Prevodi za „Dürren“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

dureń <rod. ‑rnia, mn. ‑rnie, rod. mn. ‑rniów [lub ‑rni]> [dureɲ] SAM. m. spol slabš. pog.

dureń

Dummkopf m. spol slabš.

dureń

Trottel m. spol slabš. pog.

fraza:

robić z kogoś durnia

jdn lächerlich machen [o. für dumm verkaufen pog. ]

robić z kogoś durnia

jdn auf den Arm [o. die Schippe] nehmen fig. pog.

wyjść na durnia

wie ein Trottel dastehen

duraleks [duraleks], duralex [duraleks] SAM. m. spol <rod. ‑u, brez mn. >

duraleks

Duralex sr. spol

durnieć <‑eje; pret. ‑iej; dov. obl. z‑> [durɲetɕ] GLAG. nepreh. glag. pog.

1. durnieć (tracić sprawność umysłową):

durnieć

verblöden pog.

durnieć

verdummen

durnieję przy takich testach

ich verblöde durch solche Tests pog.

zdurnieć do reszty

total verblöden pog.

2. durnieć (tracić orientację, głupieć):

durnieć

durchdrehen pog.

durnieje, gdy podchodzi do niego dziewczyna

er dreht durch, wenn ein Mädchen sr. spol ihn anspricht pog.

fuleren [fuleren] SAM. m. spol

fuleren → fulleren

glej tudi fulleren

fulleren <rod. ‑u, mn. ‑y> [fuleren] SAM. m. spol nav. v mn. KEM.

fulleren

Fulleren sr. spol

suweren <rod. ‑a, mn. ‑i> [suveren] SAM. m. spol

1. suweren ZGOD. (moneta angielska):

suweren

Sovereign m. spol

2. suweren (niezależny władca):

suweren

Souverän(m)

durny [durnɨ] PRID. pog. (głupi)

durny

blöd pog.

durny

bescheuert slabš. pog.

durowy [durovɨ] PRID.

1. durowy MED.:

durowy pałeczki

Typhus-

2. durowy GLAS.:

durowy skala

Dur-

dur² [dur] nesprem. GLAS.

dur

Dur sr. spol

C-dur

C-Dur sr. spol

refren <rod. ‑u, mn. ‑y> [refren] SAM. m. spol

refren GLAS., t. LIT.

Refrain m. spol

refren GLAS., t. LIT.

Kehrreim m. spol

melodyjny refren

wohlklingender Refrain

teren <rod. ‑u, mn. ‑y> [teren] SAM. m. spol

1. teren:

teren (obszar: państwa, miasta)

Gebiet sr. spol

teren (budowy, zakładu)

Gelände sr. spol

teren szkoły

Schulgelände sr. spol

teren uprawny

Anbaufläche ž. spol

tereny turystyczne

touristisches Gebiet

tereny wystawowe

Ausstellungsgelände sr. spol

tereny pod zabudowę

Bauland sr. spol

na terenie

im Gebiet

uzbroić teren ARHIT.

ein Gelände bautechnisch erschließen

teren dwujęzyczny

zweisprachiges Gebiet

2. teren brez mn. fig. (dziedzina):

teren

Gebiet sr. spol

teren jego badań to plankton

sein Forschungsgebiet sr. spol ist Plankton

3. teren GEOGR.:

teren

Gelände sr. spol

tereny zielone

Grünflächen ž. spol mn.

tereny zielone

Grünanlagen ž. spol mn.

tereny leśne

Waldflächen ž. spol mn.

tereny leśne

Waldgebiete ntpl

teren górzysty

bergiges Gelände

rzeźba terenu

Geländebeschaffenheit ž. spol

floren <rod. ‑a, mn. ‑y> [floren] SAM. m. spol

1. floren (gulden):

floren

Goldgulden m. spol

płacić florenami

in Goldgulden bezahlen

2. floren ZGOD. (moneta bita we Florencji):

floren

Floren m. spol

styren <rod. ‑u, brez mn. > [stɨren] SAM. m. spol

styren KEM., TEH.

Styrol sr. spol

dubel <rod. dubla, mn. duble> [dubel] SAM. m. spol FILM

dubel

Double sr. spol

duce [dutʃe] SAM. m. spol nesprem. POLIT.

duce (tytuł Mussoliniego)

Duce m. spol

dudek <rod. ‑dka, mn. ‑dki> [dudek] SAM. m. spol

1. dudek ZOOL.:

dudek

Wiedehopf m. spol

pokazać komuś dudka na kościele pog.

jdm das Blaue vom Himmel versprechen

każdy dudek ma swój czubek preg. (każdy ma powód do chwalenia się)

jeder hat etw, worauf er stolz sein kann

każdy dudek ma swój czubek (każdy ma jakąś wadę)

jeder hat seine Fehler

2. dudek pog. (głupiec):

dudek

Dummkopf m. spol

ale z niego dudek

was für ein Dummkopf

wystrychnąć kogoś na dudka pog.

jdn zum Narren halten [o. für dumm verkaufen] pog.

duet <rod. ‑u, mn. ‑y> [duet] SAM. m. spol

1. duet (utwór muzyczny):

duet

Duett sr. spol

2. duet (para):

duet

Duo sr. spol