Oxford-Hachette French Dictionary
I. interrompre [ɛ̃teʀɔ̃pʀ] GLAG. preh. glag.
1. interrompre (momentanément):
2. interrompre (définitivement) maladie, événement:
3. interrompre (couper la parole à):
- interrompre interlocuteur
-
ininterrompu (ininterrompue) [inɛ̃tɛʀɔ̃py] PRID.
1. ininterrompu (continu dans le temps):
2. ininterrompu (continu dans l'espace):
contre-interrogatoire <mn. contre-interrogatoires>, contrinterrogatoire <mn. contrinterrogatoires> [kɔ̃tʀɛ̃teʀɔɡatwaʀ] SAM. m. spol
I. interroga|teur (interrogatrice) [ɛ̃tɛʀɔɡatœʀ, tʀis] PRID.
interrogateur regard, ton:
- interrogateur (interrogatrice)
-
II. interroga|teur (interrogatrice) [ɛ̃tɛʀɔɡatœʀ, tʀis] SAM. m. spol (ž. spol)
I. interroger [ɛ̃tɛʀɔʒe] GLAG. preh. glag.
1. interroger (questionner):
2. interroger (consulter):
- interroger ordinateur
-
3. interroger ŠOL. professeur:
- interroger élève
-
interrogeable [ɛ̃tɛʀɔʒabl] PRID.
interrogation [ɛ̃tɛʀɔɡasjɔ̃] SAM. ž. spol
1. interrogation (de témoin, soi-même):
-
- questioning (sur about)
2. interrogation LINGV.:
3. interrogation ŠOL.:
4. interrogation RAČ.:
- interrogation à distance TELEKOM.
-
interrogat|if (interrogative) [ɛ̃tɛʀɔɡatif, iv] PRID. LINGV.
interrogatoire [ɛ̃tɛʀɔɡatwaʀ] SAM. m. spol
v slovarju PONS
ininterrompu(e) [inɛ̃teʀɔ̃py] PRID.
I. interrompre [ɛ̃teʀɔ̃pʀ] neprav. GLAG. preh. glag.
1. interrompre (couper la parole, déranger):
2. interrompre (arrêter):
contre-interrogatoire [kɔ̃tʀɛ̃tɛʀɔgatwaʀ] SAM. m. spol
I. interrogateur (-trice) [ɛ̃teʀɔgatœʀ, -tʀis] PRID.
- interrogateur (-trice)
-
II. interrogateur (-trice) [ɛ̃teʀɔgatœʀ, -tʀis] SAM. m., ž. spol
- interrogateur (-trice)
-
I. interroger [ɛ̃teʀɔʒe] GLAG. preh. glag.
1. interroger (questionner):
2. interroger (consulter):
- interroger banque de données, répondeur
-
3. interroger (examiner):
- interroger conscience
-
II. interroger [ɛ̃teʀɔʒe] GLAG. povr. glag.
- s'interroger sur qn/qc
-
interrogatoire [ɛ̃teʀɔgatwaʀ] SAM. m. spol (de la police)
interrogatif (-ive) [ɛ̃teʀɔgatif, -iv] PRID.
1. interrogatif air, regard:
- interrogatif (-ive)
-
2. interrogatif LINGV.:
- interrogatif (-ive)
-
interrogative [ɛ̃teʀɔgativ] SAM. ž. spol
ininterrompu(e) [inɛ͂teʀo͂py] PRID.
I. interrompre [ɛ͂teʀo͂pʀ] neprav. GLAG. preh. glag.
1. interrompre (couper la parole, déranger):
2. interrompre (arrêter):
contre-interrogatoire [ko͂tʀɛ͂tɛʀɔgatwaʀ] SAM. m. spol
I. interroger [ɛ͂teʀɔʒe] GLAG. preh. glag.
1. interroger (questionner):
2. interroger (consulter):
- interroger banque de données, répondeur
-
3. interroger (examiner):
- interroger conscience
-
II. interroger [ɛ͂teʀɔʒe] GLAG. povr. glag.
- s'interroger sur qn/qc
-
I. interrogateur (-trice) [ɛ͂teʀɔgatœʀ, -tʀis] PRID.
- interrogateur (-trice)
-
II. interrogateur (-trice) [ɛ͂teʀɔgatœʀ, -tʀis] SAM. m., ž. spol
- interrogateur (-trice)
-
interrogation [ɛ͂teʀɔgasjo͂] SAM. ž. spol
1. interrogation (question):
2. interrogation ŠOL.:
3. interrogation (action de questionner):
interrogatif [ɛ͂teʀɔgatif] SAM. m. spol
interrogatoire [ɛ͂teʀɔgatwaʀ] SAM. m. spol (de la police)
| j' | interromps |
|---|---|
| tu | interromps |
| il/elle/on | interrompt |
| nous | interrompons |
| vous | interrompez |
| ils/elles | interrompent |
| j' | interrompais |
|---|---|
| tu | interrompais |
| il/elle/on | interrompait |
| nous | interrompions |
| vous | interrompiez |
| ils/elles | interrompaient |
| j' | interrompis |
|---|---|
| tu | interrompis |
| il/elle/on | interrompit |
| nous | interrompîmes |
| vous | interrompîtes |
| ils/elles | interrompirent |
| j' | interromprai |
|---|---|
| tu | interrompras |
| il/elle/on | interrompra |
| nous | interromprons |
| vous | interromprez |
| ils/elles | interrompront |
PONS OpenDict
Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?
Prosimo, pošljite nam nov vnos za PONS OpenDict. Oddane predloge pregleda uredniška ekipa PONS in jih ustrezno vključi v rezultate.