poljsko » nemški

Prevodi za „poryucac“ v slovarju poljsko » nemški (Skoči na nemško » poljski)

Pokaži vse zadetke

porzucać: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
podrzucać: prehodni glagol
pozrzucać
porywacz: samostalnik
porywczo: prislov
porywczy: pridevnik in prislov
dorzucać: prehodni glagol
porykiwać: neprehodni glagol
porysować: I. prehodni glagol II. neprehodni glagol III. pregibni glagol
rozrzucać: prehodni glagol
przykucać: neprehodni glagol
porozrzucać
poryblin: samostalnik
poryczeć: I. neprehodni glagol II. pregibni glagol
porypany: pridevnik in prislov
porywająco: prislov
porywający: pridevnik in prislov
porywiście: prislov
porywczość: samostalnik
narzucać: I. prehodni glagol II. pregibni glagol

Ogledujete si podobne rezultate: porzucać , pozrzucać , podrzucać , dorzucać , porywczy , porywczo , porywacz , przykucać , rozrzucać , porysować , porykiwać , porozrzucać , zarzucać , wyrzucać , odrzucać , obrzucać , narzucać , porywczość , porywiście , porywający , porywająco , porypany , poryczeć in poryblin

I . porzucać <‑ca; dov. obl. porzucić> [poʒutsatɕ] GLAG. preh. glag.

1. porzucać (opuszczać):

porzucać partnera, rodzinę, kraj ojczysty

2. porzucać (zrezygnować z):

porzucać pracę, studia

porzucać szkołę

3. porzucać samo v nedov. obl. (podrzucać):

porzucać piłkę

[hin- und her]werfen

II . porzucać <‑ca; dov. obl. porzucić> [poʒutsatɕ] GLAG. povr. glag. samo v nedov. obl. pog. (pozłościć się)

sich tož. ärgern

podrzucać <‑ca> [podʒutsatɕ], podrzucić [podʒutɕitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. podrzucać (rzucić w górę):

podrzucać piłkę

podrzucać głową

kogoś aż podrzuca

jd geht in die Höhe

2. podrzucać (dorzucić):

podrzucić drzewa/węgla do ognia

Holz/Kohle nachlegen

3. podrzucać (podsuwać ukradkiem):

podrzucić komuś coś

jdm etw unterschieben [o. unterjubeln pog. ]

4. podrzucać pog. (podwozić):

podrzucić kogoś [do domu/szkoły]

jdn mit seinem Auto [nach Hause/in die Schule] fahren

5. podrzucać pog. (dostarczać):

podrzucać komuś książkę

jdm ein Buch bringen

6. podrzucać pog. (proponować):

podrzucać pomysł

eine Idee anbringen

pozrzucać [pozʒutsatɕ]

pozrzucać dov. obl. od zrzucać

glej tudi zrzucać

I . zrzucać <‑ca> [zʒutsatɕ], zrzucić [zʒutɕitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

1. zrzucać (strącać):

zrzucać jeźdźca

2. zrzucać (zdejmować):

zrzucać płaszcz

zrzucać płaszcz

zrzucać buty

zrzucać kapelusz

zrzucić habit

das Ordenskleid ablegen

zrzucić parę kilogramów

ein paar Pfunde loswerden

zrzucić jarzmo ur. jez.

das Joch abschütteln fig.

zrzucać na kogoś winę

auf jdn die Schuld abwälzen

zrzucać na kogoś winę

jdm die Schuld zuschieben [o. in die Schuhe schieben]

3. zrzucać < dov. obl. na‑> (pozbywać się):

los werden pog.

zrzucać liście

zrzucać sierść

II . zrzucać <‑ca> [zʒutsatɕ], zrzucić [zʒutɕitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. pog. (robić składkę)

zusammenschmeißen pog.

porywacz(ka) <rod. ‑a, mn. ‑e> [porɨvatʃ] SAM. m. spol(ž. spol)

porywacz(ka)

Entführer(in) m. spol (ž. spol)

porywczo [porɨftʃo] PRISL. ur. jez.

zachowywać się porywczo

sich tož. ungestüm verhalten

porywczy [porɨftʃɨ] PRID. ur. jez.

porywczy człowiek, natura

porywczy człowiek, natura

porywczy człowiek, natura

porywczy zachowanie

dorzucać <‑ca> [doʒutsatɕ], dorzucić [doʒutɕitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. dorzucać (dokładać rzucając):

dorzucić czegoś

dorzucać drewna do ognia

2. dorzucać (dopowiadać):

dorzucić coś

etw hinzufügen [o. einwerfen]

dorzucać swoje trzy grosze pog.

seinen Senf dazugeben pog.

dorzucać swoje trzy grosze pog.

seinen Beitrag leisten

porykiwać <‑kuje> [porɨkivatɕ] GLAG. nepreh. glag.

krowy porykiwały na łące

die Kühe ž. spol mn. brüllten auf der Wiese

I . porysować <‑suje; pret. ‑suj> [porɨsovatɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. (zrobić na czymś rysy)

porysować parkiet obcasami

das Parkett mit den Absätzen verkratzen

II . porysować <‑suje; pret. ‑suj> [porɨsovatɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl.

1. porysować fig. (pokryć coś rysami):

czoło porysowane zmarszczkami

mit Falten zerfurchte Stirn ž. spol

2. porysować (spędzić czas na rysowaniu):

malen

III . porysować <‑suje; pret. ‑suj> [porɨsovatɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl. (pokryć się rysami)

Kratzer bekommen

samochód porysował się od gałęzi

das Auto sr. spol bekam Kratzer von den Ästen

rozrzucać <‑ca> [rozʒutsatɕ], rozrzucić [rozʒutɕitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. rozrzucać (bałaganić):

rozrzucać zabawki

rozrzucać zabawki

durcheinander bringen

2. rozrzucać (rozsypywać):

rozrzucać nawóz

rozrzucać nawóz

3. rozrzucać (kolportować):

rozrzucać ulotki

przykucać <‑ca> [pʃɨkutsatɕ], przykucnąć [pʃɨkutsnoɲtɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl.

in die Hocke gehen

porozrzucać [porozʒutsatɕ]

porozrzucać dov. obl. od rozrzucać

glej tudi rozrzucać

rozrzucać <‑ca> [rozʒutsatɕ], rozrzucić [rozʒutɕitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. rozrzucać (bałaganić):

rozrzucać zabawki

rozrzucać zabawki

durcheinander bringen

2. rozrzucać (rozsypywać):

rozrzucać nawóz

rozrzucać nawóz

3. rozrzucać (kolportować):

rozrzucać ulotki

poryblin <rod. ‑u, mn. ‑y> [porɨblin] SAM. m. spol BOT.

Brachsenkraut sr. spol

I . poryczeć <‑czy> [porɨtʃetɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl. pog.

1. poryczeć (zwierzęta):

2. poryczeć (popłakać intensywnie):

ona musi sobie trochę poryczeć

sie muss ein bisschen heulen

II . poryczeć <‑czy> [porɨtʃetɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl. (popłakać się)

in Tränen ausbrechen

tak na nią nakrzyczał, że aż się poryczała

er schimpfte so mit ihr, dass sie in Tränen ausbrach

porypany [porɨpanɨ] PRID. slabš. pog.

porypany (nienormalny) (człowiek)

blöd pog.

porypany (nienormalny) (człowiek)

doof pog.

porywająco [porɨvajontso] PRISL. ur. jez.

porywająco

porywający [porɨvajontsɨ] PRID. ur. jez.

porywający lektura, mówca

porywający lektura, mówca

porywający wygląd

porywiście [porɨviɕtɕe] PRISL. ur. jez.

porywiście

böig

wiatr dął porywiście

der Wind m. spol blies böig

porywczość <rod. ‑ści, brez mn. > [porɨftʃoɕtɕ] SAM. ž. spol ur. jez.

porywczość

Heftigkeit ž. spol

porywczość

Ungestüm sr. spol

I . narzucać <‑ca; pret. ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

1. narzucać (nałożyć):

narzucać płaszcz, sweter

narzucać płaszcz, sweter

narzucić coś na kogoś/coś

etw über etw tož. werfen

narzucić coś na kogoś/coś

etw mit etw bedecken

2. narzucać (wymusić):

narzucać tempo, wolę, warunki

narzucać tempo, wolę, warunki

3. narzucać dov. obl. od rzucać

narzucać czegoś

etw [hinein]werfen

II . narzucać <‑ca; pret. ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

narzucać się komuś z czymś

sich tož. jdm mit etw aufdrängen

glej tudi rzucać

I . rzucać <‑ca; dov. obl. rzucić> [ʒutsatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rzucać (miotać, ciskać):

rzucać piłkę, kamień, kostkę

rzucić kotwicę

rzucić kotwicę

vor Anker gehen

rzuć broń! VOJ.

Waffe fallen lassen!

rzucać monetą

mit der Münze werfen

to nie rzuca mnie na kolana pog.

das reißt mich nicht vom Hocker pog.

2. rzucać (kierować):

rzucać spojrzenie

rzucać spojrzenie

rzucić okiem na coś

auf etw tož. einen Blick werfen

rzucić czar/urok na kogoś

rzucić podejrzenie na kogoś

auf jdn einen Verdacht werfen [o. fallen lassen]

3. rzucać (porzucać):

rzucać rodzinę, dom, chłopaka

rzucać palenie, wódkę, pracę

4. rzucać (mówić):

rzucać uwagę, słówko

in den Raum werfen

rzucać uwagę, słówko

rzucać pytanie

rzucać oskarżenia pod czyimś adresem

jdm Vorwürfe an den Kopf werfen

II . rzucać <‑ca; dov. obl. rzucić> [ʒutsatɕ] GLAG. nepreh. glag.

rzucać (trząść) (autobus, samochód)

durchgerüttelt werden

III . rzucać <‑ca; dov. obl. rzucić> [ʒutsatɕ] GLAG. povr. glag.

1. rzucać (miotać się):

sich tož. hin und her werfen

2. rzucać (skakać: z mostu, pod pociąg):

sich tož. werfen

sich tož. stürzen

rzucać się na łóżko

sich tož. aufs Bett werfen

nie rzuca się w oczy

das fällt [o. springt] nicht ins Auge

nie rzuca się w oczy

das fällt nicht auf

3. rzucać pog. (oburzać się):

nie rzucaj się!

reg dich ab! pog.

4. rzucać (ściskać kogoś):

rzucać się komuś na szyję

jdm um den Hals fallen

5. rzucać (napadać):

rzucić się na kogoś z nożem

sich tož. mit einem Messer auf jdn werfen [o. stürzen]

rzucić się na kogoś z nożem

jdn mit einem Messer angreifen

6. rzucać (odskakiwać):

rzucać się do ucieczki

die Flucht ergreifen

Bi želeli dodati besede, fraze ali prevode?

Predlagajte nov vnos.

Preiščite slovar.

poljščina

Stran Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski