Prevodi za „Ostlitauen“ v slovarju nemško » poljski

(Skoči na poljsko » nemški)

I . ạn|stauen GLAG. preh. glag.

anstauen

spiętrzać [dov. obl. spiętrzyć]

II . ạn|stauen GLAG. povr. glag.

1. anstauen:

anstauen (sich ansammeln) (Wasser)

spiętrzać [dov. obl. spiętrzyć] się

anstauen (Verkehr)

zatamować się

anstauen (Autos)

tworzyć [dov. obl. u‑] korek

das Blut hat sich in den Venen angestaut

krew ž. spol zatamowała się w żyłach

2. anstauen (Hass):

anstauen

nagromadzać [dov. obl. nagromadzić] się

in ihr hatte sich eine unbändige Wut angestaut

nagromadziła się w niej niepohamowana złość

sie machten ihrer angestauten Empörung Luft

dali upust nagromadzonemu oburzeniu

I . a̱u̱f|tauen GLAG. nepreh. glag. +sein

1. auftauen:

auftauen (tauen) (Tiefkühlkost)

rozmrażać [dov. obl. rozmrozić] się

auftauen (Erdreich)

odtajać

auftauen (Eis, Schnee)

rozpuszczać [dov. obl. rozpuścić] się

der Fluss ist aufgetaut

rzeka ž. spol rozmarzła

im März taute der See auf

w marcu jezioro sr. spol rozmarzło

2. auftauen fig:

auftauen (gesprächig werden) (Person)

rozkręcać [dov. obl. rozkręcić] się pog.

II . a̱u̱f|tauen GLAG. preh. glag.

auftauen Tiefkühlkost

rozmrażać [dov. obl. rozmrozić]

auftauen Autoschloss, Wasserleitung

odmrażać [dov. obl. odmrozić]

I . a̱u̱f|stauen GLAG. preh. glag.

aufstauen Fluss:

aufstauen

spiętrzać [dov. obl. spiętrzyć]

II . a̱u̱f|stauen GLAG. povr. glag. a. fig (Wasser, Ärger)

aufstauen

wzbierać [dov. obl. wezbrać ]a. fig

aufstauen

zbierać [dov. obl. zebrać] się a. fig

der Fluss staut sich hier auf

rzeka ž. spol tu wzbiera

in mir staut sich Wut auf, wenn ...

wzbiera we mnie złość ž. spol , kiedy...

versta̱u̱en* GLAG. preh. glag.

etw [im Auto/in der Wohnung] verstauen

rozmieścić coś [w samochodzie/w mieszkaniu]

etw in Kisten verstauen

pakować [dov. obl. za‑] coś w skrzynie

Ạbflauen <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol

1. Abflauen WIRTSCH:

Abflauen

spadek m. spol

Abflauen

osłabienie sr. spol

Abflauen der Kurse

spadek kursów

Abflauen des Marktes

osłabienie rynku

2. Abflauen (des Windes):

Abflauen

osłabienie sr. spol

ạn|trauen GLAG. preh. glag. alt

antrauen

poślubiać [dov. obl. poślubić ]ur. jez.

jdm angetraut werden

być komuś poślubionym

ihr angetrauter Ehemann

jej ślubny małżonek m. spol

Zu̱trauen <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol

Zutrauen

zaufanie sr. spol

Zutrauen zu jdm haben

mieć do kogoś zaufanie

zu jdm Zutrauen fassen

nabierać [dov. obl. nabrać] do kogoś zaufania

ạb|flauen [ˈapflaʊən] GLAG. nepreh. glag. +sein

1. abflauen:

abflauen (schwächer werden) (Wind)

słabnąć [dov. obl. o‑]

abflauend

słabnący

2. abflauen:

abflauen (zurückgehen) (Interesse, Konjunktur)

spadać [dov. obl. spaść]

beklau̱en* GLAG. preh. glag. pog.

beklauen Personen, Kaufhaus:

beklauen

okradać [dov. obl. okraść]

er ist beklaut worden

[on] został okradziony

betrau̱en* GLAG. preh. glag.

jdn [mit etw] betrauen

powierzać [dov. obl. powierzyć] komuś [coś]

er wurde mit einem hohen Amt betraut

powierzono mu wysokie stanowisko

getra̱u̱en* GLAG. povr. glag.

getrauen

odważać [dov. obl. odważyć] się

getrauen

ośmielać [dov. obl. ośmielić] się

sich getrauen etw zu tun

ośmielić się coś zrobić

ich getraue mich dazu nicht

nie odważę się na to

ich getraue mich nicht mehr Gehalt zu fordern

nie odważę się zażądać większej pensji

zu|trauen GLAG.

Geslo uporabnika

was ich denk und tu, trau ich andern zu (an jds Fähigkeiten glauben) preg.

sądzę ciebie według siebie przysł