Prevodi za „wlepił“ v slovarju poljsko » nemški

wlepiać <‑ia> [vlepjatɕ], wlepić [vlepitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. wlepiać (wklejać):

wlepiać coś do czegoś

etw in etw tož. [hin]einkleben

wlepiać w kogoś wzrok pog.

jdn anstarren [o. anglotzen pog. ]

2. wlepiać pog. (obciążać):

wlepić komuś mandat/karę

jdm einen Strafzettel/eine Strafe aufbrummen [o. verpassen] pog.

wylepiać <‑ia; pret. ‑aj> [vɨlepjatɕ], wylepić [vɨlepitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

wylepiać

auskleben

wylepiać blachę ciastem

den Teig auf dem Backblech ausrollen

I . lepić <‑pi; pret. lep> [lepitɕ] GLAG. preh. glag.

1. lepić < dov. obl. u‑> (kształtować):

lepić

formen

lepić

kneten

lepić zwierzątka z plasteliny

Tiere aus Knetmasse kneten

nie święci garnki lepią preg.

nichts ist unmöglich

2. lepić < dov. obl. z‑> (sklejać):

lepić

[zusammen]kleben

II . lepić <‑pi; pret. lep> [lepitɕ] GLAG. povr. glag.

1. lepić (być lepkim):

koszula aż lepi się od brudu

das Hemd sr. spol starrt vor Dreck pog.

2. lepić < dov. obl. przy‑> (przylegać):

lepić się do czegoś

an etw daj. kleben

lepić się do czegoś

haften

lepik <rod. ‑u, mn. ‑i> [lepik] SAM. m. spol TEH.

lepik

[Teer]klebemasse ž. spol

ślepić <ślepi; pret. ślep> [ɕlepitɕ] GLAG. nepreh. glag. pog.

ślepić (wysilać wzrok):

ślepić

glotzen pog.

ślepić

starren

ślepić w ścianę

an die Wand starren

fraza:

ślepić nad czymś

über etw daj. hocken

ślepia <rod. mn. ‑piów> [ɕlepja] SAM. mn.

1. ślepia ur. jez. (oczy zwierzęcia):

ślepia

Seher m. spol mn.

ślepia

Lichter ntpl

2. ślepia pog. (oczy człowieka):

ślepia

Glotzaugen ntpl pog.

ślepia

Glupschaugen ntpl pog.

fraza:

wlepiać w kogoś/coś ślepia, wytrzeszczać , [lub wybałuszać] , [lub wywalać] na kogoś/coś ślepia pog.

etw/jdn [wie ein Auto] anglotzen pog.

ślepia wyszły [lub wylazły] komuś z orbit pog.

die Augen fielen jdm aus dem Kopf pog.

przewracać do kogoś ślepiami pog.

jdm schöne Augen machen

ulepić [ulepitɕ]

ulepić dov. obl. od lepić

glej tudi lepić

I . lepić <‑pi; pret. lep> [lepitɕ] GLAG. preh. glag.

1. lepić < dov. obl. u‑> (kształtować):

lepić

formen

lepić

kneten

lepić zwierzątka z plasteliny

Tiere aus Knetmasse kneten

nie święci garnki lepią preg.

nichts ist unmöglich

2. lepić < dov. obl. z‑> (sklejać):

lepić

[zusammen]kleben

II . lepić <‑pi; pret. lep> [lepitɕ] GLAG. povr. glag.

1. lepić (być lepkim):

koszula aż lepi się od brudu

das Hemd sr. spol starrt vor Dreck pog.

2. lepić < dov. obl. przy‑> (przylegać):

lepić się do czegoś

an etw daj. kleben

lepić się do czegoś

haften

I . zlepiać <‑ia> [zlepjatɕ], zlepić [zlepitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

zlepiać

zusammenkleben

zlepiać

zusammenleimen

zlepiać

zusammenkleistern pog.

II . zlepiać <‑ia> [zlepjatɕ], zlepić [zlepitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

zlepiać

zusammenkleben

ślepie [ɕlepje] SAM.

ślepie sg < rod. ed. ‑a> → ślepia

glej tudi ślepia

ślepia <rod. mn. ‑piów> [ɕlepja] SAM. mn.

1. ślepia ur. jez. (oczy zwierzęcia):

ślepia

Seher m. spol mn.

ślepia

Lichter ntpl

2. ślepia pog. (oczy człowieka):

ślepia

Glotzaugen ntpl pog.

ślepia

Glupschaugen ntpl pog.

fraza:

wlepiać w kogoś/coś ślepia, wytrzeszczać , [lub wybałuszać] , [lub wywalać] na kogoś/coś ślepia pog.

etw/jdn [wie ein Auto] anglotzen pog.

ślepia wyszły [lub wylazły] komuś z orbit pog.

die Augen fielen jdm aus dem Kopf pog.

przewracać do kogoś ślepiami pog.

jdm schöne Augen machen

wlecieć [vletɕetɕ]

wlecieć dov. obl. od wlatywać

glej tudi wlatywać

wlatywać <‑tuje; dov. obl. wlecieć> [vlatɨvatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. wlatywać:

wlatywać (dostawać się) (owad, ptak, piłka)

hineinfliegen

wlatywać (dostawać się) (owad, ptak, piłka)

hereinfliegen

wlatywać (dym)

[von draußen] hereinkommen

pieczone gołąbki nie wlecą same do gąbki preg.

die gebratenen Tauben ž. spol mn. fliegen einem nicht in den Mund preg.

2. wlatywać pog. (wpadać na):

wlatywać na kogoś/coś

gegen jdn/etw laufen

wlatywać na kogoś/coś

in jdn/etw hineinrennen

dolepiać <‑ia; pret. ‑iaj> [dolepjatɕ], dolepić [dolepitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

dolepiać

dazukleben

dolepiać

ankleben

dolepiać znaczek na pocztówkę

die Briefmarke auf die Postkarte kleben

nalepiać <‑ia; pret. ‑aj> [nalepjatɕ], nalepić [nalepitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. nalepiać (przymocować):

nalepiać coś na coś

etw an etw tož. [an]kleben

nalepiać coś na coś

etw auf etw tož. [auf]kleben

2. nalepiać samo v dov. obl. (ulepić):

nalepić czegoś

viel von etw kneten [o. formen]

nalepiła się pączków w tłusty czwartek

am schmutzigen Donnerstag hat sie viele Berliner geformt

I . oblepiać <‑ia> [oblepjatɕ], oblepić [oblepitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

1. oblepiać (przyklejać):

oblepiać

bekleben

oblepiać

aufkleben

mam palce oblepione miodem

meine Finger m. spol mn. sind klebrig vom Honig

2. oblepiać (oklejać):

oblepić ranę plastrem

ein Pflaster auf eine Wunde kleben

3. oblepiać (przywierać):

oblepiać coś

an etw daj. kleben [o. haften]

II . oblepiać <‑ia> [oblepjatɕ], oblepić [oblepitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. (przylegać)

oblepić się na czymś

an etw daj. eng anliegen

I . odlepiać <‑ia> [odlepjatɕ], odlepić [odlepitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

odlepiać

[los]lösen

II . odlepiać <‑ia> [odlepjatɕ], odlepić [odlepitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

odlepiać

sich tož. [los]lösen

oślepić [oɕlepitɕ]

oślepić dov. obl. od oślepiać

glej tudi oślepiać

oślepiać <‑ia; dov. obl. oślepić> [oɕlepjatɕ] GLAG. preh. glag.

1. oślepiać (pozbawiać wzroku):

oślepiać

blenden

2. oślepiać (razić):

oślepiać kogoś czymś

jdn mit etw blenden

3. oślepiać fig. (zaślepiać):

oślepiać

blind machen

oślepiać

verblenden

sklepik <rod. ‑u, mn. ‑i> [sklepik] SAM. m. spol (mały sklep)

sklepik

Lädchen sr. spol

sklepik

Tante-Emma-Laden m. spol pog.

ślepiec¹ <rod. ‑pca, mn. ‑pcy> [ɕlepjets] SAM. m. spol

ślepiec

Blinde(r) mf

zalepiać <‑ia> [zalepjatɕ], zalepić [zalepitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

zalepiać kopertę

zukleben

zalepiać dziurę

verkleben