poljsko » nemški

Prevodi za „rozdziewiczyć“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

Pokaži vse zadetke

rozdzielczy: pridevnik in prislov
rozdzielacz: samostalnik
dziewiczy: pridevnik in prislov
rozdzielnictwo: samostalnik
rozdziewać: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
rozdzielić
rozdzielny: pridevnik in prislov
rozdzielczość: samostalnik
rozdziawiać: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
rozdzielać: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
rozdzierać: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
rozdzielnia: samostalnik
rozdzielnie: prislov
rozdzielnik: samostalnik
rozdzielność: samostalnik
rozdzierająco: prislov
rozdzierający: pridevnik in prislov
rozdzialik: samostalnik
rozliczyć

Ogledujete si podobne rezultate: rozdzielczy , dziewiczy , rozdzielacz , rozdzielnictwo , rozdziawiać , rozdziawić , rozdzielczość , rozdzielny , rozdzielić , rozdziewać , rozliczyć , rozdzialik , rozdzierający , rozdzierająco , rozdzielność , rozdzielnik , rozdzielnie , rozdzielnia , rozdzierać in rozdzielać

rozdzielczy [rozdʑeltʃɨ] PRID. AVTO.

deska rozdzielcza

Armaturenbrett sr. spol

tablica rozdzielcza

Schalttafel ž. spol

tablica rozdzielcza

Schaltbrett sr. spol

rozdzielacz <rod. ‑a, mn. ‑e> [rozdʑelatʃ] SAM. m. spol AVTO.

rozdzielacz

[Zünd]verteiler m. spol

dziewiczy [dʑevitʃɨ] PRID.

1. dziewiczy (właściwy dziewicy):

błona dziewicza

Jungfernhäutchen sr. spol

dziewiczy rejs

Jungfernfahrt ž. spol

2. dziewiczy (pierwotny, dziki):

dziewicza wyspa

Urinsel ž. spol

dziewicza wyspa

unberührte Insel ž. spol

rozdzielnictwo <rod. ‑wa, brez mn. > [rozdʑelɲitstfo] SAM. sr. spol (rozdzielanie dóbr)

rozdzielnictwo

Verteilung ž. spol

rozdzielnictwo maszyn

Maschinenverteilung ž. spol

I . rozdziewać <‑wa; pret. ‑aj; dov. obl. rozdziać> [rozdʑevatɕ] GLAG. preh. glag. przest (rozbierać)

rozdziewać

rozdziewać

II . rozdziewać <‑wa; pret. ‑aj; dov. obl. rozdziać> [rozdʑevatɕ] GLAG. povr. glag. przest (rozbierać się)

rozdziewać

sich entkleiden

rozdziewać

rozdzielić [rozdʑelitɕ]

rozdzielić dov. obl. od rozdzielać

glej tudi rozdzielać

I . rozdzielać <‑la; dov. obl. rozdzielić> [rozdʑelatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozdzielać (dzielić całość na części):

rozdzielać

rozdzielać

rozdzielić grupę na podgrupy

die Gruppe in Untergruppen teilen

rozdzielić gruszkę na pół

die Birne halbieren

rozdzielać dane na bloki RAČ.

Daten in Blöcke zerlegen

2. rozdzielać (rozdawać):

rozdzielać

rozdzielać

rozdzielać coś pomiędzy biednych

etw unter die Armen verteilen

2. rozdzielać (oddzielać, powodować rozłąkę):

rozdzielać

3. rozdzielać (rozgraniczać):

rozdzielać

rozdzielać politykę od religii

Politik von Religion abgrenzen

II . rozdzielać <‑la; dov. obl. rozdzielić> [rozdʑelatɕ] GLAG. povr. glag.

rozdzielać (grupa ludzi)

sich tož. [ver]teilen

rozdzielać (droga)

sich tož. gabeln

rozdzielać (tory kolejowe)

auseinander gehen

rozdzielny [rozdʑelnɨ] PRID. ur. jez.

rozdzielny pisownia:

rozdzielczość <rod. ‑ści, brez mn. > [rozdʑeltʃoɕtɕ] SAM. ž. spol TEH.

rozdzielczość

Auflösung ž. spol

ekran o wysokiej rozdzielczość

Bildschirm m. spol mit hoher Auflösung

rozdzielczość ekranu

Bildschirmauflösung ž. spol

wysoka/niska rozdzielczość

hohe/niedrige Auflösung

z wysoką rozdzielczością

z wysoką rozdzielczością

mit hoher Auflösung

I . rozdziawiać <‑ia; pret. ‑aj> [rozdʑavjatɕ], rozdziawić [rozdʑavitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. (otwierać szeroko)

rozdziawiać

fraza:

rozdziawiać gębę

den Mund aufsperren

II . rozdziawiać <‑ia; pret. ‑aj> [rozdʑavjatɕ], rozdziawić [rozdʑavitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. (otwierać się)

rozdziawiać

sich aufsperren

I . rozdzielać <‑la; dov. obl. rozdzielić> [rozdʑelatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozdzielać (dzielić całość na części):

rozdzielać

rozdzielać

rozdzielić grupę na podgrupy

die Gruppe in Untergruppen teilen

rozdzielić gruszkę na pół

die Birne halbieren

rozdzielać dane na bloki RAČ.

Daten in Blöcke zerlegen

2. rozdzielać (rozdawać):

rozdzielać

rozdzielać

rozdzielać coś pomiędzy biednych

etw unter die Armen verteilen

2. rozdzielać (oddzielać, powodować rozłąkę):

rozdzielać

3. rozdzielać (rozgraniczać):

rozdzielać

rozdzielać politykę od religii

Politik von Religion abgrenzen

II . rozdzielać <‑la; dov. obl. rozdzielić> [rozdʑelatɕ] GLAG. povr. glag.

rozdzielać (grupa ludzi)

sich tož. [ver]teilen

rozdzielać (droga)

sich tož. gabeln

rozdzielać (tory kolejowe)

auseinander gehen

I . rozdzierać <‑ra; dov. obl. rozedrzeć> [rozdʑeratɕ] GLAG. preh. glag.

rozdzierać < dov. obl. na‑>:

rozdzierać

rozdzierać

fraza:

coś rozdziera komuś serce

etw bricht jdm das Herz

rozdzierać nad czymś szaty

über etw daj. ein Klagelied anfangen [o. anstimmen]

II . rozdzierać <‑ra; dov. obl. rozedrzeć> [rozdʑeratɕ] GLAG. povr. glag.

1. rozdzierać (pękać):

rozdzierać

rozdzierać

2. rozdzierać pog. (krzyczeć):

rozdzierać

brüllen pog.

rozdzierać

rozdzielnia <rod. ‑ni, mn. ‑ie> [rozdʑelɲa] SAM. ž. spol (pomieszczenie)

rozdzielnia

Lager- und Logistikraum m. spol

rozdzielnia elektryczna ELEK.

elektrische Schaltanlage ž. spol

rozdzielnie [rozdʑelɲe] PRISL.

rozdzielnie pisać:

rozdzielnie

rozdzielnie

auseinander pog.

czasowniki rozdzielnie złożone

trennbar zusammengesetzte Verben ntpl

rozdzielnik <rod. ‑a, mn. ‑i> [rozdʑelɲik] SAM. m. spol

rozdzielnik

Verteiler[schlüssel] m. spol

rozdzielność <rod. ‑ści, brez mn. > [rozdʑelnoɕtɕ] SAM. ž. spol ur. jez.

rozdzielność

Trennbarkeit ž. spol

rozdzielność majątkowa PRAVO

Gütertrennung ž. spol

rozdzierająco [rozdʑerajontso] PRISL. ur. jez.

rozdzierająco

rozdzierająco

rozdzierająco krzyczeć

durchdringend [o. gellend] schreien

rozdzierający [rozdʑerajontsɨ] PRID. ur. jez.

rozdzierający ból

rozdzierający ból

rozdzierający krzyk

rozdzialik <rod. ‑u, mn. ‑i> [rozdʑalik] SAM. m. spol pog.

[kurzes] Kapitel sr. spol

rozliczyć [rozlitʃɨtɕ]

rozliczyć dov. obl. od rozliczać

glej tudi rozliczać

I . rozliczać <‑cza; dov. obl. rozliczyć> [rozlitʃatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozliczać:

rozliczać EKON, FINAN.

rozliczać EKON, FINAN.

rozliczać koszty remontu

die Renovierungskosten abrechnen

rozliczać delegację

Dienstreisekosten abrechnen

rozliczać kogoś z pieniędzy

mit jdm [das Geld] abrechnen

2. rozliczać ADMIN. JEZ.:

Rechenschaft fordern

rozliczyć pracownika z powierzonych zadań

von dem Angestellten fordern, dass er Rechenschaft über die ihm übertragenen Aufgaben ablegt

II . rozliczać <‑cza; dov. obl. rozliczyć> [rozlitʃatɕ] GLAG. povr. glag.

1. rozliczać:

rozliczać EKON, FINAN.

rozliczać się z kimś

mit jdm abrechnen

rozliczać się z czegoś

etw tož. abrechnen

2. rozliczać fig. ur. jez.:

rozliczyć się z przeszłością

mit der Vergangenheit abrechnen

Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?

Predlagajte nov vnos.

Preiščite slovar.

poljščina

Stran Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski