Prevodi za „ciech“ v slovarju nemško » poljski

(Skoči na poljsko » nemški)

si̱e̱ch [ziːç] PRID. ur. jez.

siech

schorowany

siech (mickrig)

chorowity

siech (mickrig)

niedomagający

Vi̱e̱ch <‑[e]s, ‑er> [fiːç] SAM. sr. spol

1. Viech a. slabš. pog. (Tier):

Viech

bydło sr. spol

2. Viech slabš. vulg. (Mensch):

Viech

bydlę sr. spol

Viech

bydlak m. spol slabš. vulg.

Blẹch¹ <‑[e]s, brez mn. > [blɛç] SAM. sr. spol

1. Blech (Material):

Blech

blacha ž. spol

2. Blech (Blechblasinstrumente):

Blech

instrumenty m. spol mn. [dęte] blaszane

Blech

blacha ž. spol pog.

3. Blech pog. (Unsinn):

Blech

bzdet m. spol pog.

Blech

bzdura ž. spol pog.

I . frẹch [frɛç] PRID.

1. frech (unverschämt):

frech Person, Äußerung

zuchwały

frech Person, Äußerung

bezczelny

halt deinen frechen Mund!

zamknij gębę! pog.

frech werden

pyskować [dov. obl. na‑]

er ist frech wie Oskar pog.

[on] jest wyjątkowo bezczelny

2. frech (keck):

frech Kleidung

śmiały

frech Kleidung

odważny

II . frẹch [frɛç] PRISL.

sich frech benehmen

zachowywać [dov. obl. zachować] się bezczelnie

jdm frech kommen

odpyskować komuś

cịrca [ˈtsɪrka] PRISL.

circa

około

circa drei Stunden/50 Euro/ein Kilometer

około trzech godzin/50 euro/jednego kilometra

Lẹch <‑s, brez mn. > [lɛç] SAM. m. spol GEO

Lech

Lech m. spol (rzeka w Austrii i Niemczech, prawy dopływ Dunaju)

Pẹch¹ <‑[e]s, brez mn. > [pɛç] SAM. sr. spol

1. Pech (Missgeschick):

Pech

pech m. spol

Pech gehabt! pog.

miałeś pecha!

so ein Pech! pog.

a to pech! pog.

sie ist vom Pech verfolgt

pech ją prześladuje

2. Pech pog. (Erfolglosigkeit: eines Konkurrenten):

Pech

niepowodzenie sr. spol

U̱>rviech <‑[e]s, ‑er> [ˈuːɐ̯fiːç] SAM. sr. spol šalj. pog., U̱>rvieh [ˈuːɐ̯fiː] SAM. sr. spol <‑[e]s, Urviecher> šalj. pog. (Mensch)

Urviech

oryginał m. spol šalj. pog.

Gri̱e̱che (Griechin) <‑n, ‑n; ‑, ‑nen> [ˈgriːçə] SAM. m. spol (ž. spol)

Grieche (Griechin)

Grek m. spol

Grieche (Griechin)

Greczynka ž. spol

I . ri̱e̱chen <riecht, roch, gerochen> [ˈriːçən] GLAG. nepreh. glag.

1. riechen (Geruch verströmen):

gut riechen

[ładnie] pachnieć

schlecht riechen

śmierdzieć

nach Parfüm riechen

pachnieć perfumami

übel riechend

cuchnący

er riecht aus dem Mund

jemu śmierdzi z ust

2. riechen (schnuppern):

an jdm/etw riechen

obwąchiwać [dov. obl. obwąchać] kogoś/coś

an einem Gewürz riechen

wąchać [dov. obl. po‑] przyprawę

II . ri̱e̱chen <riecht, roch, gerochen> [ˈriːçən] GLAG. preh. glag.

riechen (als Geruch wahrnehmen):

riechen

czuć [dov. obl. po‑]

fraza:

jdn nicht riechen können pog.

nie cierpieć [lub znosić] kogoś

das konnte ich doch nicht riechen! pog.

skąd mogłem [to] wiedzieć!

ich glaube, sie hat was gerochen pog.

myślę, że ona coś podejrzewa [lub poczuła pismo nosem pog. ]

III . ri̱e̱chen <riecht, roch, gerochen> [ˈriːçən] GLAG. brezos.

es riecht nach Zitrone

pachnie cytryną

es riecht angebrannt

czuć spalenizną

Ri̱e̱cher <‑s, ‑> [ˈriːçɐ] SAM. m. spol pog.

Riecher

nos m. spol

Riecher

węch m. spol

fraza:

einen guten [o. den richtigen] Riecher [für etw] haben

mieć nosa [do czegoś] pog.

Giersch <‑[e]s, brez mn.> SAM. m. spol BOT.

Giersch

podagrycznik m. spol

siechen GLAG.

Geslo uporabnika

siechen nepreh. glag. ur. jez.

chorzeć ur. jez.

siechen nepreh. glag. ur. jez.

chorować