Prevodi za „rozrušovat“ v slovarju poljsko » nemški

I . rozruszać <‑sza; pret. ‑aj> [rozruʃatɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. rozruszać (przywrócić sprawność):

rozruszać

in Gang [o. zum Laufen] bringen

rozruszać nogi

sich daj. die Beine vertreten

2. rozruszać pog. (ożywić):

rozruszać towarzystwo

in Stimmung bringen

II . rozruszać <‑sza; pret. ‑aj> [rozruʃatɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl.

1. rozruszać (poćwiczyć):

rozruszać

sich tož. ein wenig [o. ein bisschen] bewegen

2. rozruszać (ożywić się):

rozruszać

munter werden

rozruszać

in Schwung kommen

I . rozregulować [rozregulovatɕ] dov. obl., rozregulowywać [rozregulovɨvatɕ] <‑owuje> GLAG. preh. glag. dov. obl.

rozregulować

verstellen

rozregulować

durcheinander bringen

zegar jest rozregulowany

die Uhr ž. spol ist verstellt

II . rozregulować [rozregulovatɕ] dov. obl., rozregulowywać [rozregulovɨvatɕ] <‑owuje> GLAG. povr. glag. dov. obl.

rozregulować

sich tož. verstellen

rozregulować

durcheinander geraten

rozradowany [rozradovanɨ] PRID. ur. jez.

rozradowany

hocherfreut ur. jez.

rozradowany

außer sich vor Freude

rozradowany widokiem/spotkaniem

über einen Anblick/eine Begegnung hocherfreut

rozruchy [rozruxɨ] SAM.

rozruchy mn. < rod. mn. ‑chów> (zamieszki):

rozruchy

Unruhen ž. spol mn.

rozruchy

Aufruhr m. spol

trwają rozruchy w mieście

in der Stadt dauern die Unruhen an

rozrusznik <rod. ‑a, mn. ‑i> [rozruʃɲik] SAM. m. spol

1. rozrusznik AVTO.:

rozrusznik

Anlasser m. spol

2. rozrusznik MED.:

rozrusznik serca

Herzschrittmacher m. spol

rozrobić [rozrobitɕ]

rozrobić dov. obl. od rozrabiać

glej tudi rozrabiać , rozrabiać

rozrabiać² <‑ia> [rozrabjatɕ] GLAG. nepreh. glag. pog. (awanturować się)

rozrabiać

Ärger machen

rozrabiać

krakeelen slabš. pog.

ledwo zaczął chodzić do szkoły, a już rozrabia

kaum ist er in die Schule gekommen, macht er schon Ärger

rozrabiać¹ <‑ia; dov. obl. rozrobić> [rozrabjatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozrabiać GASTR.:

rozrabiać

anrühren

rozrabiać

anmachen

2. rozrabiać (rozpuszczać) farbę:

I . rozrywać <‑wa; dov. obl. rozerwać> [rozrɨvatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozrywać (drzeć):

rozrywać materiał

aufreißen

rozrywać materiał

auseinander reißen

2. rozrywać (przerywać):

rozrywać tamę

durchbrechen

rozrywać linę

zerreißen

3. rozrywać:

rozrywać (niszczyć) (bomba)

zerreißen

rozrywać (niszczyć) (bomba)

zerfetzen

II . rozrywać <‑wa; dov. obl. rozerwać> [rozrɨvatɕ] GLAG. povr. glag.

1. rozrywać:

rozrywać (drzeć się) (materiał)

aufreißen

rozrywać (drzeć się) (materiał)

auseinander reißen

2. rozrywać:

rozrywać (przerywać się) (tama)

brechen

rozrywać lina

reißen

rozrywka <rod. ‑ki, mn. ‑ki> [rozrɨfka] SAM. ž. spol

rozrywka

Unterhaltung ž. spol

rozrywka

Zeitvertreib m. spol

rozrywka umysłowa

Denksport m. spol

rozrabiać¹ <‑ia; dov. obl. rozrobić> [rozrabjatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozrabiać GASTR.:

rozrabiać

anrühren

rozrabiać

anmachen

2. rozrabiać (rozpuszczać) farbę:

rozrzucać <‑ca> [rozʒutsatɕ], rozrzucić [rozʒutɕitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. rozrzucać (bałaganić):

rozrzucać zabawki

verstreuen

rozrzucać zabawki

durcheinander bringen

2. rozrzucać (rozsypywać):

rozrzucać nawóz

[aus]streuen

rozrzucać nawóz

verteilen

3. rozrzucać (kolportować):

rozrzucać ulotki

verteilen

rozrzynać <‑na; pret. ‑aj; dov. obl. rozerżnąć> [rozʒɨnatɕ] GLAG. preh. glag. (dzielić na części)

rozrzynać

zerschneiden

rozrzynać

auseinander schneiden

rozrzynać tekturę nożyczkami

die Pappe mit der Schere zerschneiden

rozróżniać <‑ia; pret. ‑aj> [rozruʒɲatɕ], rozróżnić [rozruʒɲitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

rozróżniać

unterscheiden

rozróżniać

auseinander halten

I . rozrzedzać <‑dza> [rozʒedzatɕ], rozrzedzić [rozʒedʑitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

rozrzedzać

verdünnen

dała mu do picia rozrzedzony sok z wiśni

sie gab ihm verdünnten Kirschsaft zum Trinken

powietrze w górach jest mocno rozrzedzone

die Luft ž. spol im Gebirge ist stark verdünnt

II . rozrzedzać <‑dza> [rozʒedzatɕ], rozrzedzić [rozʒedʑitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. (mgła)

rozrzedzać

sich tož. lichten

rozrzucony [rozʒutsonɨ] PRID.

rodzina rozrzucona po całym świecie

eine auf der ganzen Welt verstreute Familie ž. spol

artykuły rozrzucone po różnych czasopismach

in verschiedenen Zeitschriften verstreute Artikel m. spol mn.