Prevodi za „rozzúriť“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

rozżalić [rozʒalitɕ]

rozżalić dov. obl. od rozżalać

glej tudi rozżalać

I . rozżalać <‑la; pret. ‑laj; dov. obl. rozżalić> [rozʒalatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

rozżalać

betrüben

rozżalać

traurig stimmen

rozżalać

verbittern

była rozżalona jego słowami

seine Worte ntpl stimmten sie traurig

II . rozżalać <‑la; pret. ‑laj; dov. obl. rozżalić> [rozʒalatɕ] GLAG. povr. glag. ur. jez.

rozżalać

in Klagen ausbrechen

rozżalać

jammern

rozżalać

wehklagen

matka rozżaliła się na syna

die Mutter ž. spol brach in Klagen über ihren Sohn aus

rozzłościć [rozzwoɕtɕitɕ]

rozzłościć dov. obl. od złościć

glej tudi złościć

I . złościć <‑ści; dov. obl. roz‑ [lub ze‑]> [zwoɕtɕitɕ] GLAG. preh. glag.

złościć

ärgern

złościć

wütend machen

II . złościć <‑ści; dov. obl. roz‑ [lub ze‑]> [zwoɕtɕitɕ] GLAG. povr. glag.

złościć się na kogoś/o coś

sich tož. über jdn/etw ärgern

złościć się na kogoś/o coś

über jdn/etw wütend werden

rozziew <rod. ‑u, brez mn. > [rozʑef] SAM. m. spol

1. rozziew ur. jez. (niezgodność):

rozziew

Kluft ž. spol

2. rozziew LINGV.:

rozziew

Hiat[us] m. spol

rozbić [rozbitɕ]

rozbić dov. obl. od rozbijać

glej tudi rozbijać

I . rozbijać <‑ja; dov. obl. rozbić> [rozbijatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozbijać (powodować uszkodzenie, stłuczenie):

rozbijać szybę

zerschlagen

rozbijać szybę

einschlagen

rozbijać jajko

aufschlagen

rozbijać jajko

zerschlagen

rozbijać mur

zerstören

rozbijać mur

durchbrechen

rozbijać samochód

das Auto schrottreif [o. zu Schrott] fahren

rozbijać bank

die Bank sprengen

rozbijać coś w drzazgi pog.

etw tož. in Stücke hauen

2. rozbijać (rozgniatać):

rozbijać kotlety

klopfen

3. rozbijać (ranić):

rozbijać głowę

einschlagen

rozbijać głowę

verwunden

4. rozbijać (zwyciężać):

rozbijać armię

schlagen

5. rozbijać (podzielić coś):

rozbijać coś na etapy

aufteilen

6. rozbijać fig. (powodować rozpad):

rozbijać rodzinę

die Familie zerstören

fraza:

rozbijać namiot/obóz

ein Zelt/ein Lager aufschlagen

II . rozbijać <‑ja; dov. obl. rozbić> [rozbijatɕ] GLAG. povr. glag.

1. rozbijać:

rozbijać (ulegać uszkodzeniu, zniszczeniu) (jajko, kieliszek, talerz)

zerschlagen

rozbijać (samochód)

einen Unfall haben

rozbijać (samolot)

abstürzen

2. rozbijać pog. (bywać to tu, to tam):

rozbijać

sich tož. herumtreiben pog.

rozbijać się taksówkami po mieście

mit dem Taxi in der Stadt herumfahren pog.