Prevodi za „zereisst“ v slovarju nemško » poljski

vergịsstpren. pravopis [fɛɐ̯​ˈgɪst] GLAG. preh. glag., povr. glag., vergịßtst. pravopis GLAG. preh. glag., povr. glag.

vergisst 3. pers präs von → vergessen

glej tudi vergessen

I . vergẹssen <vergisst, vergaß, vergessen> [fɛɐ̯​ˈgɛsən] GLAG. preh. glag.

vergessen

zapominać [dov. obl. zapomnieć]

jd vergisst etw

ktoś zapomina coś [lub o czymś]

ich habe vergessen, was ich sagen wollte

zapomniałem, co chciałem powiedzieć

damit ich es nicht vergesse [o. ehe ich es vergesse], ...

zanim zapomnę,...

nicht zu vergessen ...

nie zapominając o...

das kannst du vergessen! pog.

zapomnij! pog.

fraza:

das werde ich dir/ihr nie vergessen!

nigdy ci/jej tego nie zapomnę!

II . vergẹssen <vergisst, vergaß, vergessen> [fɛɐ̯​ˈgɛsən] GLAG. povr. glag.

vergessen

zapominać [dov. obl. zapomnieć] się

er hat sich im Zorn völlig vergessen

zapamiętał się całkowicie w gniewie

zerbịssen GLAG. preh. glag.

zerbissen pp von zerbeißen

glej tudi zerbeißen

zerbe̱i̱ßen* [tsɛɐ̯​ˈbaɪsən] GLAG. preh. glag. irr

1. zerbeißen (zerkleinern):

zerbeißen Bonbon, Nuss, Kapsel

rozgryzać [dov. obl. rozgryźć]

2. zerbeißen (kaputtbeißen):

zerbeißen Bleistift, Schuh

pogryźć

3. zerbeißen pog. (stechen):

jdn zerbeißen (Floh, Insekt)

pogryźć kogoś pog.

I . zerrịssen [tsɛɐ̯​ˈrɪsən] GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

zerrissen pp von zerreißen

II . zerrịssen [tsɛɐ̯​ˈrɪsən] PRID. fig

zerrissen Mensch:

zerrissen

rozdarty fig

einen zerrissenen Eindruck machen

sprawiać [dov. obl. sprawić] wrażenie człowieka rozdartego

glej tudi zerreißen

I . zerre̱i̱ßen* GLAG. preh. glag. irr

1. zerreißen (in Stücke):

zerreißen Foto

drzeć [dov. obl. po‑]

ich könnte ihn in Stücke zerreißen pog.

najchętniej rozszarpałbym go na kawałki pog.

es hat uns fast zerrissen pog.

mało nie pękliśmy ze śmiechu pog.

er zerriss sich vor Wut pog.

mało nie pękł z wściekłości pog.

ich kann mich doch nicht zerreißen! fig pog.

nie rozerwę się przecież! fig pog.

2. zerreißen (durchreißen):

zerreißen Netz

rozrywać [dov. obl. rozerwać]

zerreißen Schnur

zrywać [dov. obl. zerwać]

II . zerre̱i̱ßen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein

zerreißen (Stoff)

drzeć [dov. obl. po‑] się

zerreißen (Seil)

zrywać [dov. obl. zerwać] się

Narzịsstpren. pravopis(in) SAM.

Narzisst <‑en, ‑en; ‑, ‑nen> a. PSIH.:

Narzisst(in)

narcyz m. spol

zerre̱i̱ben* GLAG. preh. glag. irr

zerreiben Gewürze:

zerreiben

rozcierać [dov. obl. rozetrzeć]

Bewei̱sstück <‑[e]s, ‑e> SAM. sr. spol PRAVO

Beweisstück

dowód m. spol rzeczowy

zerebra̱l [tsere​ˈbraːl] PRID. MED.

zerebral

mózgowy

Kre̱i̱sstadt <‑, ‑städte> SAM. ž. spol (in Polen)

Kreisstadt

miasto sr. spol powiatowe

Pre̱i̱sstopp <‑s, ‑s> SAM. m. spol

Preisstopp

zamrożenie sr. spol cen

Pre̱i̱ssturz <‑es, ‑stürze> SAM. m. spol

Preissturz

nagły spadek m. spol cen

das Ereignis führte zu einem Preissturz auf dem Automarkt

to wydarzenie sr. spol doprowadziło do nagłego spadku cen na rynku samochodowym

Mi̱e̱tpreisstopp <‑s, ‑s> SAM. m. spol PRAVO

Mietpreisstopp

zamrożenie sr. spol czynszów

zerschlịssen [tsɛɐ̯​ˈʃlɪsən] PRID.

zerschlissen → verschlissen

glej tudi verschlissen , verschleißen

I . verschlịssen [fɛɐ̯​ˈʃlɪsən] GLAG. nepreh. glag., preh. glag., povr. glag.

verschlissen pp von verschleißen

II . verschlịssen [fɛɐ̯​ˈʃlɪsən] PRID.

verschlissen Kleidung, Material:

verschlissen

zużyty

verschlissen

zniszczony

I . verschle̱i̱ßen <verschleißt, verschliss, verschlissen> [fɛɐ̯​ˈʃlaɪsən] GLAG. nepreh. glag. +sein

verschleißen (Material)

ścierać [dov. obl. zetrzeć] się

verschleißen (Maschine)

zużywać [dov. obl. zużyć] się przez tarcie

schnell verschleißend

szybko zużywający się

II . verschle̱i̱ßen <verschleißt, verschliss, verschlissen> [fɛɐ̯​ˈʃlaɪsən] GLAG. preh. glag. (verbrauchen)

verschleißen Schuhe

zniszczyć chodzeniem

verschleißen Schuhe

znosić pog.

verschleißen Kleidung

zniszczyć noszeniem

verschleißen Kleidung

wyświechtać pog.

verschleißen Reifen

ścierać [dov. obl. zetrzeć]

verschleißen Nerven

zniszczyć pog.

III . verschle̱i̱ßen <verschleißt, verschliss, verschlissen> [fɛɐ̯​ˈʃlaɪsən] GLAG. povr. glag.

verschleißen (Kleidung, Hose)

wycierać [dov. obl. wytrzeć] się

verschleißen (Schuhe, Reifen)

zużywać [dov. obl. zużyć] się

er verschleißt sich in seinem Beruf

jego zawód m. spol go zniszczy pog.

zerschmịssen GLAG. preh. glag.

zerschmissen pp von zerschmeißen

glej tudi zerschmeißen

zerschme̱i̱ßen* GLAG. preh. glag. irr pog.

zerschmeißen

roztrzaskiwać [dov. obl. roztrzaskać]