Prevodi za „sparowaÄ“ v slovarju poljsko » nemški

sparować <‑ruje> [sparovatɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. sparować ŠPORT:

sparować

parieren

sparować cios

einen Schlag parieren

2. sparować TEH. (poddać coś działaniu pary):

sparować

dämpfen

sparować

dünsten

I . separować <‑ruje> [separovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. separować < dov. obl. od‑> ur. jez. (oddzielać):

separować kogoś/coś od kogoś/czegoś

jdn/etw von jdn/etw isolieren [o. absondern]

2. separować PRAVO:

separować małżeństwo

trennen

II . separować <‑ruje> [separovatɕ] GLAG. povr. glag.

separować się od kogoś/czegoś

sich tož. von jdm/etw absondern [o. fern halten]

wparować [fparovatɕ] dov. obl., wparowywać [fparovɨvatɕ] <‑owuje; pret. ‑owuj> GLAG. nepreh. glag. pog. (szybko wejść)

wparować

hineinstürzen pog.

wparować

hineinstürmen pog.

wparował do klasy jak szalony

er stürzte wie ein Verrückter m. spol ins Klassenzimmer hinein pog.

wparował do klasy jak szalony

er flog buchstäblich ins Klassenzimmer hinein pog.

spartiata <rod. ‑ty, mn. ‑iaci> [spartjata] SAM. m. spol ZGOD.

spartiata

Spartiat(in) m. spol (ž. spol)

I . odparować [otparovatɕ] dov. obl., odparowywać [otparovɨvatɕ] <‑owuje> GLAG. preh. glag.

1. odparować (oddzielać):

odparować roztwór, wodę

verdunsten

odparować roztwór, wodę

verdampfen

2. odparować (bronić się):

odparować cios, atak

abwehren

3. odparować (odrzucać):

odparować zarzuty

zurückweisen

odparować komuś

jdm schlagfertig parieren [o. antworten]

II . odparować [otparovatɕ] dov. obl., odparowywać [otparovɨvatɕ] <‑owuje> GLAG. nepreh. glag.

odparować (ulatniać się) (wilgoć, woda)

verdampfen

zaparować <‑ruje> [zaparovatɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

zaparować

beschlagen

szyby zaparowały

die Scheiben ž. spol mn. beschlugen [o. liefen an]

zaparowane okulary

beschlagene Brille ž. spol

naparować [naparovatɕ] dov. obl., naparowywać [naparovɨvatɕ] <‑owuje> GLAG. preh. glag.

naparować KEM., TEH.

bedampfen

I . wyparować [vɨparovatɕ] dov. obl., wyparowywać [vɨparovɨvatɕ] <‑owuje> GLAG. preh. glag. (usuwać)

wyparować wodę

verdampfen

II . wyparować [vɨparovatɕ] dov. obl., wyparowywać [vɨparovɨvatɕ] <‑owuje> GLAG. nepreh. glag.

1. wyparować:

wyparować (ulotnić się) (woda)

verdampfen

wyparować (ulotnić się) (woda)

verdunsten

2. wyparować samo v dov. obl. fig.:

wyparować (zniknąć) (przedmiot, osoba)

sich tož. in Luft auflösen fig.

wyparować (zniknąć) (przedmiot, osoba)

verduften pog.

glej tudi parować

I . parować <‑ruje> [parovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. parować < dov. obl. od‑> (odpierać):

parować cios, uderzenie, atak

parieren

parować cios, uderzenie, atak

abwehren

parować argumenty, zarzuty

zurückweisen

2. parować (gotować na parze):

parować ziemniaki

dämpfen

parować ziemniaki

dünsten

II . parować <‑ruje> [parovatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. parować < dov. obl. wy‑>:

parować (przechodzić w stan gazowy) (ciecz)

verdampfen

2. parować:

parować (wydzielać parę) (ziemia, zupa)

dampfen

sparodiować [sparodjovatɕ]

sparodiować dov. obl. od parodiować

glej tudi parodiować

parodiować <‑iuje; dov. obl. s‑> [parodjovatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

parodiować

parodieren

parodiować czyjeś przemówienie

jds Rede parodieren

sparaliżować [sparaliʒovatɕ]

sparaliżować dov. obl. od paraliżować

glej tudi paraliżować

paraliżować <‑żuje; dov. obl. s‑> [paraliʒovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. paraliżować (powodować paraliż):

paraliżować człowieka, część ciała

lähmen

paraliżować człowieka, część ciała

paralysieren

2. paraliżować fig. (pozbawiać możliwości działania):

paraliżować plany, zamiary

behindern

paraliżować plany, zamiary

lähmen

paraliżować zapał

schwächen

paraliżować zapał

lähmen

strach zupełnie go sparaliżował

die Angst ž. spol hat ihn völlig paralysiert [o. gelähmt] ur. jez.

paraliżujący strach

lähmende Furcht ž. spol