Prevodi za „dogodzi��“ v slovarju poljsko » nemški

dogodzić [dogodʑitɕ]

dogodzić dov. obl. od dogadzać

glej tudi dogadzać

dogadzać <‑dza; dov. obl. dogodzić> [dogadzatɕ] GLAG. nepreh. glag.

dogadzać komuś

es jdm recht machen

dogadzać sobie

es sich daj. gut gehen lassen

nie sposób dogodzić wszystkim

man kann es nicht allen recht machen

fraza:

jeszcze się taki nie urodził, co by każdemu dogodził preg.

allen Menschen recht getan ist eine Kunst ž. spol , die niemand kann preg.

dogodnie [dogodɲe] PRISL.

1. dogodnie (wygodnie):

dogodnie mieszkać, podróżować

bequem

2. dogodnie (korzystnie):

dogodnie położony

günstig

pogodzić [pogodʑitɕ]

pogodzić dov. obl. od godzić

glej tudi godzić

I . godzić <‑dzi; pret. gódź; dov. obl. po‑> [godʑitɕ] GLAG. preh. glag.

1. godzić (doprowadzać do zgody):

godzić

aussöhnen

godzić

versöhnen

2. godzić (łączyć):

godzić coś z czymś

etw mit etw in Einklang bringen

3. godzić samo v nedov. obl. (mierzyć):

godzić w kogoś

auf jdn zielen

godzić kogoś czymś

jdn mit etw treffen

(naruszać) godzić w czyjeś prawa/interesy fig.

es auf jds Rechte/Geschäfte abgesehen haben

II . godzić <‑dzi; pret. gódź; dov. obl. po‑> [godʑitɕ] GLAG. povr. glag.

1. godzić (jednać się):

godzić

sich tož. aussöhnen [o. versöhnen]

2. godzić (biernie poddawać się):

godzić się z czymś

sich tož. mit etw abfinden [o. in etw fügen]

(wyrażać zgodę) godzić się na coś

etw daj. zustimmen

(wyrażać zgodę) godzić się na coś

mit etw einverstanden sein

III . godzić <‑dzi; pret. gódź; dov. obl. po‑> [godʑitɕ] GLAG. brezos.

nie godzi się [tak postępować]

es gehört sich nicht [so vorzugehen]

cogodzinny [tsogodʑinnɨ] PRID.

cogodzinny

stündlich

cogodzinny postój

stündlicher Halt m. spol

dogodność <rod. ‑ści, brez mn. > [dogodnoɕtɕ] SAM. ž. spol ur. jez.

1. dogodność (wygoda):

dogodność

Annehmlichkeit ž. spol

dogodność

Bequemlichkeit ž. spol

2. dogodność (korzyść):

dogodność

Vorteil m. spol

dogodny [dogodnɨ] PRID. ur. jez.

1. dogodny (wygodny):

dogodny komunikacja, mieszkanie

bequem

2. dogodny (korzystny):

dogodny moment, położenie, propozycja

günstig

dogodne warunki

günstige Bedingungen ž. spol mn.

udogadniać <‑ia; pret. ‑aj> [udogadɲatɕ], udogodnić [udogodɲitɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl. ur. jez. (ułatwiać)

udogadniać komuś coś

jdm etw erleichtern

udogodnić pasażerom podróż

den Passagieren die Reise so bequem wie möglich gestalten