Prevodi za „suszył“ v slovarju poljsko » nemški

I . suszyć <‑szy; pret. susz> [suʃɨtɕ] GLAG. preh. glag.

1. suszyć (osuszać):

suszyć bieliznę, włosy

trocknen

suszyć zęby iron. lub šalj.

[breit] lachen

suszyć komuś głowę

jdm in den Ohren liegen

2. suszyć (robić susz):

suszyć kwiaty, grzyby

trocknen

suszyć kwiaty, grzyby

dörren

suszone owoce

Dörrobst sr. spol

II . suszyć <‑szy; pret. susz> [suʃɨtɕ] GLAG. brezos.

suszy mnie w gardle

ich bekomme einen trockenen Mund [o. Hals]

III . suszyć <‑szy; pret. susz> [suʃɨtɕ] GLAG. povr. glag.

suszyć (schnąć) (bielizna, grzyby, zioła)

trocknen

ususzyć [usuʃɨtɕ]

ususzyć dov. obl. od suszyć

glej tudi suszyć

I . suszyć <‑szy; pret. susz> [suʃɨtɕ] GLAG. preh. glag.

1. suszyć (osuszać):

suszyć bieliznę, włosy

trocknen

suszyć zęby iron. lub šalj.

[breit] lachen

suszyć komuś głowę

jdm in den Ohren liegen

2. suszyć (robić susz):

suszyć kwiaty, grzyby

trocknen

suszyć kwiaty, grzyby

dörren

suszone owoce

Dörrobst sr. spol

II . suszyć <‑szy; pret. susz> [suʃɨtɕ] GLAG. brezos.

suszy mnie w gardle

ich bekomme einen trockenen Mund [o. Hals]

III . suszyć <‑szy; pret. susz> [suʃɨtɕ] GLAG. povr. glag.

suszyć (schnąć) (bielizna, grzyby, zioła)

trocknen

I . osuszać <‑sza> [osuʃatɕ], osuszyć [osuʃɨtɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

1. osuszać (obcierać):

osuszać łzy

trocknen

2. osuszać (odwodnić):

osuszać bagno

trockenlegen

osuszać bagno

entwässern

II . osuszać <‑sza> [osuʃatɕ], osuszyć [osuʃɨtɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. (schnąć)

osuszać

sich tož. abtrocknen

susza <rod. ‑szy, mn. ‑sze> [suʃa] SAM. ž. spol več. lp

susza

Trockenheit ž. spol

susza

Dürre ž. spol

klęska suszy

Dürrekatastrophe ž. spol

okres suszy

Dürreperiode ž. spol

plaga suszy

Dürreplage ž. spol

suszka <rod. ‑ki, mn. ‑ki> [suʃka] SAM. ž. spol

1. suszka pog. (roślina o niewiędnących kwiatach):

suszka

Trockenblume ž. spol

ustawić suszki na stole

Trockenblumen auf dem Tisch aufstellen

2. suszka (przyrząd do osuszania papieru z atramentu):

suszka

Tintenlöscher m. spol

suszka

Löschwiege ž. spol

3. suszka (obumarłe drzewo):

suszka

toter [o. abgestorbener] Baum m. spol

szczyl <rod. ‑a, mn. ‑e> [ʃtʃɨl] SAM. m. spol pog. (smarkacz)

szczyl

Balg sr. spol pog. t. slabš.

z niego to jeszcze szczyl

das ist vielleicht ein Balg

susz <rod. ‑u, mn. ‑e> [suʃ] SAM. m. spol

susz owocowy

Dörrobst sr. spol

susz owocowy

Trockenobst sr. spol

susz warzywny

Dörrgemüse sr. spol

susz warzywny

Trockengemüse sr. spol

kompot z suszu

Kompottgetränk sr. spol aus Dörrobst

muszy [muʃɨ] PRID. ŠPORT

waga musza

Fliegengewicht sr. spol

uszyć [uʃɨtɕ]

uszyć dov. obl. od szyć

glej tudi szyć

szyć <‑yje> [ʃɨtɕ] GLAG. preh. glag.

1. szyć < dov. obl. u‑> (wytwarzać):

szyć kołdrę

nähen

szyć ubranie

schneidern

szyć ubranie

nähen

2. szyć MED.:

szyć ranę

nähen

3. szyć przest (strzelać z łuku):

szyć do kogoś z łuku

auf jdn mit dem Bogen schießen

4. szyć pog. (zlecić uszycie):

szyć

sich daj. etw nähen lassen

szyć sobie kostium u krawcowej

sich ein Kostüm vom Schneider nähen lassen

I . puszyć <‑szy; pret. pusz> [puʃɨtɕ] GLAG. nepreh. glag. ur. jez.

puszyć

aufblähen

II . puszyć <‑szy; pret. pusz dov. obl. na‑> [puʃɨtɕ] GLAG. povr. glag.

1. puszyć:

puszyć (stroszyć pióra) (ptak)

sich tož. aufplustern

2. puszyć fig.:

puszyć (pysznić się) (człowiek)

sich tož. aufblähen slabš.

puszyć (pysznić się) (człowiek)

sich tož. wichtig tun [o. machen]

ruszyć [ruʃɨtɕ]

ruszyć dov. obl. od ruszać

glej tudi ruszać

I . ruszać <‑sza; dov. obl. ruszyć> [ruʃatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. ruszać (wyruszać):

ruszać z miejsca

sich tož. in Bewegung setzen

ruszaj!

los!

co rusz

immerfort

co rusz

jeden Augenblick

2. ruszać (poruszać):

nie ruszył palcem

er hat keinen Finger krumm gemacht pog.

nie ruszaj tego

rühr [o. fass] das nicht an

rusz głową!

lass dir etwas einfallen!

sumienie cię ruszyło

du hast ein schlechtes Gewissen bekommen

3. ruszać:

ruszać (zaczynać funkcjonować) (fabryka, produkcja, interes)

in Gang kommen

II . ruszać <‑sza; dov. obl. ruszyć> [ruʃatɕ] GLAG. povr. glag.

1. ruszać:

ruszać (wyruszać) (samochód, pociąg)

abfahren

ruszać (wyruszać) (samochód, pociąg)

losfahren

ruszać (człowiek)

aufbrechen

ruszać (człowiek)

sich tož. auf den Weg [o. die Socken pog. ] machen

rusz się!

beweg dich!

2. ruszać (poruszać się):

ruszać

sich tož. bewegen

proszę się nie ruszać

halten Sie bitte still

3. ruszać:

ruszać (funkcjonować) (maszyna, silnik)

im Betrieb sein

ruszać (budowa, przedsięwzięcie)

im [o. in] Gang sein

4. ruszać:

ruszać (chwiać się) (ząb, hak)

wackeln