Prevodi za „ankrallen“ v slovarju nemško » poljski

ạn|prallen GLAG. nepreh. glag. +sein

anprallen

uderzać [dov. obl. uderzyć]

anprallen

zderzać [dov. obl. zderzyć] się

die Wellen prallten an die Hafenmole an

fale ž. spol mn. uderzały o portowe molo

das Motorrad prallte gegen die Hauswand an

motocykl m. spol uderzył w ścianę domu

ạb|prallen GLAG. nepreh. glag. +sein

1. abprallen (zurückprallen):

[von/an etw daj.] abprallen (Ball, Geschoss)

odbijać [dov. obl. odbić] się [od czegoś/o coś]

2. abprallen fig (nicht treffen):

an jdm abprallen (Beleidigung)

spływać [dov. obl. spłynąć] po kimś pog.

die Kritik prallte an ihm ab

krytyka spływała po nim

I . ạn|fallen GLAG. preh. glag. irr (angreifen)

anfallen

napadać [dov. obl. napaść]

II . ạn|fallen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

anfallen (entstehen, sich ergeben) (Nebenprodukte, Müll)

powstawać [dov. obl. powstać]

anfallen (Kosten)

przypadać

anfallen (Papier)

zbierać [dov. obl. zebrać] się

die dabei anfallenden Kosten

wiążące się z tym koszty m. spol mn.

die anfallenden Zinsen

należne odsetki ž. spol mn.

die anfallende Arbeit

praca ž. spol do wykonania

ạb|knallen GLAG. preh. glag. slabš. pog.

abknallen

zastrzelić

abknallen

kropnąć pog.

verkrạllen* GLAG. povr. glag.

sich in etw verkrallen (Mensch)

zanurzyć rękę

sich in etw verkrallen (Katze)

wbić się pazurami

der Autofahrer hat sich im Lenkrad verkrallt

kierowca m. spol trzymał się kurczowo kierownicy

a̱u̱f|prallen GLAG. nepreh. glag. +sein

[auf etw tož.] aufprallen

uderzać [dov. obl. uderzyć] [o coś]

[auf etw tož.] aufprallen

zderzać [dov. obl. zderzyć] się [z czymś]

ạn|kreuzen GLAG. preh. glag.

ankreuzen

zaznaczyć krzyżykiem

Zutreffendes bitte ankreuzen

właściwe proszę zaznaczyć krzyżykiem

ạn|kreiden [ˈankraɪdən] GLAG. preh. glag.

jdm etw ankreiden

przypisywać [dov. obl. przypisać] komuś winę za coś

Sạnkt Gạllen <‑ ‑s, brez mn. > [zaŋkt ˈgalən] SAM. sr. spol

Sankt Gallen

Sankt Gallen m. spol

ạb|fallen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. abfallen (herunterfallen):

von etw abfallen

spadać [dov. obl. spaść] z czegoś

2. abfallen (abtrünnig sein):

[von jdm/etw] abfallen (Gläubige)

sprzeniewierzać [dov. obl. sprzeniewierzyć] się [komuś/czemuś]

[von jdm/etw] abfallen (Gruppierung)

odłączać [dov. obl. odłączyć] się [od kogoś/czegoś]

er ist vom Glauben abgefallen

[on] odstąpił od wiary

ich fall vom Glauben ab! pog.

nie do wiary! pog.

3. abfallen (schwinden):

plötzlich fiel alle Angst von ihr ab

nagle zupełnie przestała się bać

alle Furcht fiel von ihm ab

zupełnie przestał się lękać

4. abfallen (sich neigen):

gegen etw abfallen (Gelände, Hang)

nachylać [dov. obl. nachylić] się ku czemuś

abfallend

spadzisty

5. abfallen:

abfallen (sich vermindern) (Druck, Temperatur)

spadać [dov. obl. spaść]

6. abfallen:

abfallen (zurückfallen) (Sportler)

zostawać [dov. obl. zostać] w tyle

das Team fiel stark ab

zespół m. spol został mocno w tyle

7. abfallen (übrig bleiben):

abfallen

przypadać [dov. obl. przypaść]

wie viel fällt bei dem Geschäft für mich ab?

ile przypadnie mi w tym interesie?

a̱u̱f|fallen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

auffallen (ins Auge springen) (Person, Sache)

rzucać [dov. obl. rzucić] się w oczy

auffallen (bemerkt werden)

zostać zauważonym

angenehm/unangenehm auffallen

robić [dov. obl. z‑] przyjemne/nieprzyjemne wrażenie

nicht auffallen

nie rzucać się w oczy

jdm auffallen (Person)

zwracać [dov. obl. zwrócić] na siebie czyjąś uwagę

jdm auffallen (Sache)

uderzać [dov. obl. uderzyć] kogoś fig

das muss Ihnen doch auffallen

chyba to pana/panią uderzyło

mir fällt auf, dass ...

uderza mnie to, że...

a̱u̱s|fallen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. ausfallen (herausfallen):

ausfallen

wypadać [dov. obl. wypaść]

ihr fallen die Haare/Zähne aus

włosy m. spol mn. /zęby m. spol mn. jej wypadają

2. ausfallen (nicht stattfinden):

ausfallen

wypadać [dov. obl. wypaść]

[etw] ausfallen lassen Termin, Unterrichtsstunde

odwołać [coś]

[etw] ausfallen lassen Mahlzeit

zrezygnować [z czegoś]

die Schule fällt aus

nie ma [dziś] lekcji

3. ausfallen:

ausfallen (nicht funktionieren) (Apparat)

zepsuć się

ausfallen (Maschine)

nie działać

ausfallen (Atmung)

zatrzymać się

ausfallen (Organ)

przestać pracować

4. ausfallen:

ausfallen (entfallen) (Verdienst)

przepadać [dov. obl. przepaść]

5. ausfallen (beschaffen sein):

die Bluse fällt zu groß/eng aus

ta bluzka jest za duża/ciasna

gut/schlecht ausfallen (Klassenarbeit)

dobrze/źle wypaść

fẹst|krallen GLAG. povr. glag.

festkrallen

uczepić się pazurami

die Katze hat sich an der Tischdecke festgekrallt

kot m. spol wbił się pazurami w obrus

an|kratzen GLAG.

Geslo uporabnika

ankratzen preh. glag.

zadrapać

ankratzen preh. glag.

zarysować

jds Image/Ruf ankratzen fig

nadszarpnąć kogoś wizerunek/reputację

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

nemščina

Bemerkenswert ist das mehrfach beobachtete Ankrallen des Jungtiers mit den Vorderfüßen auf dem Rücken des Muttertiers, was zuvor von anderen Gürteltieren nicht bekannt war.

de.wikipedia.org