Prevodi za „podnoszeniu“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

podnoszenie <rod. ‑ia, brez mn. > [podnoʃeɲe] SAM. sr. spol

podnoszenie ciężarów ŠPORT

Gewichtheben sr. spol

podniesienie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [podɲeɕeɲe] SAM. sr. spol

1. podniesienie brez mn. (czynność):

podniesienie

Hochheben sr. spol

2. podniesienie REL.:

podniesienie

Elevation ž. spol

podwyższenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [podvɨʃʃeɲe] SAM. sr. spol

podwyższenie

Erhöhung ž. spol

podwyższenie

Steigerung ž. spol

ustawić coś na podwyższeniu

etw tož. auf ein Podest stellen

I . podnosić <‑si; dov. obl. podnieść [lub po‑]> [podnoɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. podnosić (unosić):

podnosić kołnierz

hochklappen

podnosić kołnierz

hochschlagen

podnosić kurtynę

hochziehen

podnosić kurtynę

heben

podnosić słuchawkę telefonu

abnehmen

podnosić głos

die Stimme heben ur. jez.

podnosić głowę

den Kopf heben

podnosić kotwicę

den Anker lichten

podnosić na kogoś rękę

gegen jdn die Hand erheben

podnieść poprzeczkę

die Messlatte höher legen

podnosić wzrok

den Blick heben

z podniesionym czołem

mit hoch [o. stolz] erhobenem Kopf

podnosić żagle

die Segel aufziehen

2. podnosić (to, co upadło):

podnosić krzesło

wieder hinstellen

podnosić rękawiczkę

aufheben

w przeciągu pięciu lat podnieśli kraj z ruiny fig.

innerhalb von fünf Jahren haben sie das Land aus Ruinen auferstehen lassen ur. jez.

3. podnosić (pomagać wstać):

podnosić chorego

den Kranken anheben

podnosić chorego

dem Kranken hochhelfen

podnosić kogoś na duchu

jdn aufrichten

podnosić kogoś na duchu

jdm Mut machen [o. zusprechen]

4. podnosić (przybliżać):

podnosić szklankę do ust

das Glas an den Mund heben

podnieść rzuconą rękawicę

den Handschuh aufheben

5. podnosić (powodować uniesienie):

wiatr podniósł opadłe liście

der Wind m. spol wirbelte die Blätter auf

6. podnosić (podwyższać):

podnosić poziom, płace

anheben

podnosić napięcie, natężenie

steigern

podnosić wydajność, kwalifikacje

Leistung/Qualifikationen steigern

podnieść liczbę do potęgi MAT.

eine Zahl potenzieren

7. podnosić (zwracać uwagę na coś):

podnosić

ansprechen

podnosić problem/kwestię

ein Problem/eine Frage berühren [o. ansprechen]

8. podnosić (wszczynać):

podnosić alarm

schlagen

podnosić krzyk, płacz

erheben

podnosić krzyk, płacz

anstimmen

podnosić protest

anmelden

podnosić protest

erheben

II . podnosić <‑si; dov. obl. podnieść [lub po‑]> [podnoɕitɕ] GLAG. povr. glag.

1. podnosić (wstawać):

podnosić

sich tož. erheben

podnieść się z łóżka

sich vom Bett erheben

2. podnosić:

podnosić (zostać uniesionym) (semafor)

sich tož. heben

barometr podnosi się

das Barometer sr. spol steigt

włosy podniosły mu się na głowie

die Haare ntpl sind ihm zu Berge gestiegen

3. podnosić:

podnosić (podwyższać się) (poziom wody)

steigen

4. podnosić:

podnosić (wzbijać się w górę) (kurz)

aufwirbeln

podnosić (płatki śniegu)

aufstieben

podnosić (mgła)

sich tož. heben

5. podnosić fig.:

podnosić (podwyższać się, rosnąć) (ceny, dochody)

[an]steigen

6. podnosić fig. (zmieniać stan):

podnosić się z biedy

auf die Beine kommen

7. podnosić fig.:

podnosić (rozbrzmiewać) (krzyk, hałas)

sich tož. erheben

podnosić (rozbrzmiewać) (krzyk, hałas)

erschallen ur. jez.

8. podnosić fig.:

podnosić (powstawać) (wiatr)

aufkommen

podnosić (powstawać) (wiatr)

sich tož. erheben

podnośnik <rod. ‑a, mn. ‑i> [podnoɕɲik] SAM. m. spol TEH.

podnośnik

Hebevorrichtung ž. spol

podnośnik

Hebebühne ž. spol

podnośnik widłowy

Gabelstapler m. spol

podnośnik samochodowy

Wagenheber m. spol

podniecenie <rod. ‑ia, brez mn. > [podɲetseɲe] SAM. sr. spol

1. podniecenie ur. jez. (ożywienie):

podniecenie

Aufregung ž. spol

podniecenie

Aufgeregtheit ž. spol

odczuwać podniecenie na myśl o spotkaniu

bei dem Gedanken an das Treffen Aufregung verspüren

radosne podniecenie

fröhliche Aufregung

stan lekkiego podniecenia

leichter Erregungszustand m. spol

2. podniecenie BIOL. (pobudzenie seksualne):

podniecenie

Erregung ž. spol

podniecenie

Erregtheit ž. spol

noszenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [noʃeɲe] SAM. sr. spol

1. noszenie brez mn. (dźwiganie, trzymanie):

noszenie

Tragen sr. spol

noszenie okularów

das Tragen einer Brille

2. noszenie ZRAČ. PROM.:

noszenie

Auftrieb m. spol

wznoszenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [vznoʃeɲe] SAM. sr. spol

1. wznoszenie (podnoszenie):

wznoszenie

Erheben sr. spol

2. wznoszenie (budowanie):

wznoszenie

Errichten sr. spol

3. wznoszenie ZRAČ. PROM.:

wznoszenie

Aufstieg m. spol

podniebienie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [podɲebjeɲe] SAM. sr. spol

1. podniebienie ANAT.:

podniebienie

Gaumen m. spol

podniebienie miękkie/twarde

weicher/harter Gaumen

język komuś przysycha do podniebienia

jdm klebt die Zunge [vor Durst] am Gaumen

ktoś ma czarne podniebienie

jd hat eine böse Zunge

2. podniebienie fig. (zmysł smaku):

rozkosze podniebienia

Gaumenfreuden ž. spol mn. ur. jez.

podnośny [podnoɕnɨ] PRID. TEH.

podnośny

Hebe-

siła podnośna

Nutzlast ž. spol

podniecić [podɲetɕitɕ]

podniecić dov. obl. od podniecać

glej tudi podniecać

I . podniecać <‑ca; dov. obl. podniecić> [podɲetsatɕ] GLAG. preh. glag.

1. podniecać ur. jez. (wzmagać):

podniecać ambicję

anstacheln

podniecać apetyt, wyobraźnię

anregen

podniecać nadzieję

nähren ur. jez.

2. podniecać BIOL. (pobudzać seksualnie):

podniecać

erregen

II . podniecać <‑ca; dov. obl. podniecić> [podɲetsatɕ] GLAG. povr. glag.

1. podniecać ur. jez.:

podniecać (ożywiać się, ekscytować się) (widownia)

sich tož. erregen

2. podniecać BIOL. (pobudzać się seksualnie):

podniecać

erregt werden

podniecać się czymś

sich tož. an etw daj. erregen [o. aufgeilen vulg. ]

I . podniszczyć <‑czy; pret. ‑szcz> [podɲiʃtʃɨtɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. (zniszczyć częściowo)

podniszczyć

abnutzen

podniszczyć koszulę

ein Hemd abnutzen

II . podniszczyć <‑czy; pret. ‑szcz> [podɲiʃtʃɨtɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl. (książka, buty)

podniszczyć

sich tož. abnutzen

koszenie <rod. ‑ia, brez mn. > [koʃeɲe] SAM. sr. spol

koszenie

Mähen sr. spol