Prevodi za „uppen“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

I . upiec <upiecze; pret. upiecz> [upjets]

upiec dov. obl. od piec

II . upiec <upiecze; pret. upiecz> [upjets] GLAG. povr. glag. pog. (ujść bezkarnie)

tym razem mi się upiekło

diesmal bin ich ungestraft [o. ungeschoren] davongekommen

upiekło im się, nikt nic nie zauważył

sie haben Schwein gehabt, niemand bemerkte etwas pog.

to ci się nie upiecze!

damit kommst du nicht ungeschoren davon!

to ci się upiekło

da bist du [noch mal] ungestraft [o. mit einem blauen Auge] davongekommen

glej tudi piec , piec

I . piec² <piecze> [pjets] GLAG. preh. glag.

1. piec < dov. obl. u‑> (poddawać działaniu temperatury):

piec chleb, ciasto

backen

piec mięso

braten

2. piec samo v nedov. obl. (sprawiać ból):

oczy mnie pieką

mir brennen die Augen ntpl

twarz mnie piecze

mein Gesicht sr. spol glüht

ta rana piecze mnie żywym ogniem ur. jez.

diese Wunde ž. spol brennt wie Feuer

II . piec² <piecze> [pjets] GLAG. nepreh. glag. <dov. obl. po‑>

piec (parzyć) (słońce)

brennen

piec (parzyć) (słońce)

sengen

III . piec² <piecze> [pjets] GLAG. povr. glag.

1. piec < dov. obl. u‑> <[lub po‑]>:

piec (chleb, ciasto)

backen

piec (mięso)

braten

2. piec < dov. obl. po‑> (odczuwać gorąco):

piec się na słońcu (człowiek)

sich tož. in [o. von] der Sonne braten lassen pog.

piec¹ <rod. ‑a, mn. ‑e> [pjets] SAM. m. spol

piec (do ogrzewania)

Heizofen m. spol

piec (kuchenny)

Backofen m. spol

piec (przemysłowy)

Hochofen m. spol

piec gdański

Danziger Kachelofen m. spol

prosto z pieca

ofenfrisch

napalić w piecu

im Ofen heizen

wsadzić chleb do pieca

Brot in den Ofen schieben

fraza:

z niejednego pieca chleb jeść

viel in der Welt herumkommen

komuś się żyje jak u Pana Boga za piecem

jd lebt wie die Made ž. spol im Speck [o. wie Gott m. spol in Frankreich]

upupiać <‑ia; pret. ‑aj> [upupjatɕ], upupić [upupitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. pog. (ośmieszyć kogoś)

upupiać

sich über jdn lustig machen

upupiać

jdn verspotten [o. auslachen]

upadek <rod. ‑dku, mn. ‑dki> [upadek] SAM. m. spol

1. upadek (przewrócenie się):

upadek

Fall m. spol

upadek

Sturz m. spol

niefortunny upadek

unglücklicher Sturz

nie śmiej się dziadku [lub bratku] z cudzego [lub czyjegoś] upadku preg.

über anderer Leute Unglück soll man nicht lachen

2. upadek:

upadek (podupadnięcie: gospodarki)

Zusammenbruch m. spol

upadek (podupadnięcie: gospodarki)

Ruin m. spol

upadek (kultury, sztuki)

Niedergang m. spol

upadek (kultury, sztuki)

Verfall m. spol

3. upadek (koniec: powstania):

upadek

Zusammenbruch m. spol

4. upadek (niepowodzenie, klęska: cywilizacji):

upadek

Untergang m. spol

5. upadek (niemoralne postępowanie):

upadek obyczajów

Sittenverfall m. spol

upalny [upalnɨ] PRID.

upalny

sengend [o. drückend] heiß

upalne lato

ein drückend heißer Sommer m. spol fig.