Prevodi za „kısım“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

I . kisić <‑si; dov. obl. za‑ dov. obl. u‑> [kiɕitɕ] GLAG. preh. glag.

kisić kapustę, ogórki:

kisić

einlegen

kisić

einsäuern

kisić

fermentieren

II . kisić <‑si; dov. obl. za‑> [kiɕitɕ] GLAG. povr. glag.

1. kisić < dov. obl. u‑> (ogórki, kapusta):

kisić

sauer werden

2. kisić fig. (zamykać się na otoczenie):

kisić

[allein] versauern fig.

kisić się we własnym sosie

im eigenen Saft schmoren fig.

kilim <rod. ‑u, mn. ‑y> [kilim] SAM. m. spol

kilim

Kelim m. spol

kilim

Kilim m. spol

barwny kilim

farbenprächtiger Kelim

kisiel <rod. ‑u, mn. ‑e, rod. mn. ‑i [lub ‑ów]> [kiɕel] SAM. m. spol

kisiel

[fruchtsaure] Kaltschale ž. spol

kisiel

Fruchtgelee sr. spol lub m. spol

kisiel malinowy

Himbeerkaltschale ž. spol

fraza:

dziesiąta woda po kisielu

um [o. über] sieben Ecken verwandt pog.

ukisić [ukiɕitɕ]

ukisić dov. obl. od kisić

glej tudi kisić

I . kisić <‑si; dov. obl. za‑ dov. obl. u‑> [kiɕitɕ] GLAG. preh. glag.

kisić kapustę, ogórki:

kisić

einlegen

kisić

einsäuern

kisić

fermentieren

II . kisić <‑si; dov. obl. za‑> [kiɕitɕ] GLAG. povr. glag.

1. kisić < dov. obl. u‑> (ogórki, kapusta):

kisić

sauer werden

2. kisić fig. (zamykać się na otoczenie):

kisić

[allein] versauern fig.

kisić się we własnym sosie

im eigenen Saft schmoren fig.

kim [kim] ZAIM.

1. kim instr od kto

z kim [się spotkałeś]?

mit wem [hast du dich getroffen]?

2. kim loc od kto

o kim?

über wen?

o kim rozmawialiście?

über wen habt ihr geredet [o. gesprochen] ?

glej tudi kto

kto <komu, kim, kogo> [kto] ZAIM.

1. kto vpraš. (w zdaniach pytajnych lub ich równoważnikach):

kto

wer

kto to [jest]?

wer ist das?

kto tam?

wer [ist] da?

kto mówi?

wer spricht, bitte?

z kim mam przyjemność?

mit wem habe ich das Vergnügen [o. die Ehre] ?

2. kto rel (w zdaniach podrzędnych):

kto

wer

zobacz, kto przyjechał

schau mal, wer gekommen ist

ten, kto się postara, dostanie...

wer sich tož. bemüht, bekommt ...

kto ma ochotę, może pojechać

wer Lust hat, kann hinfahren

kto pyta, nie błądzi

Fragen sr. spol kostet nichts

komu w drogę, temu czas preg.

Zeit ž. spol zum Aufbruch

komu w drogę, temu czas preg.

die Zeit drängt

kto pod kim dołki kopie, sam w nie wpada preg.

wer anderen eine Grube gräbt, fällt selbst hinein preg.

kto późno przychodzi, sam sobie szkodzi

wer zu spät kommt, den bestraft das Leben

kto rano wstaje, temu Pan Bóg daje preg.

Morgenstund[e] hat Gold im Mund[e] preg.

3. kto (osoba bliżej nieokreślona):

obojętnie kto

egal wer

byle kto

irgendwer

mało kto

kaum jemand

kto jak kto, ale ty na pewno zdasz ten egzamin

wer wenn nicht du soll die Prüfung bestehen?

myślałby kto!

so was! pog.

nikim [ɲikim] ZAIM. instr, loc od nikt

z nikim

mit niemand[em]

o nikim

über niemanden

fraza:

być nikim

ein Niemand m. spol [o. eine Null ž. spol pog. ] sein

glej tudi nikt

nikt [ɲikt] ZAIM. indef

nikt

niemand

nikt

keine(r, s) pog.

nikt inny

niemand anders

nikt inny

kein anderer

nikt inny tylko...

kein anderer als ...

nikt a nikt

niemand, aber auch wirklich niemand

zakisić [zakiɕitɕ]

zakisić dov. obl. od zakiszać

glej tudi zakiszać

I . zakiszać <‑sza; dov. obl. zakisić> [zakiʃatɕ] GLAG. preh. glag.

zakiszać

einsäuern

zakisić ogórki na zimę

Gurken für den Winter einsalzen

II . zakiszać <‑sza; dov. obl. zakisić> [zakiʃatɕ] GLAG. povr. glag.

zakiszać

sauer werden

ogórki już się zakisiły

die Gurken ž. spol mn. sind schon gesäuert

kismet [kismet] SAM. m. spol nesprem. REL.

kismet (u muzułmanów: fatum)

Kismet sr. spol

kisnąć <kiśnie; dov. obl. s‑> [kisnoɲtɕ] GLAG. nepreh. glag. (mleko)

kisnąć

sauer werden

kiszka <rod. ‑ki, mn. ‑ki> [kiʃka] SAM. ž. spol

1. kiszka ANAT.:

kiszka

Darm m. spol

ślepa kiszka

Blinddarm m. spol

kiszki mi marsza grają pog.

mir knurrt der Magen

2. kiszka (wędlina):

kiszka

Blutwurst ž. spol

3. kiszka (osłonka wędlin):

kiszka

Wurstpelle ž. spol

kiszka

Naturdarm m. spol

4. kiszka pog. (dętka rowerowa):

kiszka

[Fahrrad]schlauch m. spol

passim [pasim] nesprem. TIPOGRAF.

passim

passim

kipisz <rod. ‑u, mn. ‑e> [kipiʃ] SAM. m. spol

1. kipisz pog. (bałagan):

kipisz

Durcheinander sr. spol

kipisz

Chaos sr. spol

ale masz kipisz na biurku

du hast aber ein Durcheinander auf deinem Schreibtisch

2. kipisz pog. (rewizja):

kipisz

Hausdurchsuchung ž. spol

zrobić komuś kipisz

jds Haus [o. Wohnung] auf den Kopf stellen