poljsko » nemški

Prevodi za „zarzucili“ v slovarju poljsko » nemški (Skoči na nemško » poljski)

Pokaži vse zadetke

zarzucić
zarzucać: I. prehodni glagol II. neprehodni glagol
zarzuela: samostalnik
narzucać: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
zarzucajka: samostalnik
zarzec się

Ogledujete si podobne rezultate: zarzucić , narzucić , zarzuela , zarzucać , zarzec się in zarzucajka

zarzucić [zaʒutɕitɕ]

zarzucić dov. obl. od zarzucać

glej tudi zarzucać

I . zarzucać <‑ca; pret. ‑aj; dov. obl. zarzucić> [zaʒutsatɕ] GLAG. preh. glag.

1. zarzucać (rzucając, osadzać):

zarzucić worek na ramię

den Sack über die Schulter werfen

2. zarzucać (ubierać się w coś):

zarzucać płaszcz na ramiona

den Mantel über die Schultern werfen

3. zarzucać (wypełniać czymś):

zarzucać coś papierami/kwiatami

etw mit Papier/Blumen bedecken

4. zarzucać (porzucać):

zarzucać palenie

5. zarzucać (oskarżać):

zarzucać komuś coś

jdm etw vorwerfen [o. zum Vorwurf machen]

nic mu nie można zarzucić

man kann ihm keinen Vorwurf machen [o. nichts vorwerfen]

6. zarzucać (rzucać coś na odległość):

zarzucić wędkę

die Angel auswerfen

7. zarzucać (rzucając, umieszczać gdzieś):

zarzucić komuś ręce na szyję

jdm um den Hals fallen

II . zarzucać <‑ca; pret. ‑aj; dov. obl. zarzucić> [zaʒutsatɕ] GLAG. nepreh. glag.

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

ins Schleudern geraten

I . zarzucać <‑ca; pret. ‑aj; dov. obl. zarzucić> [zaʒutsatɕ] GLAG. preh. glag.

1. zarzucać (rzucając, osadzać):

zarzucić worek na ramię

den Sack über die Schulter werfen

2. zarzucać (ubierać się w coś):

zarzucać płaszcz na ramiona

den Mantel über die Schultern werfen

3. zarzucać (wypełniać czymś):

zarzucać coś papierami/kwiatami

etw mit Papier/Blumen bedecken

4. zarzucać (porzucać):

zarzucać palenie

5. zarzucać (oskarżać):

zarzucać komuś coś

jdm etw vorwerfen [o. zum Vorwurf machen]

nic mu nie można zarzucić

man kann ihm keinen Vorwurf machen [o. nichts vorwerfen]

6. zarzucać (rzucać coś na odległość):

zarzucić wędkę

die Angel auswerfen

7. zarzucać (rzucając, umieszczać gdzieś):

zarzucić komuś ręce na szyję

jdm um den Hals fallen

II . zarzucać <‑ca; pret. ‑aj; dov. obl. zarzucić> [zaʒutsatɕ] GLAG. nepreh. glag.

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

ins Schleudern geraten

zarzuela <rod. ‑li, mn. ‑le> [zarzuela] SAM. ž. spol

zarzuela GLAS., GLED.

Zarzuela ž. spol

I . narzucać <‑ca; pret. ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

1. narzucać (nałożyć):

narzucać płaszcz, sweter

narzucać płaszcz, sweter

narzucić coś na kogoś/coś

etw über etw tož. werfen

narzucić coś na kogoś/coś

etw mit etw bedecken

2. narzucać (wymusić):

narzucać tempo, wolę, warunki

narzucać tempo, wolę, warunki

3. narzucać dov. obl. od rzucać

narzucać czegoś

etw [hinein]werfen

II . narzucać <‑ca; pret. ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

narzucać się komuś z czymś

sich tož. jdm mit etw aufdrängen

glej tudi rzucać

I . rzucać <‑ca; dov. obl. rzucić> [ʒutsatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rzucać (miotać, ciskać):

rzucać piłkę, kamień, kostkę

rzucić kotwicę

rzucić kotwicę

vor Anker gehen

rzuć broń! VOJ.

Waffe fallen lassen!

rzucać monetą

mit der Münze werfen

to nie rzuca mnie na kolana pog.

das reißt mich nicht vom Hocker pog.

2. rzucać (kierować):

rzucać spojrzenie

rzucać spojrzenie

rzucić okiem na coś

auf etw tož. einen Blick werfen

rzucić czar/urok na kogoś

rzucić podejrzenie na kogoś

auf jdn einen Verdacht werfen [o. fallen lassen]

3. rzucać (porzucać):

rzucać rodzinę, dom, chłopaka

rzucać palenie, wódkę, pracę

4. rzucać (mówić):

rzucać uwagę, słówko

in den Raum werfen

rzucać uwagę, słówko

rzucać pytanie

rzucać oskarżenia pod czyimś adresem

jdm Vorwürfe an den Kopf werfen

II . rzucać <‑ca; dov. obl. rzucić> [ʒutsatɕ] GLAG. nepreh. glag.

rzucać (trząść) (autobus, samochód)

durchgerüttelt werden

III . rzucać <‑ca; dov. obl. rzucić> [ʒutsatɕ] GLAG. povr. glag.

1. rzucać (miotać się):

sich tož. hin und her werfen

2. rzucać (skakać: z mostu, pod pociąg):

sich tož. werfen

sich tož. stürzen

rzucać się na łóżko

sich tož. aufs Bett werfen

nie rzuca się w oczy

das fällt [o. springt] nicht ins Auge

nie rzuca się w oczy

das fällt nicht auf

3. rzucać pog. (oburzać się):

nie rzucaj się!

reg dich ab! pog.

4. rzucać (ściskać kogoś):

rzucać się komuś na szyję

jdm um den Hals fallen

5. rzucać (napadać):

rzucić się na kogoś z nożem

sich tož. mit einem Messer auf jdn werfen [o. stürzen]

rzucić się na kogoś z nożem

jdn mit einem Messer angreifen

6. rzucać (odskakiwać):

rzucać się do ucieczki

die Flucht ergreifen

zarzucajka <rod. ‑ki, mn. ‑ki> [zaʒutsajka] SAM. ž. spol GASTR.

Kartoffelsuppe mit Sauerkraut

zarzec się [zaʒets ɕe]

zarzec się dov. obl. od zarzekać się

glej tudi zarzekać się

zarzekać się <‑ka się; dov. obl. zarzec się> [zaʒekatɕ ɕe] GLAG. povr. glag. več. nedov. obl.

zarzekać się

zarzekać się

zarzekam się, że...

ich schwöre, dass ...

zarzekać się czegoś

einer Sache daj. abschwören [o. entsagen]

Bi želeli dodati besede, fraze ali prevode?

Predlagajte nov vnos.

Preiščite slovar.

poljščina

Stran Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski