Prevodi za „Tragbild“ v slovarju poljsko » nemški

tragi [tragi] SAM.

tragi mn. < rod. mn. ‑gów> <[lub trag]> przest (nosze):

tragi

Trage ž. spol

tragik <rod. ‑a, mn. ‑icy> [tragik] SAM. m. spol

1. tragik LIT. (autor tragedii):

tragik

Tragiker(in) m. spol (ž. spol)

tragik

Tragödiendichter(in) m. spol (ž. spol)

2. tragik GLED. (aktor):

tragik

Tragöde(Tragödin) m. spol (ž. spol)

tragizm <rod. ‑u, loc ‑zmie, brez mn. > [tragism] SAM. m. spol t. fig. ur. jez. LIT.

tragizm

Tragik ž. spol

tragizm sytuacji

Tragik der Situation

tragedia <rod. ‑ii, mn. ‑ie> [tragedja] SAM. ž. spol

1. tragedia (nieszczęśliwe wydarzenie):

tragedia

Tragödie ž. spol

tragedia

Katastrophe ž. spol

nie rób z tego tragedii!

mach doch nicht gleich eine Tragödie [o. ein Drama] daraus!

2. tragedia:

tragedia LIT., GLED.

Tragödie ž. spol

tragediowy [tragedjovɨ] PRID.

tragediowy LIT., GLED.

Tragödien-

wątek tragediowy

Pechsträhne ž. spol

tragarz <rod. ‑a, mn. ‑e> [tragaʃ] SAM. m. spol

tragarz

Gepäckträger(in) m. spol (ž. spol)

I . tracić <‑ci; pret. ‑ać dov. obl. s‑> [tratɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. tracić (przestawać mieć):

tracić

verlieren

tracić kontakt z kimś/czymś

den Kontakt zu jdm/etw verlieren

tracić orientację

den Überblick verlieren

tracić ważność

verfallen

tracić kogoś/coś z oczu

jdn/etw aus den Augen verlieren

tracić na wadze

am Gewicht verlieren

tracić na wartości/znaczeniu

an Wert/Bedeutung verlieren

tracić ducha

den Mut verlieren [o. sinken lassen]

tracić rachubę czasu

das Zeitgefühl verlieren

tracić serce do kogoś/czegoś

jdn/etw immer weniger mögen

ktoś traci grunt pod nogami

jd verliert den Boden unter den Füßen

ktoś traci rozum [lub zmysły]

jd verliert den Verstand

2. tracić (marnować):

tracić okazję

versäumen

tracić okazję

verpassen

tracić czas

vergeuden

tracić czas

verschwenden

tracić pieniądze

verschwenden

3. tracić ur. jez. (poddawać egzekucji):

tracić skazańca

hinrichten

II . tracić <‑ci; pret. ‑ać dov. obl. s‑> [tratɕitɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. tracić (ponosić stratę):

tracić

einen Verlust erleiden

chytry [lub skąpy] dwa razy traci preg.

der Geizige m. spol verliert doppelt

jeden traci, drugi się bogaci preg.

der eine verliert, der andere gewinnt

2. tracić (zmniejszać swoją wartość):

tracić w czyichś oczach

bei jdm an Ansehen verlieren

tracki [tratski] PRID. ZGOD.

tracki

Thrazien-

tracki

thrakisch

I . trafiać <‑ia> [trafjatɕ], trafić [trafitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

trafiać (strzelić):

trafiać

treffen

fraza:

trafić w dziesiątkę

ins Schwarze treffen

na chybił trafił

wahllos

na chybił trafił

aufs Geratewohl pog.

trafiony strzałą Amora

von Amors Pfeil getroffen

II . trafiać <‑ia> [trafjatɕ], trafić [trafitɕ] dov. obl. GLAG. nepreh. glag.

1. trafiać (nie chybiać):

trafiać do czegoś/w coś

etw/in etw tož. treffen

trafić w dziesiątkę

ins Schwarze treffen fig.

2. trafiać več. dov. obl. (dotrzeć gdzieś):

trafić do domu

nach Hause gelangen

trafić do domu

den Weg nach Hause finden

coś trafia komuś do gustu

etw trifft jds Geschmack

coś trafia komuś do przekonania

etw überzeugt jdn

moje argumenty trafiają w próżnię

meine Argumente ntpl gehen ins Leere

trafić po nitce do kłębka

die Wahrheit finden

trafić po nitce do kłębka

etw entwirren

trafić na afisz

auf den Spielplan gelangen

trafić na ławę oskarżonych

auf die Anklagebank geraten

trafić z deszczu pod rynnę

vom Regen in die Traufe kommen

3. trafiać (znaleźć się gdzieś):

trafić do szpitala

ins Krankenhaus geraten [o. eingeliefert werden]

trafić do czyichś rąk

in jds Hände geraten

dobrze/źle trafić

Glück/Pech haben

4. trafiać več. dov. obl. (spotkać się z kimś/czymś):

trafić na kogoś

jdm begegnen

trafić na kogoś

jdn [an]treffen

trafić na coś

auf etw tož. stoßen [o. treffen]

trafił akurat na kolację

er kam gerade zum Abendessen

trafić na śnieżycę

in einen Schneesturm geraten

trafić na trop czegoś

jdm auf die Spur kommen

trafił swój na swego preg.

er hat seinen Meister gefunden preg.

trafiła kosa na kamień preg.

er ist an den Rechten gekommen preg.

5. trafiać (zjawić się w danym momencie):

trafić na moment, w którym...

den Moment erwischen, in dem ... pog.

trafić na moment, w którym...

in dem Moment auftauchen, in dem ...

III . trafiać <‑ia> [trafjatɕ], trafić [trafitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

1. trafiać:

trafiać (przydarzyć się) (gratka, okazja)

sich tož. ereignen

trafiło się jak ślepej kurze ziarnko preg.

auch ein blindes Huhn sr. spol findet ein Korn

2. trafiać (występować rzadko):

trafiać

gelegentlich vorkommen