Prevodi za „verðrýrnun“ v slovarju nemško » poljski

verdre̱hen* GLAG. preh. glag.

1. verdrehen (zu weit herausdrehen):

verdrehen Hals

skręcać [dov. obl. skręcić]

verdrehen Arm

wykręcać [dov. obl. wykręcić]

die Augen verdrehen

przewracać oczami fig

jdm den Kopf verdrehen pog.

zawrócić komuś w głowie pog.

2. verdrehen slabš. pog. (verfälschen):

verdrehen Sachverhalt, Wahrheit

przeinaczać [dov. obl. przeinaczyć]

die Tatsachen verdrehen

przekręcać fakty

verdra̱hten* GLAG. preh. glag.

1. verdrahten (verschließen):

verdrahten

odrutowywać [dov. obl. odrutować]

2. verdrahten ELEK.:

verdrahten

okablować

verdrahten

łączyć [dov. obl. po‑] kablami

verdrạ̈ngen* GLAG. preh. glag.

1. verdrängen (wegdrängen):

jdn [aus etw] verdrängen

wyrugować kogoś [skądś]

jdn von seinem Platz verdrängen

zepchnąć kogoś z jego miejsca

2. verdrängen a. PSIH. (ersetzen):

verdrängen

wypierać [dov. obl. wyprzeć]

3. verdrängen NAVT.:

verdrängen

mieć wyporność

I . verdrẹcken* GLAG. preh. glag. slabš. pog.

verdrecken

paprać [dov. obl. u‑]

verdrecken

zapaskudzać [dov. obl. zapaskudzić ]slabš. pog.

II . verdrẹcken* GLAG. nepreh. glag. +sein slabš. pog.

verdrecken

paprać [dov. obl. u‑] się slabš. pog.

I . verdrọssen [fɛɐ̯​ˈdrɔsən] GLAG. preh. glag.

verdrossen pp von verdrießen

II . verdrọssen [fɛɐ̯​ˈdrɔsən] PRID.

1. verdrossen (missmutig):

verdrossen Person

przygnębiony

verdrossen Gesicht

markotny

verdrossen Gesicht

ponury

2. verdrossen:

verdrossen (lustlos)

zniechęcony

verdrossen (unzufrieden)

niezadowolony

III . verdrọssen [fɛɐ̯​ˈdrɔsən] PRISL.

verdrossen sagen, schweigen:

verdrossen

markotnie

verdrossen

niechętnie

verdrossen dreinschauen

spoglądać ponuro

glej tudi verdrießen

verdri̱e̱ßen <verdrießt, verdross, verdrossen> [fɛɐ̯​ˈdriːsən] GLAG. preh. glag. ur. jez.

verdrießen

zgniewać ur. jez.

es verdrießt mich, dass ...

zgniewało mnie, że...

fraza:

es sich daj. nicht verdrießen lassen

nie zniechęcać się

I . verdrụ̈cken* GLAG. preh. glag. pog.

verdrücken

pałaszować [dov. obl. s‑ ]pog.

verdrücken

wsuwać [dov. obl. wsunąć ]pog.

II . verdrụ̈cken* GLAG. povr. glag. pog. (verschwinden)

verdrücken

ulatniać [dov. obl. ulotnić] się pog.

sie haben sich heimlich verdrückt

ulotnili się po kryjomu

verdri̱e̱ßen <verdrießt, verdross, verdrossen> [fɛɐ̯​ˈdriːsən] GLAG. preh. glag. ur. jez.

verdrießen

zgniewać ur. jez.

es verdrießt mich, dass ...

zgniewało mnie, że...

fraza:

es sich daj. nicht verdrießen lassen

nie zniechęcać się

Verdra̱htung <‑, ‑en> SAM. ž. spol ELEK.

Verdrahtung

okablowanie sr. spol

Verdrahtung

połączenie sr. spol kablami

Verdrạ̈ngung <‑, ‑en> SAM. ž. spol

1. Verdrängung (das Verdrängen: eines Mitarbeiters, Gegners):

Verdrängung

usunięcie sr. spol

Verdrängung

odsunięcie sr. spol

2. Verdrängung (das Ersetzen):

Verdrängung

zastąpienie sr. spol

3. Verdrängung PSIH.:

Verdrängung

wyparcie sr. spol

4. Verdrängung (eines Gedanken):

Verdrängung

niedopuszczanie sr. spol

Verdrängung

odepchnięcie sr. spol

5. Verdrängung:

Verdrängung PHYS, NAVT.

wyporność ž. spol

verdrẹschen* GLAG. preh. glag. irr pog.

verdreschen

tłuc [dov. obl. s‑ ]pog.

verdrọschen GLAG. preh. glag.

verdroschen pp von verdreschen

glej tudi verdreschen

verdrẹschen* GLAG. preh. glag. irr pog.

verdreschen

tłuc [dov. obl. s‑ ]pog.

verdrọsspren. pravopis [fɛɐ̯​ˈdrɔs] GLAG. preh. glag., verdrọßst. pravopis GLAG. preh. glag.

verdross pret. von → verdrießen

glej tudi verdrießen

verdri̱e̱ßen <verdrießt, verdross, verdrossen> [fɛɐ̯​ˈdriːsən] GLAG. preh. glag. ur. jez.

verdrießen

zgniewać ur. jez.

es verdrießt mich, dass ...

zgniewało mnie, że...

fraza:

es sich daj. nicht verdrießen lassen

nie zniechęcać się

Verdụ̈nnung <‑, ‑en> SAM. ž. spol

1. Verdünnung (Verdünntsein):

Verdünnung

rozcieńczenie sr. spol

2. Verdünnung (Mittel zum Verdünnen):

Verdünnung

rozcieńczalnik m. spol

verda̱u̱en* [fɛɐ̯​ˈdaʊən] GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

verdauen Essen:

verdauen

trawić [dov. obl. s‑]

dieses Buch ist schwer zu verdauen fig pog.

ta książka ž. spol jest ciężka do strawienia fig pog.

I . verdi̱e̱nt PRID.

1. verdient (berechtigt):

verdient Lohn, Strafe

zasłużony

verdient Lohn, Strafe

słuszny

2. verdient a. ŠPORT (verdienstvoll):

verdient Person, Sieg, Führung

zasłużony

sich um etw verdient machen

zasłużyć się czemuś

sie hat sich um die Firma verdient gemacht

[ona] zasłużyła się firmie

II . verdi̱e̱nt PRISL. ŠPORT

verdient siegen

zasłużenie

Bayer Leverkusen hat verdient gewonnen

Bayer Leverkusen wygrał zasłużenie