Prevodi za „knallerot“ v slovarju nemško » poljski

knạllro̱t [ˈ-​ˈ-] PRID. pog.

knallrot Sportwagen

jaskrawoczerwony

knallrot Gesicht

czerwony jak burak m. spol

knallrot werden

zrobić się czerwonym jak burak m. spol pog.

Knallere̱i̱ <‑, ‑en> SAM. ž. spol pog.

1. Knallerei (Feuerwerk):

Knallerei

sztuczne ognie m. spol mn.

diese Knallerei zu Silvester geht mir auf die Nerven

denerwują mnie te sztuczne ognie w sylwestra

2. Knallerei (Schüsse):

Knallerei

strzelanina ž. spol

knạlleng PRID. pog.

knalleng

opięty

die Jeans sitzt [am Po] knalleng

dżinsy mn. są opięte [na pupie]

I . knạllhạrt [ˈ-​ˈ-] PRID. pog.

1. knallhart (unerbittlich):

knallhart Geschäftsmann

twardy

knallhart Gegner

nieustępliwy

knallhart Krimineller

bezwzględny

knallhart Vorgehen, Kritik

ostry

knallhart Film

okrutny

knallhart Typ

bezlitosny

knallhart Arbeit

ciężki

2. knallhart (kraftvoll):

knallhart Schlag, Aufschlag

gwałtowny

II . knạllhạrt [ˈ-​ˈ-] PRISL. pog.

1. knallhart (unmissverständlich, hart):

knallhart sagen

prosto z mostu pog.

knallhart verhandeln

twardo

jdm knallhart seine Meinung sagen

bez ogródek powiedzieć komuś kilka słów do słuchu

2. knallhart (kraftvoll):

knallhart aufschlagen

gwałtownie

Knạller <‑s, ‑> SAM. m. spol pog.

1. Knaller (Knallkörper):

Knaller

petarda ž. spol

2. Knaller (Sensation):

Knaller

sensacja ž. spol

I . knạllen GLAG. nepreh. glag.

1. knallen +haben:

knallen (einen Knall von sich geben) (Tür)

trzaskać [dov. obl. trzasnąć]

knallen (Peitsche)

śmigać [dov. obl. śmignąć]

knallen (Korken)

strzelać [dov. obl. strzelić]

knallen (Feuerwerkskörper)

wybuchać [dov. obl. wybuchnąć]

knallen (Schuss)

padać [dov. obl. paść]

den Korken knallen lassen

strzelić korkiem [butelki]

2. knallen +haben (ein Geräusch erzeugen):

mit der Tür knallen

trzaskać [dov. obl. trzasnąć] drzwiami

mit der Peitsche knallen

śmigać [dov. obl. śmignąć] biczem

3. knallen +sein pog. (prallen):

gegen die Wand/die Tür knallen

walić [dov. obl. walnąć] w ścianę/drzwi pog.

auf den Boden knallen

runąć na ziemię

mit dem Auto gegen eine Mauer knallen

roztrzaskać samochód o mur

mit dem Kopf gegen die Wand knallen

uderzać [dov. obl. uderzyć] głową o ścianę

4. knallen +haben pog. (schießen):

wild um sich knallen

strzelać na ślepo dookoła

5. knallen +haben pog. (Knallkörper zünden):

knallen

odpalać [dov. obl. odpalić] petardę

6. knallen +haben pog.:

knallen (scheinen) (Sonne)

prażyć

7. knallen +sein:

knallen (zerspringen) (Reifen, Ballon)

pękać [dov. obl. pęknąć]

II . knạllen GLAG. preh. glag.

1. knallen (zuschlagen):

die Tür knallen

trzaskać [dov. obl. trzasnąć] drzwiami

2. knallen pog. (werfen):

das Päckchen auf den Tisch/in die Ecke knallen

rzucać [dov. obl. rzucić] paczkę [z hukiem] na stół/w kąt

den Hörer auf die Gabel knallen

trzaskać [dov. obl. trzasnąć] słuchawką

sie knallte das Buch auf den Tisch

rzuciła książkę [z hukiem] na stół

3. knallen (schlagen):

jdm die Faust ins Gesicht knallen

walić [dov. obl. walnąć] kogoś pięścią w twarz

jdm eine knallen pog.

walnąć kogoś pog.

III . knạllen GLAG. povr. glag. pog.

sich aufs Sofa knallen

walnąć się na tapczan pog.

IV . knạllen GLAG. brezos. +haben

es knallt (eine Tür fällt zu)

trzaskają drzwi

es knallt (ein Korken springt heraus)

strzela korek [z butelki]

es knallt (ein Unfall passiert)

jest kraksa

es knallt (ein Knallkörper zündet)

wybucha petarda

es knallt (ein Schuss fällt)

słychać strzał

Hände hoch, sonst knallt’s [o. oder es knallt]! pog.

ręce do góry, bo strzelam!

es hat mal wieder geknallt fig pog. (es gab einen Streit)

znowu doszło do kłótni

Knạllerbse <‑, ‑n> SAM. ž. spol

Knallerbse

kapiszon m. spol