Prevodi za „rozprężyć“ v slovarju poljsko » nemški

rozproszyć [rosproʃɨtɕ]

rozproszyć dov. obl. od rozpraszać

glej tudi rozpraszać

I . rozpraszać <‑sza; dov. obl. rozproszyć> [rospraʃatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozpraszać (dekoncentrować):

rozpraszać człowieka, uwagę

ablenken

rozpraszać człowieka, uwagę

stören

nie rozpraszaj mnie!

lenk mich nicht ab!

nie rozpraszaj mnie!

stör mich nicht!

2. rozpraszać (rozganiać):

rozpraszać tłum

zerstreuen

rozpraszać tłum

auseinander treiben [o. jagen]

3. rozpraszać (rozwiewać):

rozpraszać wątpliwości

ausräumen

rozpraszać wątpliwości

beseitigen

II . rozpraszać <‑sza; dov. obl. rozproszyć> [rospraʃatɕ] GLAG. povr. glag.

1. rozpraszać:

rozpraszać (rozchodzić się) (tłum)

sich tož. zerstreuen

rozpraszać (rozchodzić się) (tłum)

auseinander gehen

2. rozpraszać:

rozpraszać (być rozwiewanym) (chmury)

sich tož. verziehen

3. rozpraszać (dekoncentrować się):

rozpraszać

sich tož. verzetteln

4. rozpraszać KEM.:

rozpraszać

sich tož. auflösen

I . rozpieprzać <‑rza> [rospjepʃatɕ], rozpieprzyć [rospjepʃɨtɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. vulg. (niszczyć)

rozpieprzać

kurz und klein schlagen pog.

rozpieprzać

zerlegen pog.

II . rozpieprzać <‑rza> [rospjepʃatɕ], rozpieprzyć [rospjepʃɨtɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. vulg. (rozbić się)

rozpieprzać

einen Unfall bauen

I . rozpraszać <‑sza; dov. obl. rozproszyć> [rospraʃatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozpraszać (dekoncentrować):

rozpraszać człowieka, uwagę

ablenken

rozpraszać człowieka, uwagę

stören

nie rozpraszaj mnie!

lenk mich nicht ab!

nie rozpraszaj mnie!

stör mich nicht!

2. rozpraszać (rozganiać):

rozpraszać tłum

zerstreuen

rozpraszać tłum

auseinander treiben [o. jagen]

3. rozpraszać (rozwiewać):

rozpraszać wątpliwości

ausräumen

rozpraszać wątpliwości

beseitigen

II . rozpraszać <‑sza; dov. obl. rozproszyć> [rospraʃatɕ] GLAG. povr. glag.

1. rozpraszać:

rozpraszać (rozchodzić się) (tłum)

sich tož. zerstreuen

rozpraszać (rozchodzić się) (tłum)

auseinander gehen

2. rozpraszać:

rozpraszać (być rozwiewanym) (chmury)

sich tož. verziehen

3. rozpraszać (dekoncentrować się):

rozpraszać

sich tož. verzetteln

4. rozpraszać KEM.:

rozpraszać

sich tož. auflösen

rozpatrywać <‑ruje> [rospatrɨvatɕ], rozpatrzeć [rospatʃetɕ] dov. obl., rozpatrzyć [rospatʃɨtɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

rozpatrywać prośbę:

rozpatrywać

prüfen

rozpatrywać podanie o pracę

die Bewerbung prüfen

rozprawa <rod. ‑wy, mn. ‑wy> [rosprava] SAM. ž. spol

1. rozprawa PRAVO:

rozprawa

Verhandlung ž. spol

2. rozprawa (praca naukowa):

rozprawa

Abhandlung ž. spol

rozprawa doktorska

Doktorarbeit ž. spol

rozprawa doktorska

Dissertation ž. spol

I . rozpruć [rosprutɕ] dov. obl., rozpruwać [rospruvatɕ] <‑wa> GLAG. preh. glag.

1. rozpruć (rozdzierać):

rozpruć rękaw, szew

auftrennen

2. rozpruć (ranić):

rozpruć brzuch, nogę

aufschlitzen

rozpruć brzuch, nogę

aufschneiden

3. rozpruć (rozcinać):

rozpruć kasę

aufbrechen

II . rozpruć [rosprutɕ] dov. obl., rozpruwać [rospruvatɕ] <‑wa> GLAG. povr. glag.

rozpruć (rękaw)

aufreißen

rozpruć (szew)

aufgehen