Prevodi za „cennego“ v slovarju nemško » poljski

(Skoči na poljsko » nemški)

I . nẹnnen <nennt, nannte, genannt> [ˈnɛnən] GLAG. preh. glag.

1. nennen (benennen, anreden):

nennen

nazywać [dov. obl. nazwać]

jdn bei seinem Vornamen nennen

mówić [lub zwracać się] do kogoś po imieniu

wie wollt ihr das Kind nennen?

jak chcecie nazwać dziecko?

Katharina, genannt die Große

Katarzyna II, zwana Wielką

das Kind beim rechten Namen nennen pog.

nazywać rzeczy po imieniu

2. nennen (bezeichnen):

wie nennt man das?

jak to się nazywa?

das nenne ich Mut

to się nazywa odwaga ž. spol

das nennst du schön?

to nazywasz pięknym?

diese Einheiten nennt man Morpheme

te jednostki ž. spol mn. nazywają się morfemami

sie nannten ihn einen Lügner

nazwali go kłamcą

deine so genannten Freunde

twoi tak zwani przyjaciele m. spol mn.

3. nennen (angeben):

nennen

podawać [dov. obl. podać]

die genannten Personen ...

wymienione osoby ž. spol mn. ...

kannst du mir Beispiele dafür nennen?

możesz mi podać na to przykłady?

unten genannt

podane poniżej

4. nennen (empfehlen):

nennen

polecać [dov. obl. polecić]

können Sie mir einen guten Arzt nennen?

czy może mi pan/pani polecić jakiegoś dobrego lekarza?

II . nẹnnen <nennt, nannte, genannt> [ˈnɛnən] GLAG. povr. glag.

sich Maler/Musiker nennen

uważać się za malarza/muzyka

und so was nennt sich Christ/Freund? pog.

i to się nazywa [lub ma być] katolik m. spol /przyjaciel m. spol ?

Hẹnne <‑, ‑n> [ˈhɛnə] SAM. ž. spol

Henne

kura ž. spol

Pẹnne <‑, ‑n> [ˈpɛnə] SAM. ž. spol pog.

Penne

buda ž. spol pog.

Sẹnne¹ <‑, ‑n> [ˈzɛnə] SAM. ž. spol južnem., avstr. (Alm)

Senne

hala ž. spol

Senne

pastwisko sr. spol górskie

Tẹnn <‑s, ‑e> [tɛn] SAM. sr. spol švic., Tẹnne [ˈtɛnə] SAM. ž. spol <‑, ‑n>

Tenn

klepisko sr. spol

Nẹnner <‑s, ‑> SAM. m. spol

Nenner MATH:

Nenner

mianownik m. spol

fraza:

etw auf den gemeinsamen Nenner bringen

sprowadzać [dov. obl. sprowadzić] coś do wspólnego mianownika fig

einen gemeinsamen Nenner finden

znajdować [dov. obl. znaleźć] wspólny mianownik fig

kẹnnen <kennt, kannte, gekannt> [ˈkɛnən] GLAG. preh. glag.

1. kennen (mit jdm/etw bekannt sein):

kennen

znać

kennen Sie Herrn X?

czy zna pan/pani pana X?

kennen Sie ihren Namen?

czy zna pan/pani jej nazwisko?

sie kennt ihn von früher

ona zna go nie od wczoraj

ich kenne sie vom Sehen

znam ją [lub ich] [lub je] z widzenia

sich kennen

znać się

wir kennen uns schon

my już się znamy

kennst du mich noch?

pamiętasz mnie jeszcze?

sie kennt uns nicht mehr

ona już nas nie zna

alle kennen sie als zuverlässige Kollegin

wszyscy znają ją jako niezawodną koleżankę

so kenne ich sie gar nicht

nie znam jej z tej strony

wie ich ihn/sie kenne ...

o ile go/ją znam...

jdn nicht kennen wollen

nie chcieć kogoś znać

er kennt kein Erbarmen

on nie wie co to litość

da kenne ich nichts! pog.

nic mnie nie powstrzyma!

das kennen wir schon slabš. pog.

to nie jest dla nas nic nowego iron.

sich vor Zorn nicht mehr kennen

nie posiadać się ze złości

2. kennen (mit jdm/etw bekannt werden):

kennen lernen Person, Land, Kultur

poznawać [dov. obl. poznać]

ich habe ihn in Berlin kennen gelernt

poznałem go w Berlinie

ich freue mich, Sie kennen zu lernen! [o. es freut mich Sie kennen zu lernen]

miło mi pana/panią poznać!

die Einführung dient dazu die Methoden kennen zu lernen

wprowadzenie sr. spol służy do tego, aby poznać metody

sich kennen lernen

poznawać [dov. obl. poznać] się

der wird mich noch kennen lernen! pog.

ten mnie jeszcze popamięta! pog.

I . rẹnnen <rennt, rannte, gerannt> [ˈrɛnən] GLAG. nepreh. glag. +sein

1. rennen (schnell laufen):

rennen

pędzić [dov. obl. po‑]

rennen

gnać [dov. obl. po‑]

gerannt kommen

przybiegać [dov. obl. przybiec] pędem

um die Wette rennen

ścigać się

2. rennen (stoßen):

gegen etw rennen

wpadać [dov. obl. wpaść] na coś

er rannte mit dem Kopf gegen die Tür

uderzył z rozpędu głową w drzwi

3. rennen slabš. pog. (hingehen):

er rennt wegen jeder Kleinigkeit zu seinem Vater

z każdym drobiazgiem leci do ojca pog.

II . rẹnnen <rennt, rannte, gerannt> [ˈrɛnən] GLAG. preh. glag. +haben o sein

1. rennen ŠPORT:

hundert Meter rennen

startować [dov. obl. wy‑] w biegu na sto metrów

2. rennen (stoßen):

jdn zu Boden rennen

przewrócić kogoś w pędzie

3. rennen pog. (rammen):

jdm ein Messer in den Bauch rennen

wpakować komuś nóż w brzuch pog.

pẹnnen [ˈpɛnən] GLAG. nepreh. glag. pog.

1. pennen (schlafen):

pennen

kimać [dov. obl. kimnąć ]pog.

pennen

spać

2. pennen (nicht aufpassen):

pennen

nie uważać

ich habe gerade ein bisschen gepennt

akurat nie uważałem

3. pennen (Beischlaf haben):

mit jdm pennen

przespać się z kimś pog.

Rẹnnen <‑s, ‑> SAM. sr. spol

Rennen (Autorennen)

rajd m. spol [lub wyścig m. spol ] samochodowy

Rennen (Pferderennen)

wyścigi m. spol mn. konne

ins Rennen gehen

startować [dov. obl. wy‑] w wyścigu [lub wyścigach]

einen Kandidaten ins Rennen schicken fig

wystawiać [dov. obl. wystawić] kandydata pog.

mit etw daj. gut im Rennen liegen fig

mieć dobre widoki na coś pog.

fraza:

ein totes Rennen sl

brak m. spol rozstrzygnięcia

das Rennen ist gelaufen pog.

i po zawodach pog.

das Rennen machen pog.

prześcignąć wszystkich

Fẹnnek <‑s, ‑s> [ˈfɛnɛk] SAM. m. spol ZOOL.

Fennek

fenek m. spol

Pẹnner(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> [ˈpɛnɐ] SAM. m. spol(ž. spol) slabš. pog.

1. Penner (Stadtstreicher):

Penner(in)

[bezdomny] włóczęga m. spol o ž. spol pog.

2. Penner (langsamer Mensch):

Penner(in)

ślamazara m. spol o ž. spol slabš. pog.

3. Penner (Schlafmütze):

Penner(in)

śpioch m. spol

Rẹnner <‑s, ‑> SAM. m. spol pog.

Renner

hit m. spol pog.

Sẹnner(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SAM. m. spol(ž. spol) avstr., južnem.

Senner(in)

pasterz m. spol górski (trudniący się produkcją sera)

Kẹnner(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SAM. m. spol(ž. spol)

1. Kenner (Eingeweihter):

Kenner(in)

znawca(-czyni) m. spol (ž. spol)

ein Kenner in der Materie

znawca w tej materii

2. Kenner (Feinschmecker):

Kenner(in)

koneser(ka) m. spol (ž. spol)

Kenner(in)

znawca(-czyni) m. spol (ž. spol)

eine Kennerin guter Weine/der Kunst

koneserka dobrych win/sztuki

3. Kenner (Autorität):

Kenner(in)

autorytet m. spol