Prevodi za „rozdíl“ v slovarju poljsko » nemški

rozdać [rozdatɕ]

rozdać dov. obl. od rozdawać

glej tudi rozdawać

rozdawać <‑daje; dov. obl. rozdać> [rozdavatɕ] GLAG. preh. glag.

rozdawać foldery, ulotki

verteilen

rozdawać foldery, ulotki

austeilen

rozdawać autografy

verteilen

rozdawać pieniądze

verschenken

rozdawać karty

geben

rozdawać karty

austeilen

fraza:

rozdać coś hojną [lub szczodrą] ręką

mit vollen Händen austeilen

rozdz.

rozdz. skr od rozdział

rozdz.

Kap. sr. spol

glej tudi rozdział

rozdział <rod. ‑u, mn. ‑y> [rozdʑaw] SAM. m. spol

1. rozdział (część książki):

rozdział

Kapitel sr. spol

osobny rozdział

ein anderes Kapitel

2. rozdział (podział):

rozdział

Aufteilung ž. spol

rozdział

Verteilung ž. spol

rozdział kosztów

Kostenverteilung ž. spol

3. rozdział (rozgraniczenie):

rozdział

Trennung ž. spol

rozdział

Teilung ž. spol

rozdział kościoła od państwa

Trennung von Kirche und Staat

sądowy rozdział majątkowy PRAVO

gerichtliche Gütertrennung ž. spol

4. rozdział fig. ur. jez. (etap w rozwoju czegoś):

rozdział

Kapitel sr. spol

rozdział

Abschnitt m. spol

rozdział w historii teatru

ein Kapitel [o. Abschnitt] in der Geschichte des Theaters

5. rozdział ur. jez. (niezgoda):

rozdział

Trennung ž. spol

rozdział w rodzinie

Trennung in der Familie

rozdąć [rozdoɲtɕ]

rozdąć dov. obl. od rozdymać

glej tudi rozdymać

I . rozdymać <‑ma; dov. obl. rozdąć> [rozdɨmatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. rozdymać (wybrzuszać):

rozdymać żagle

aufblähen

rozdymać żagle

aufblasen

rozdymać brzuch

aufblähen

2. rozdymać fig. (nagłaśniać):

rozdymać incydent, sprawę

aufbauschen

II . rozdymać <‑ma; dov. obl. rozdąć> [rozdɨmatɕ] GLAG. povr. glag. (powiększyć się)

rozdymać

sich aufblähen

balon bardzo się rozdął

der Ballon m. spol blähte sich sehr auf

rozdół <rod. ‑dołu, mn. ‑doły> [rozduw] SAM. m. spol ur. jez.

rozdół

Schlucht ž. spol

rozbić [rozbitɕ]

rozbić dov. obl. od rozbijać

glej tudi rozbijać

I . rozbijać <‑ja; dov. obl. rozbić> [rozbijatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozbijać (powodować uszkodzenie, stłuczenie):

rozbijać szybę

zerschlagen

rozbijać szybę

einschlagen

rozbijać jajko

aufschlagen

rozbijać jajko

zerschlagen

rozbijać mur

zerstören

rozbijać mur

durchbrechen

rozbijać samochód

das Auto schrottreif [o. zu Schrott] fahren

rozbijać bank

die Bank sprengen

rozbijać coś w drzazgi pog.

etw tož. in Stücke hauen

2. rozbijać (rozgniatać):

rozbijać kotlety

klopfen

3. rozbijać (ranić):

rozbijać głowę

einschlagen

rozbijać głowę

verwunden

4. rozbijać (zwyciężać):

rozbijać armię

schlagen

5. rozbijać (podzielić coś):

rozbijać coś na etapy

aufteilen

6. rozbijać fig. (powodować rozpad):

rozbijać rodzinę

die Familie zerstören

fraza:

rozbijać namiot/obóz

ein Zelt/ein Lager aufschlagen

II . rozbijać <‑ja; dov. obl. rozbić> [rozbijatɕ] GLAG. povr. glag.

1. rozbijać:

rozbijać (ulegać uszkodzeniu, zniszczeniu) (jajko, kieliszek, talerz)

zerschlagen

rozbijać (samochód)

einen Unfall haben

rozbijać (samolot)

abstürzen

2. rozbijać pog. (bywać to tu, to tam):

rozbijać

sich tož. herumtreiben pog.

rozbijać się taksówkami po mieście

mit dem Taxi in der Stadt herumfahren pog.