Prevodi za „orzeczeniem“ v slovarju poljsko » nemški

orzeczenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [oʒetʃeɲe] SAM. sr. spol

1. orzeczenie (opinia):

orzeczenie

Gutachten sr. spol

orzeczenie lekarskie

[ärztlicher] Befund m. spol

wydać orzeczenie

ein Gutachten abgeben

2. orzeczenie (decyzja):

orzeczenie

Bescheid m. spol

orzeczenie

Entscheidung ž. spol

3. orzeczenie PRAVO:

orzeczenie

Spruch m. spol

orzeczenie

[Gerichts]entscheidung ž. spol

orzeczenie o kosztach

Kostenentscheidung ž. spol

orzeczenie sądowe

Gerichtsentscheid m. spol

orzeczenie w sprawie istotnego zapytania prawnego

Rechtsentscheid m. spol

4. orzeczenie LINGV.:

orzeczenie

Prädikat sr. spol

orzeczenie

Satzaussage ž. spol

orzeczenie czasownikowe

verbales Prädikat

orzeczenie imienne

nominales [o. substantivisches] Prädikat

orzeczenie proste/złożone

einteiliges [o. einfaches] /mehrteiliges [o. zusammengesetztes] Prädikat sr. spol

orzeczenie rozwinięte/nierozwinięte

finites/infinites Prädikat sr. spol

urzeczenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [uʒetʃeɲe] SAM. sr. spol ur. jez. (oczarowanie)

urzeczenie

Verzauberung ž. spol

urzeczenie

Bezauberung ž. spol

urzeczenie pięknem

Verzauberung durch die Schönheit

przeczenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [pʃetʃeɲe] SAM. sr. spol LINGV.

przeczenie

Negation ž. spol

złorzeczenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [zwoʒetʃeɲe] SAM. sr. spol ur. jez.

złorzeczenie

Fluch m. spol

złorzeczenie

Verwünschung ž. spol

orzecznik <rod. ‑a, mn. ‑i> [oʒetʃɲik] SAM. m. spol LINGV.

orzecznik

Prädikativ[um] sr. spol

orzecznik przymiotnikowy

adjektivisches Prädikativ[um]

orzecznik rzeczownikowy

Prädikatsnomen sr. spol

wyrzeczenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [vɨʒetʃeɲe] SAM. sr. spol ur. jez.

wyrzeczenie

Entsagung ž. spol ur. jez.

wyrzeczenie

Opfer sr. spol

wyrzeczenie się czegoś

Verzicht m. spol auf etw

Czeczeniec <rod. Czeczeńca, mn. Czeczeńcy> [tʃetʃeɲets] SAM. m. spol

Czeczeniec → Czeczen

glej tudi Czeczen

Czeczen(ka) <rod. ‑a, mn. ‑i> [tʃetʃen] SAM. m. spol(ž. spol)

Czeczen(ka)

Tschetschene(Tschetschenin) m. spol (ž. spol)

zaprzeczenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [zapʃetʃeɲe] SAM. sr. spol

1. zaprzeczenie ur. jez. (zanegowanie):

zaprzeczenie

Verneinung ž. spol

zaprzeczenie

Negation ž. spol

2. zaprzeczenie PRAVO:

zaprzeczenie

Anfechtung ž. spol

zaprzeczenie pochodzenia dziecka z małżeństwa

Anfechtung der Ehelichkeit eines Kindes

3. zaprzeczenie (przeciwieństwo):

zaprzeczenie

Gegensatz m. spol

zaprzeczenie

Widerspruch m. spol

jego słowa były zaprzeczeniem jego czynów

seine Worte ntpl standen im Widerspruch zu seinen Taten

zrzeczenie się <rod. ‑ia się, brez mn. > [zʒetʃeɲe ɕe] SAM. sr. spol PRAVO

zrzeczenie się

Abandonnierung ž. spol

zrzeczenie się ładunku

Abandonnierung des Frachtgutes

zrzeczenie się spadku

Ausschlagung ž. spol der Erbschaft

orzęsienie <rod. ‑ia, brez mn. > [oʒej̃ɕeɲe] SAM. sr. spol

1. orzęsienie BOT.:

orzęsienie

Bewimperung ž. spol

orzęsienie

Behaarung ž. spol

2. orzęsienie ZOOL.:

orzęsienie

Bewimperung ž. spol

orzęsienie

Begeißelung ž. spol

typy orzęsienia bakterii

Begeißelungstypen m. spol mn. von Bakterien

narzeczeni [naʒetʃeɲi] SAM.

narzeczeni mn. < rod. mn. ‑czonych> prid. sklan. obl.:

narzeczeni

Verlobten mn.

narzeczeni

Brautpaar sr. spol

Czeczenia <rod. ‑ii, brez mn. > [tʃetʃeɲa] SAM. ž. spol

Czeczenia

Tschetschenien sr. spol

leczenie <rod. ‑ia, brez mn. > [letʃeɲe] SAM. sr. spol

leczenie

[Heil]behandlung ž. spol

leczenie

Therapie ž. spol

leczenie przyczynowe/objawowe/zachowawcze

kausale/symptomatische/konservative Behandlung

przyrzeczenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [pʃɨʒetʃeɲe] SAM. sr. spol

przyrzeczenie

Versprechen sr. spol

przyrzeczenie

Versprechung ž. spol

przyrzeczenie

Zusage ž. spol

przyrzeczenie pokrycia szkody

Deckungszusage ž. spol

orzecznictwo <rod. ‑wa, brez mn. > [oʒetʃɲitstfo] SAM. sr. spol

1. orzecznictwo PRAVO:

orzecznictwo

Rechtsprechung ž. spol

orzecznictwo sądowe

Rechtsprechung ž. spol

przegląd orzecznictwa w sprawach podatkowych

Übersicht ž. spol über die Steuerrechtsprechung

2. orzecznictwo pis. jez.:

orzecznictwo

Begutachtung ž. spol

orzecznikowy [oʒetʃɲikovɨ] PRID. LINGV.

orzecznikowy

prädikativ

zdanie orzecznikowe

Prädikativsatz m. spol