Prevodi za „pokwtowac“ v slovarju poljsko » nemški

pokwitować [pokfitovatɕ]

pokwitować dov. obl. od kwitować

glej tudi kwitować

kwitować <‑tuje> [kfitovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. kwitować < dov. obl. po‑> (potwierdzać otrzymanie):

kwitować odbiór czegoś

den Empfang von etw quittieren [o. bestätigen]

2. kwitować < dov. obl. s‑> fig. (reagować):

skwitować coś milczeniem/uśmiechem

etw mit Schweigen/einem Lächeln quittieren

pokutować <‑tuje> [pokutovatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. pokutować < dov. obl. od‑> REL.:

pokutować

Buße tun

pokutować

büßen

2. pokutować < dov. obl. od‑> (cierpieć):

pokutować za coś

[für] etw büßen

3. pokutować fig. (być przeżytkiem):

pokutować

spuken fig.

pokutować

herumgeistern fig.

pokutować

umhergeistern fig.

wciąż pokutuje przekonanie, że...

immer noch geistert die Überzeugung herum, dass... fig.

pokostować <‑uje; dov. obl. za‑> GLAG. preh. glag. TEH.

pokostować (powlekać coś pokostem)

firnissen

pokostować deski/podłogę

die Bretter/den Fußboden firnissen [o. mit Firnis behandeln]

pokwitowanie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [pokfitovaɲe] SAM. sr. spol

pokwitowanie

Quittung ž. spol

pokwitowanie

Empfangsbescheinigung ž. spol

za pokwitowaniem

gegen Quittung

zgodnie z pokwitowaniem

laut Quittung

wystawić komuś pokwitowanie

jdm eine Quittung ausstellen

pokratkować [pokratkovatɕ]

pokratkować dov. obl. od kratkować

glej tudi kratkować

kratkować <‑kuje> [kratkovatɕ] GLAG. preh. glag.

kratkowany zeszyt

kariertes Heft sr. spol

odpokutować [otpokutovatɕ] dov. obl., odpokutowywać [otpokutovɨvatɕ] <‑owuje> GLAG. preh. glag.

1. odpokutować REL.:

odpokutować grzech

abbüßen

2. odpokutować fig. ur. jez. (ponieść karę):

odpokutować zbrodnię

abbüßen

odpokutować zbrodnię

sühnen

pokwękać [pokfeŋkatɕ] dov. obl., pokwękiwać [pokfeŋkivatɕ] <‑kuje; pret. ‑kuj> GLAG. nepreh. glag. pog. (ponarzekać)

pokwękać

herumnörgeln

pokierować [pokjerovatɕ]

pokierować dov. obl. od kierować

glej tudi kierować

I . kierować <‑ruje> [kjerovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. kierować < dov. obl. s‑> (wysyłać):

kierować turystów do informacji

die Touristen zur Information schicken [o. an die Information verweisen]

kierować kogoś do lekarza

jdn zum Arzt schicken

2. kierować (zwracać):

kierować coś do kogoś/czegoś prośbę, pretensje, skargi

etw an jdn/etw richten

kierować coś do kogoś/czegoś krytykę, zarzut

etw an jds Adresse richten

kierować coś do kogoś/czegoś uwagi

etw auf jdn/etw richten

kierować coś w kogoś/coś broń, cios, wysiłki

etw gegen jdn/etw richten

kierować coś na kogoś/coś spojrzenie

etw auf jdn/etw richten

3. kierować (prowadzić):

kierować czymś

etw fahren [o. führen pis. jez. ]

kierować czyimiś krokami fig.

jds Schritte lenken

kierować rozmowę na coś

das Gespräch auf etw tož. lenken [o. bringen]

4. kierować (zarządzać):

kierować czymś firmą, pracą

etw leiten [o. führen]

5. kierować fig. (powodować):

coś kimś kieruje

jd lässt sich tož. von etw leiten

kierowała nim chciwość/zazdrość/ambicja

er ließ sich von Habgier/Eifersucht/Ehrgeiz leiten

II . kierować <‑ruje> [kjerovatɕ] GLAG. povr. glag.

1. kierować < dov. obl. s‑> (iść):

kierować się do...

den Weg nach ... einschlagen

kierować się do...

seine Schritte nach ... lenken

kierować się do wyjścia

dem Ausgang entgegenstreben

2. kierować (postępować według czegoś):

kierować się rozsądkiem/uczuciem

sich tož. von seiner Vernunft/seinem Gefühl leiten lassen

pokłusować [pokwusovatɕ]

pokłusować dov. obl. od kłusować

glej tudi kłusować

kłusować <‑suje> [kwusovatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. kłusować:

kłusować (biec, jechać kłusem) (koń, jeździec)

traben

kłusować (biec, jechać kłusem) (koń, jeździec)

im Trab reiten

2. kłusować (polować nielegalnie):

kłusować

wildern