryczny ELEK.

Bogenentladung ž. spol

łuk brwiowy

Augenbrauenbogen m. spol

łuk nocny ASTRON

Nachtbogen m. spol

omijać [kogoś/coś] szerokim łukiem

einen großen Bogen [um jdn/etw] machen

4. łuk:

łuk GLAS., MAT.

Bogen m. spol

łuk frazowy

Phrasierungsbogen m. spol

5. łuk ŠPORT (ewolucja narciarska):

łuk

Bogen m. spol

maczek <rod. ‑czku, mn. ‑czki> [matʃek] SAM. m. spol

1. maczek pomanjš. od mak

maczek

[kleiner] Mohn m. spol

2. maczek nav. v mn. (drobne litery):

pisać maczkiem

sehr klein schreiben

3. maczek nav. v mn.:

maczek (dekoracja do ciast z czekolady)

Schokoladenstreusel m. spol lub sr. spol

maczek (dekoracja do ciast z cukru)

Zuckerstreusel m. spol lub sr. spol

glej tudi mak

mak <rod. ‑u, mn. ‑i> [mak] SAM. m. spol

1. mak BOT.:

mak

Mohn m. spol

2. mak brez mn. (nasiona):

mak

Mohn[samen] m. spol mn.

było cicho jak makiem zasiał

es war mucksmäuschenstill pog.

dobrać się jak w korcu maku

gut zusammenpassen

rozbić się w [lub na] drobny mak

in tausend Stücke zerspringen

meszek <rod. ‑szku, brez mn. > [meʃek] SAM. m. spol

1. meszek (na owocach, skórze):

meszek

Flaum m. spol

meszek

Flaumhaar sr. spol

2. meszek (na materiale):

meszek

Flaum m. spol