Prevodi za „postraum“ v slovarju poljsko » nemški

postrach <rod. ‑u, brez mn. > [postrax] SAM. m. spol

1. postrach (strach):

postrach

Angst ž. spol

postrach

Furcht ž. spol

postrach

Schrecken m. spol

wzbudzać postrach

Angst wecken

na postrach

zur Abschreckung

siać postrach

Schrecken verbreiten

2. postrach (osoba, zjawisko budzące strach):

postrach

Schrecken m. spol

postrach sąsiadów

der Schrecken der Nachbarschaft

być postrachem kogoś

jds Schrecken sein

postradać <‑da> [postradatɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. ur. jez.

postradać majątek:

postradać

verlieren

postradać

einbüßen

fraza:

postradać zmysły

den Verstand verlieren

postradać zmysły

von allen guten Geistern verlassen sein pog.

postroić [postroitɕ]

postroić dov. obl. od stroić

glej tudi stroić

I . stroić <‑oi; pret. ‑rój> [stroitɕ] GLAG. preh. glag.

1. stroić ur. jez. (ubierać):

stroić dziecko

[aus]putzen

stroić dziecko

herausputzen pog.

2. stroić ur. jez. (ozdabiać):

stroić choinkę

schmücken

3. stroić t. GLAS. (zmieniać częstotliwość):

stroić radio, instrument

[ab]stimmen

stroić radio, instrument

einstellen

fraza:

stroić miny

eine Fratze [o. Grimasse pog. ] schneiden

II . stroić <‑oi; pret. ‑rój> [stroitɕ] GLAG. nepreh. glag. ur. jez. (być ozdobą)

stroić

schmücken

stroić

für Glanz sorgen

III . stroić <‑oi; pret. ‑rój> [stroitɕ] GLAG. povr. glag. ur. jez. (ubierać się)

stroić

sich tož. [aus]putzen

stroić

sich tož. herausputzen pog.

postrzał <rod. ‑u, mn. ‑y> [postʃaw] SAM. m. spol

1. postrzał (rana):

postrzał

Schussverletzung ž. spol

2. postrzał MED.:

postrzał

Lumbago ž. spol

postrzał

Hexenschuss m. spol pog.

postrzec [postʃets] dov. obl., postrzegać [postʃegatɕ] <‑ga> GLAG. preh. glag.

1. postrzec PSIH.:

postrzec

wahrnehmen

2. postrzec ur. jez. (oceniać):

postrzec

einschätzen

postrzec

beurteilen

postraszyć <‑szy> [postraʃɨtɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. pog. (przestraszyć kogoś trochę)

postraszyć

mit einer Androhung einschüchtern

postraszyć ucznia naganą

dem Schüler einen Tadel androhen

postraszyć kogoś rózgą

jdm Schläge mit der Rute androhen

postrącać [postrontsatɕ]

postrącać dov. obl. od strącać

glej tudi strącać

I . strącać <‑ca> [strontsatɕ], strącić [stroɲtɕitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

1. strącać (zrzucić):

strącać wazon, liść

hinabstoßen

strącać wazon, liść

hinunterstoßen

2. strącać (zestrzelić):

strącać samolot

abschießen

3. strącać KEM. (wydzielić):

strącać substancję

[aus]fällen

strącać substancję

niederschlagen

II . strącać <‑ca> [strontsatɕ], strącić [stroɲtɕitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. KEM.

strącać (wydzielić się) (substancja)

[aus]gefällt werden

strącać (wydzielić się) (substancja)

sich tož. niederschlagen

postronek <rod. ‑nka, mn. ‑nki> [postronek] SAM. m. spol ur. jez.

postronek

Strick m. spol

prowadzić zwierzę na postronku

ein Tier am Strick führen

postronny [postronnɨ] PRID. ur. jez.

postronny obserwator

unbeteiligter Beobachter m. spol

osoba postronna

Dritte(r) mf