Prevodi za „verdarb“ v slovarju nemško » poljski

verdạrb [fɛɐ̯​ˈdarp] GLAG.

verdarb pret. von verderben

glej tudi verderben

I . verdẹrben <verdirbt, verdarb, verdorben> [fɛɐ̯​ˈdɛrbən] GLAG. preh. glag.

verderben (negativ beeinflussen):

verderben Charakter

wypaczyć

verderben Person ur. jez.

zepsuć

verderben Person ur. jez.

zdemoralizować ur. jez.

verderben Appetit, Freude

odbierać [dov. obl. odebrać]

verderben Laune, Stimmung

psuć [dov. obl. po‑]

jdm den Urlaub verderben

psuć [dov. obl. po‑] komuś urlop

ich habe mir den Magen verdorben

zniszczyłem [lub zrujnowałem] sobie żołądek

sich daj. die Augen verderben

zepsuć sobie oczy

fraza:

es sich daj. mit jdm verderben

narażać [dov. obl. narazić] się komuś

es sich daj. mit niemandem verderben wollen

nie chcieć nikomu się narażać [dov. obl. narazić]

II . verdẹrben <verdirbt, verdarb, verdorben> [fɛɐ̯​ˈdɛrbən] GLAG. nepreh. glag. +sein

verderben (Fleisch)

psuć [dov. obl. po‑] się

verderben (Obst)

gnić [dov. obl. z‑]

verderben (Gemüse)

więdnąć [dov. obl. z‑]

verderben (Sahne)

kwaśnieć [dov. obl. s‑]

I . verdẹrben <verdirbt, verdarb, verdorben> [fɛɐ̯​ˈdɛrbən] GLAG. preh. glag.

verderben (negativ beeinflussen):

verderben Charakter

wypaczyć

verderben Person ur. jez.

zepsuć

verderben Person ur. jez.

zdemoralizować ur. jez.

verderben Appetit, Freude

odbierać [dov. obl. odebrać]

verderben Laune, Stimmung

psuć [dov. obl. po‑]

jdm den Urlaub verderben

psuć [dov. obl. po‑] komuś urlop

ich habe mir den Magen verdorben

zniszczyłem [lub zrujnowałem] sobie żołądek

sich daj. die Augen verderben

zepsuć sobie oczy

fraza:

es sich daj. mit jdm verderben

narażać [dov. obl. narazić] się komuś

es sich daj. mit niemandem verderben wollen

nie chcieć nikomu się narażać [dov. obl. narazić]

II . verdẹrben <verdirbt, verdarb, verdorben> [fɛɐ̯​ˈdɛrbən] GLAG. nepreh. glag. +sein

verderben (Fleisch)

psuć [dov. obl. po‑] się

verderben (Obst)

gnić [dov. obl. z‑]

verderben (Gemüse)

więdnąć [dov. obl. z‑]

verderben (Sahne)

kwaśnieć [dov. obl. s‑]

Verdẹrben <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol ur. jez.

Verderben

zguba ž. spol

Verderben

nieszczęście sr. spol

jds Verderben sein

być czyjąś zgubą

jdn ins Verderben stürzen

doprowadzać [dov. obl. doprowadzić] kogoś do zguby

in sein Verderben rennen

iść na pewną zgubę