Prevodi za „rauha“ v slovarju nemško » poljski

I . ra̱u̱chen [ˈraʊxən] GLAG. nepreh. glag.

1. rauchen:

rauchen (Rauch austreten lassen) (Ofen, Schornstein, Feuer)

dymić

sie schufteten, dass es nur so rauchte pog.

pracowali tak intensywnie, że aż wióry m. spol mn. [lub iskry ž. spol mn. ] leciały fig

mir raucht der Kopf vom vielen Lernen pog.

pęka mi głowa od nadmiaru nauki fig

2. rauchen (Person):

rauchen

palić [papierosy]

„ Rauchen verboten“

„palenie sr. spol zabronione”

sich daj. das Rauchen angewöhnen

uzależniać [dov. obl. uzależnić] się od papierosów

sich das Rauchen abgewöhnen

odzwyczajać [dov. obl. odzwyczaić] się od palenia

rauchen Sie?

czy pan/pani pali?

II . ra̱u̱chen [ˈraʊxən] GLAG. preh. glag. (Tabakprodukte konsumieren)

rauchen Zigaretten

palić [dov. obl. za‑]

III . ra̱u̱chen [ˈraʊxən] GLAG. brezos.

es raucht aus dem Schornstein

dymi się z komina

ra̱u̱chig PRID.

1. rauchig (verqualmt):

rauchig

zadymiony

2. rauchig (rauchfarben):

rauchig Glas

dymny

3. rauchig (nach Rauch schmeckend):

rauchig

mający posmak dymu

4. rauchig (rau):

rauchig Stimme

ochrypły

Bau̱haus <‑es, brez mn. > SAM. sr. spol

Bauhaus KUNST, ARHIT.

Bauhaus m. spol (uczelnia artystyczna powstała w Weimarze, działająca do roku 1934, jak również nazwa kierunku artystycznego)

I . ra̱u̱ben [ˈraʊbən] GLAG. preh. glag.

1. rauben (bei einem Überfall):

[jdm] etw rauben

zrabować [komuś] coś

[jdm] etw rauben

obrabować [kogoś] z czegoś

sie raubten ihm das Radio aus dem Auto

ukradli mu radio z samochodu

er raubte ihr einen Kuss fig, šalj. ur. jez.

skradł jej pocałunek fig ur. jez.

2. rauben (entführen):

rauben

uprowadzać [dov. obl. uprowadzić]

3. rauben (jdn um etw bringen) fig ur. jez.:

jdm den Schlaf rauben

spędzać komuś sen z oczu fig

jdm die Ruhe rauben

burzyć [dov. obl. z‑] czyjś spokój fig

du raubst mir noch den letzten Nerv!

wykończysz mnie nerwowo! pog.

II . ra̱u̱ben [ˈraʊbən] GLAG. nepreh. glag.

rauben

łupić

rauben

grabić

die Soldaten raubten und plünderten

żołnierze m. spol mn. grabili i plądrowali

I . ra̱u̱fen [ˈraʊfən] GLAG. nepreh. glag.

[mit jdm] raufen

mocować [lub szamotać] [lub szarpać pog. ] się [z kimś]

die Kinder rauften miteinander

dzieci ntpl szarpały się ze sobą pog.

die Wölfe raufen um die Beute

wilki m. spol mn. biją się o zdobycz

II . ra̱u̱fen [ˈraʊfən] GLAG. preh. glag. AGR.

raufen (herausrupfen)

wyrywać [dov. obl. wyrwać]

Flachs raufen

międlić len

Unkraut raufen REG

wyrywać chwasty

III . ra̱u̱fen [ˈraʊfən] GLAG. povr. glag.

raufen

bić się

die Jungs haben sich wieder um das Mädchen gerauft

chłopcy m. spol mn. znowu bili się o dziewczynę

I . ra̱u̱nen [ˈraʊnən] GLAG. nepreh. glag. ur. jez. (Person)

raunen

szeptać

das Raunen

szept m. spol

ein Raunen ging durch das Publikum

szept rozszedł się wśród publiczności

raunende Wälder fig

szumiące lasy m. spol mn.

II . ra̱u̱nen [ˈraʊnən] GLAG. preh. glag. ur. jez.

raunen

szeptać [dov. obl. szepnąć]