Prevodi za „herausstoßen“ v slovarju nemško » poljski

hera̱u̱s|müssen GLAG. nepreh. glag. irr pog.

1. herausmüssen MED. (entfernt werden müssen):

herausmüssen

musieć zostać usuniętym [lub wyciętym]

dieses Organ muss raus

ten organ trzeba usunąć [lub wyciąć]

2. herausmüssen (gesagt werden müssen):

herausmüssen

musieć zostać wypowiedzianym

das musste mal heraus!

trzeba to było w końcu powiedzieć!

3. herausmüssen (nach draußen müssen):

herausmüssen

musieć wyjść na zewnątrz

ich muss hier endlich heraus!

muszę wreszcie stąd wyjść!

hera̱u̱s|lassen GLAG. preh. glag. irr

1. herauslassen (nach draußen lassen):

herauslassen

wypuszczać [dov. obl. wypuścić]

die Sau herauslassen pog.

dać się ponieść emocjom

die Sau herauslassen pog.

szaleć [dov. obl. za‑ ]pog.

die Sau herauslassen pog.

dać czadu pog.

2. herauslassen pog. (mitteilen):

herauslassen

ujawniać [dov. obl. ujawnić] [tajemnicę]

herauslassen

wygadać się pog.

so sehr ich sie bearbeite, lässt sie nichts heraus

mimo że ją tak urabiam, nie puszcza pary z gęby pog.

3. herauslassen pog. (weglassen):

herauslassen

opuszczać [dov. obl. opuścić]

lassen sie bei ihrem Bericht bitte alle Namen heraus

proszę opuścić w swoim sprawozdaniu wszystkie nazwiska

4. herauslassen pog. (nicht einbeziehen):

herauslassen

nie włączać [dov. obl. włączyć ]

herauslassen

nie uwzględniać [dov. obl. uwzględnić ]

ich bitte euch, mich aus eurem Streit herauszulassen

proszę, abyście mnie nie wciągali w waszą kłótnię

seine persönliche Meinung aus einem Artikel herauslassen

nie uwzględniać w artykule swojego prywatnego zdania

hera̱u̱s|stehen GLAG. nepreh. glag. irr

[aus etw] herausstehen

wystawać [z czegoś]

I . hera̱u̱s|stürzen GLAG. nepreh. glag. +sein

herausstürzen

wypadać [dov. obl. wypaść]

aus dem Zimmer herausstürzen

wybiegać [dov. obl. wybiec] z pokoju

II . hera̱u̱s|stürzen GLAG. povr. glag.

herausstürzen

rzucać [dov. obl. rzucić] się

herausstürzen

wyskakiwać [dov. obl. wyskoczyć]

der Bankrotteur hat sich zum Fenster herausgestürzt

bankrut m. spol rzucił się z okna

I . hera̱u̱s|stellen GLAG. preh. glag.

1. herausstellen (nach draußen stellen):

herausstellen

wystawiać [dov. obl. wystawić]

2. herausstellen (hervorheben):

herausstellen Merkmale, Grundsätze

podkreślać [dov. obl. podkreślić]

II . hera̱u̱s|stellen GLAG. povr. glag.

herausstellen (sich erweisen)

okazywać [dov. obl. okazać] się

herausstellen (Unschuld, Wahrheit)

wychodzić [dov. obl. wyjść] na jaw

sich als wahr/übertrieben herausstellen

okazać się prawdziwym/przesadzonym

die Vermutung hat sich als richtig herausgestellt

przypuszczenie sr. spol okazało się trafne

es stellte sich heraus, dass ...

okazało się, że...

es wird sich herausstellen, wer/ob ...

okaże się, kto/czy...

das muss sich erst noch herausstellen

to się dopiero okaże